Έτσι το Βερολίνο ενέκρινε συνολικά 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ για να αμβλύνει τις επιπτώσεις της πανδημίας στην γερμανική οικονομία, ενώ για την υπόλοιπη Ευρώπη, με τα 460 εκ. κατοίκους, θα διατεθούν μόλις 500 δις. Κατά συνέπεια το κύριος βάρος των μέτρων ανοικοδόμησης θα το επωμιστούν τα εθνικά κράτη. Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να προσφύγουν σε υπέρογκους δανεισμούς με αποτέλεσμα να αποκλίνουν ακόμα περισσότερο η μια από την άλλη. Σε περίπτωση που Ρώμη και Μαδρίτη αυξήσουν κατά πολύ το δανεισμό τους, και θα το πράξουν, τότε θα πλησιάσουν τα ελληνικά επίπεδα χρέους. Το πραγματικό μήνυμα των υπ. Οικονομικών είναι ότι εναποθέτουν την τύχη της Ευρώπης στα χέρια της ΕΚΤ, η οποία θα εξακολουθήσει το πρόγραμμα μαζικής αγοράς ομολόγων πραγματοποιώντας την υπόσχεσή της πως θα κάνει ό,τι χρειαστεί για διάσωση του ευρώ».

Ήρθαν για να μείνουν τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία

«Οι υπουργοί Οικονομικών συμφώνησαν σε αξιοσημείωτα μέτρα στήριξης, οι αντιθέσεις μεταξύ τους όμως παραμένουν», επισημαίνει η Frankfurter Allgemeine Zeitung στις οικονομικές της σελίδες με τίτλο «Μόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης;». Η εφημερίδα της Φρανκφούρτης γράφει: «Όσα κατάφεραν οι ευρωπαϊκές χώρες είτε μεμονωμένα, είτε από κοινού φάνταζε αδιανόητο πριν μερικές εβδομάδες. Οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία ωστόσο βοηθά έτσι ώστε να ενισχυθούν τα συστήματα υγείας, να διασωθούν θέσεις εργασίας και να στηριχθούν επιχειρήσεις. Το μεγάλο ανοιχτό ερώτημα είναι αν τα τρία ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία, στα οποία κατέληξε το Eurogroup, θα είναι πράγματι προσωρινά όπως προβλέπει η απόφαση των υπουργών.

Ό, τι αποφασίζεται μια φορά, δύσκολα καταργείται, ανεξάρτητα από την κατάσταση που επικρατεί. Αυτό ισχύει για τον ΕΜΣ, ο οποίος με αφορμή την πανδημία θα χορηγεί δάνεια ουσιαστικά χωρίς όρους, ισχύει για το πρόγραμμα ανοικοδόμησης, αλλά και για τη σχεδιαζόμενη οικονομική βοήθεια σε όσους εργάζονται με μειωμένο ωράριο. Από το Βερολίνο πάντως δεν προβλέπεται καμία αντίσταση σε αυτή τη λύση διαρκείας».