Όπως μεταδίδει η DW, οι τρεις συγγραφείς προτείνουν: «Οι Ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα πρέπει να επιδιώξουν μια κεντρική οικονομική στήριξη για κάθε χώρα που έχει ανάγκη. Αποφασιστικής σημασίας είναι να πρόκειται εν μέρει για χρηματοδοτήσεις ή για μεταφορές κεφαλαίων της ΕΕ στα κράτη και όχι για πιστώσεις».

Για την προέλευση των πόρων οι συγγραφείς της επιστολής προτείνουν: «Η πρώτη πηγή είναι η φορολόγηση της ψηφιακής οικονομίας, ενός από τους λίγους τομείς της οικονομίας που επωφελούνται από την κρίση. Η δεύτερη πηγή είναι ένας CO2- φόρος. Δεδομένης της μείωσης των τιμών του πετρελαίου, ο φόρος αυτός θα διασφάλιζε ότι οι σχετικές τιμές δεν θα διαστρέβλωναν τις οικονομικές αποφάσεις προς όφελος της διατήρησης των συστημάτων παραγωγής που βασίζονται στον άνθρακα. Κάτι τέτοιο θα ήταν και σε συμφωνία με τη βούληση το Green Deal να διατηρηθεί ως κεντρικό στοιχείο για την  ανάκαμψη της οικονομίας. Οι ίδιοι πόροι θα μπορούσαν τότε να χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν τα χρέη της ΕΕ που θα δημιουργούνταν από τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανοικοδόμησης. Το Ταμείο θα έπρεπε να διαμορφωθεί έτσι ώστε να προστατεύει και να ενισχύει την αρχή του κράτους δικαίου στα κράτη-μέλη».

Και η επιστολή καταλήγει: «Αυτή η πρόταση είναι φιλόδοξη αλλά και ταυτόχρονα εφικτή διότι συνδυάζει διαφορετικές πτυχές μεταξύ τους. Δεν εμπεριέχει μεταφορά φόρων μεταξύ των κρατών-μελών ενώ περιορίζει τις συνέπειες της κρίσης για υπερχρεωμένες χώρες. Παράλληλα η εφαρμογή της συμβάλλει στην αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ και στη δικαιοσύνη στην εσωτερική αγορά. Επιπλέον με έναν πιο σταθερό προϋπολογισμό της ΕΕ, το Ταμείο Ανοικοδόμησης μπορεί να χρηματοδοτηθεί χωρίς αύξηση των εθνικών οικονομικών εισφορών. Και η πρόταση αυτή τα επιτυγχάνει όλα αυτά προωθώντας τα τρία βασικά σημεία της ευρωπαϊκής ατζέντας για τον Co­vid-19: τη ρύθμιση της ψηφιακής οικονομίας, την ενίσχυση του Green Deal και την προστασία του κράτους δικαίου».