Σύμφωνα με τη στήλη θεωρείο της Καθημερινής η φράση έχει δύο βασικά μειονεκτήματα: πρώτον φοβίζει, καθώς περιγράφει κάτι άγνωστο. Υπονοεί πως ο τρόπος ζωής που ξέραμε δεν θα επιστρέψει, κάτι που στέλνει λάθος μήνυμα στην κοινωνία ύστερα από μια κόπωση δέκα ετών, την ώρα που πρέπει να βρεθεί τρόπος να μπολιαστούν οι πολίτες με αισιοδοξία, πως με κοινή προσπάθεια θα πάρουμε ξανά τη ζωή μας πίσω. Εκεί που την αφήσαμε. Το δεύτερο μειονέκτημα είναι πως η λέξη «κανονικότητα», από την υπερβολική χρήση της την περίοδο των μνημονίων, έχει… καεί.

Και δεν περνάει πλέον επικοινωνιακά.

Επρεπε να βρεθεί κάτι πιο ευφάνταστο και πιο αισιόδοξο.