Κατηγοριοποιεί σε τέσσερις ομάδες τις χώρες που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο πολύ παρατεταμένης ανάκαμψης και σε αυτές τοποθετεί και την Ελλάδα, κυρίως λόγω του τουρισμού και του υψηλού επιπέδου δημόσιου χρέους της.

Η Ελλάδα τοποθετείται στη δεύτερη και την τρίτη ομάδα χωρών.

Στη δεύτερη ομάδα περιλαμβάνονται χώρες που  είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στους κλάδους που πιθανότατα θα έχουν μόνιμη απώλεια παραγωγής. Όπως εκτιμά, θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να επιστρέψουν τα διεθνή ταξίδια και ο τουρισμός σε φυσιολογικά επίπεδα, αν αυτό συμβεί ποτέ. Οι χώρες ενδέχεται να αργήσουν να άρουν τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς και ο κόσμος μπορεί να αποφύγει για μεγάλο χρονικό διάστημα τα προσωπικά και τα επαγγελματικά ταξίδια. Από τις μεσαίες και μεγάλες οικονομίες όπου τα ταξίδια και ο τουρισμός αντιπροσωπεύουν το υψηλότερο μερίδιο του ΑΕΠ ξεχωρίζουν η Ταϊλάνδη, οι Φιλιππίνες, η Ελλάδα και το Μαρόκο.

Στην τρίτη ομάδα περιλαμβάνονται χώρες, στις οποίες το δημοσιονομικό κόστος του κορωνοϊού θα θέσει τους δείκτες δημόσιου χρέους σε μια μη βιώσιμη τροχιά. Ορισμένες χώρες θα οδηγηθούν σε μέτρα λιτότητας που θα επηρεάσουν τη ζήτηση για αρκετά χρόνια, ενώ σε άλλες χώρες η μεγαλύτερη ανησυχία είναι η χρεοκοπία. Οι χώρες με τα υψηλότερα επίπεδα χρέους πριν από την κρίση φαίνεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο όπως η Ιαπωνία, η Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Σιγκαπούρη, οι ΗΠΑ, το Βέλγιο.