Ο Γιώργος Μαυρίδης αποχαιρέτησε τον καλό του φίλο δημοσιεύοντας μια κοινή τους φωτογραφία και ένα κείμενο που προκάλεσε τη συγκίνηση των followers του.

Πριν 25 χρόνια με ρώτησες. “Και τώρα τι κάνουμε δάσκαλε;”
“Ούτε βήμα πίσω μικρέ”

Και μεγαλώσαμε όπως το νερό στο ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω. Γίναμε διάφανοι,κρυστάλλινοι με ορμή, ξεπερνουσαμε τα εμπόδια σαν ‘ναι παιχνιδάκια. Σπάσαμε τα φρένα και μείναμε παιδιά.
Ώσπου μια μέρα έγινες φωτιά. Η φλόγα σου έκαιγε τόσο πολύ που δεν μπορούσα να σε πλησιάσω. Μικρέ δεν μπορώ να σβήσω την φωτιά, με καις, δεν μπορώ να σε ακουμπήσω βοήθησε με.
Βούτα να ξαναγίνουμε νερό. Μα κάθε φορά που γινόσουν νερό ήσουν πιο ζεστός και πιο ζεστός, μέχρι που έγινες λάβα.Την λάβα δεν την ακουμπάς μικρέ, καίει τα πάντα στο πέρασμα της.
Και τώρα τι κάνουμε δάσκαλε; Δεν ξέρω μικρέ,λύγισα… Συγνώμη.
Καλό ταξίδι γιε μου, καλό ταξίδι Μιμάκο!