«Η απώλεια του κολλητού μου, μού άλλαξε τη φιλοσοφία της ζωής. Ήταν Μάιος του 2002 και ήταν η πρώτη μου άδεια που είχα πάρει στο στρατό. Για μένα ήταν ένα τεράστιο “ξύπνημα” στα 24 μου. Ήταν “ξύπνα”, αντιμετώπισε τους ανθρώπους, μη θεωρείς τίποτα δεδομένο. Να λες ευχαριστώ, να αγαπάς…

Πλέον δεν παίρνω τίποτα δεδομένο. Μετά ήρθαν κι άλλα πράγματα, κι άλλοι θάνατοι στη ζωή μου. Ο θάνατος του κολλητού μου ήταν κάτι πολύ ξαφνικό, ήταν ένα τεράστιο “χαστούκι”. Ξύπνησα το πρωί, χτύπησε το τηλέφωνο και λέω “ο κολλητός είναι”, αλλά ο κολλητός δεν ήταν εκεί. Ήταν ο ξάδερφός του που μου είπε “ο φίλος μας έφυγε”. Ναι, ήταν τροχαίο, τη μέρα του Πάσχα.

Είναι σοκαριστικό. Δεν είναι ότι ξέρεις, ότι υπάρχει κάτι… Όσοι το έχουν πάθει γνωρίζουν ακριβώς για το τι σοκ μιλάω. Στεναχωριέμαι που δεν ζω όλες αυτές τις εμπειρίες με έναν φίλο, που ήταν κολλητός, αλλά από την άλλη υπήρχε λόγος που έγινε. Σαν από το Θεό να σου είπε κάποιος “ξύπνα, πάμε παρακάτω”»,είπε, μεταξύ άλλων.