Πρώτον, στην εσχάτη η Τουρκία είναι όντως διατεθειμένη να πάρει τα όπλα. Και δεύτερον, η Άγκυρα είναι σε θέση να συνεχίσει τη στρατηγική της που προβλέπει την αποστολή ερευνητικών πλοίων αλλά και του ειδικώς γι΄ αυτό το σκοπό αναβαθμισμένου από το 2005 πολεμικού της ναυτικού σε θαλάσσιες περιοχές για τις οποίες η Ελλάδα υποστηρίζει ότι της ανήκουν». 

Σύμφωνα με το εκτενές δημοσίευμα που δημοσιεύει η DW, η Τουρκία πιέζει σε τρία τουλάχιστον διαφορετικά μέτωπα: καταρχήν ως εγγυήτρια δύναμη του διεθνώς μη αναγνωρισμένου βορείου τμήματος της Κύπρου, δεύτερον απειλώντας ότι θα εμποδίσει την κατασκευή αγωγού που θα διασχίζει τη Μεσόγειο και τρίτον με τη μονομερή μετατόπιση των θαλάσσιων συνόρων με παράλληλη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης. 

Ως προς το ερώτημα πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα σε περίπτωση που η Τουρκία προχωρήσει τον Σεπτέμβρη όντως σε γεωτρήσεις, η Welt σημειώνει ότι πέρα από τον διπλωματικό κλοιό που επιχειρεί να δημιουργήσει σε συνεργασία με χώρες της Μεσογείου και κυρίως μέσω της εμπλοκής της ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να εξετάζει τρία συγκεκριμένα σενάρια για τον Σεπτέμβριο. Αυτά προβλέπουν από αποστολή πλοίων του πολεμικού ναυτικού έως και τη ρίψη προειδοποιητικών βολών.  Η εφημερίδα σημειώνει πάντως πως «παρά την κλιμακούμενη ένταση, ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής στρατηγικής είναι να παραμείνει και σε διάλογο με την Τουρκία. Προ ημερών συνομίλησαν τηλεφωνικά ο έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν. Λεπτομέρειες δεν έγιναν γνωστές. Ένας συμβιβασμός δεν μπορεί να αποκλειστεί, παρότι δεν είναι σαφές τι μορφή θα μπορούσε να έχει».