● Έχει προκαλέσει – με βαριές προσβολές – τον Εμανουέλ Μακρόν και τη Γαλλία απειλώντας τον με βαριές συνέπειες για την παρουσία του στην ανατολική Μεσόγειο.

● Έχει προκαλέσει κατ’ επανάληψη την αντίδραση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο θεωρεί ότι οι κινήσεις της Άγκυρας (μεταξύ των οποίων η στενή σχέση με τη Χαμάς) αυξάνουν τις εντάσεις και αποσταθεροποιούν την περιοχή. Ταυτοχρόνως αίρει μερικώς το εμπάργκο όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία.

● Έχει αναγκάσει τη Γερμανία και την υπόλοιπη Ε.Ε. να εξετάσουν – παρά την παραδοσιακή απροθυμία τους και τα μεγάλα συμφέροντά τους στην Τουρκία – πρώτη φορά σοβαρά το ενδεχόμενο κυρώσεων κατά της Άγκυρας.

● Έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος του αραβικού κόσμου να δει την Τουρκία ως στρατηγική απειλή και να εξετάζει το ενδεχόμενο προσέγγισης ακόμη και με το Ισραήλ.

● Έχει φέρει απέναντί του την Αίγυπτο εξαιτίας της παρεμβατικότητάς του στη Λιβύη – και όχι μόνο.

● Έχει προκαλέσει την οργή τού – άλλοτε συμμάχου του – Σάρατζ στη Λιβύη εξαιτίας της προσπάθειας του Προέδρου της Τουρκίας να «τιμωρήσει» τον Λίβυο ηγέτη με υποκίνηση πραξικοπήματος επειδή εκείνος αναζήτησε διαπραγματεύσεις ακόμη και με τον… Μακρόν για ειρήνευση στη χώρα του.

● Έχει υποστεί μια στρατηγική ήττα στην ίδια χώρα ύστερα από τους βομβαρδισμούς της βάσης του στην Αλ Ουατίγια.

● Έχει μπει σε πορεία αντιπαράθεσης με τη Μόσχα για το θέμα των… Τατάρων της Κριμαίας και επειδή ο Λαβρόφ συνάντησε αντιπροσωπεία του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης της Συρίας (PYD), που έχει χαρακτηριστεί από την Τουρκία «τρομοκρατική οργάνωση».

Το πλήθος των μετώπων οδηγεί κάποιους στο συμπέρασμα ότι ο Ερντογάν απειλείται με κατάρρευση. Καλό θα είναι να θυμούνται όμως ότι, εάν θέλει πάση θυσία μια νίκη αναστήλωσης του πληττόμενου γοήτρου του, δεν θα την αναζητήσει εναντίον της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, του Ισραήλ ή της Αιγύπτου. Εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου θα τη διεκδικήσει. Αυτές θεωρεί αδύναμους κρίκους. Ας μην είμαστε αφελείς λοιπόν κι ας μην εφησυχάζουμε…