Πρόκειται για δύο βαθιά πλήγματα στη ζωή του, δυο απουσίες που ο ηθοποιός δεν έχει ξεπεράσει. «Έχω τρόπους να μιλάω κι ας φεύγουν οι άνθρωποι αλλά μου λείπει ότι δεν μπορώ να τους δώσω κάτι. Δηλαδή η χαρά που έπαιρνα ακούγοντάς τους, δεν υπάρχει. Οπότε ένα κομμάτι της χαράς σου πετιέται. Αν υποθέσουμε ότι διαθέτεις κάποιες πηγές για να παίρνεις κι εσύ κάτι ή για να δίνεις, αυτό δεν υπάρχει. Από την αρχή αυτό που είχαμε συζητήσει με την κόρη μου ότι εγώ είμαι στρατιώτης, είμαι στον πόλεμο αλλά αν σκοτωθώ σκοτώθηκα. Εγώ αποφασίζω αν θα είμαι εκτεθειμένος, δεν ήθελα ποτέ να εκθέτω τους δικούς μου σε κίνδυνο.

Η περιπέτεια της Τασούλας κράτησε τρία χρόνια και με το να ακούς και διάφορα. Δεν έπρεπε ο κόσμος να το μάθει γιατί μετά γίνεσαι θύμα. Παρακαλάς τον κόσμο και λες περνάω αυτό, δώστε μου αυτό. Από την αρχή το είχα ξεκαθαρίσει αυτό το πράγμα, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να γίνω θύμα. Το βιβλίο για την μάχη της Τασούλας δεν ξέρω πως το έγραψα. Έφυγε το μολύβι κι ήθελε μόνο του να γράφει. Δεν μπορούσα να το σταματήσω. Ήταν σαν να έλεγα πίσω από το οχυρό που έκανα εγώ τον πόλεμο, κάποιοι με περίμεναν και με στηρίζουν.» είπε εμφανώς συγκινημένος.