Το Αλκατράζ, το νησάκι – φυλακή ανοιχτά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, έμεινε στην ιστορία, ως η φυλακή που φιλοξενούσε τους πιο δύσκολους παρανόμους, μια φυλακή από την οποία κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδράσει.

Το Αλκατράζ λειτούργησε από το 1934 έως το 1963, φιλοξενώντας τους πλέον διαβόητους εγκληματίες των ΗΠΑ, από τον Τζορτζ (Μασίν Γκαν) Κέλλυ, έως τον Αλ Καπόνε αυτοπροσώπως.

Οι φυλακές ήταν υψίστης ασφαλείας, με ψηλούς τοίχους, ατσάλινους πυργίσκους – σκοπιές, και εντυπωσιακά συστήματα καταμέτρησης και ελέγχου, ενώ οι φύλακες που υπηρετούσαν εκεί, φημίζονταν για την ευκολία να χειρίζονται τα όπλα τους πάνω σε κάθε επίδοξο δραπέτη. Ακόμη κι αν κάποιος κατάφερνε να βγει από το κτίριο και να φτάσει στη θάλασσα, έπρεπε να αναμετρηθεί με τα παγωμένα νερά του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, ενώ τα ρεύματα του κόλπου ήταν τόσο ισχυρά που θα έπνιγαν ακόμη και τον καλύτερο κολυμβητή, και οι λευκοί καρχαρίες δεν άφηναν κανένα «δωρεάν γεύμα» ανεκμετάλλευτο.

Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ’ όψη, μπορούμε να καταλάβουμε την έκπληξη που δοκίμασε η αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο, όταν το 2013, έλαβε μια επιστολή από κάποιον που υποστήριζε πως είχε δραπετεύσει, το 1962, από το Αλκατράζ.

Τι είχε στ’ αλήθεια συμβεί; Το 1962, τέσσερεις άντρες οργάνωναν μια απόδραση. Ιθύνων νους της απόδρασης, ήταν ο Φρανκ Λι Μόρις, ένας καριερίστας κακοποιός που είχε συλληφθεί πρώτη του φορά όταν ήταν 13 χρόνων, και είχε κάθε είδους καταδίκες, από ναρκωτικά μέχρι ένοπλες ληστείες. Παρόλα αυτά, ο Φρανκ ήταν ιδιαίτερα έξυπνος, με δείκτη IQ 133, καταμετρημένο με πολλαπλά τεστ στη φυλακή.

Ο Φρανκ Λι Μόρις, είχε δραπετεύσει στα τέλη της δεκαετίας του 1950, από φυλακή της Λουιζιάνα, όπου εξέτιε ποινή 10 χρόνων, για ένοπλη ληστεία τραπέζης. Όταν συνελήφθη το 1960, στάλθηκε αμέσως στο Αλκατράζ. Εκεί γνώρισε τα αδέλφια Τζον και Κλάρενς Άνγκλιν, από την Τζόρτζια, οι οποίοι αφού είδαν πόσο σκληρή ήταν η εργασία στις φυτείες, άρχισαν τις ληστείες τραπεζών, χρησιμοποιώντας πάντα ψεύτικα πιστόλια. Ο δικαστής, όμως, δεν συμμερίστηκε το χιούμορ τους, κι έτσι τα 2 αδέλφια εξέτιαν 20ετή ποινή στο Αλκατράζ. Το τέταρτο μέλος της παρέας ήταν ο Άλεν Γουέστ, ο οποίος είχε φυλακιστεί για σωρεία κλοπές αυτοκινήτων.

Το σχέδιο

Βρίσκονταν σε διπλανά κελιά, κι έτσι άρχισαν να κάνουν παρέα και κάποια στιγμή να σχεδιάζουν την απόδρασή τους. Ξήλωσαν τις σχάρες εξαερισμού των κελιών τους, από τις οποίες αφαίρεσαν κάποιες λάμες φτιάχνοντας κάποια πρωτόγονα εργαλεία. Άρχισαν να σκάβουν πίσω από τις σχάρες, δημιουργώντας ένα ευρύτερο φρεάτιο, και το βράδυ έβαζαν τις σχάρες πάλι στη θέση τους, καλύπτοντας τις ζημιές του τοίχου με ένα χαρτόνι βαμμένο στο ίδιο χρώμα. Όταν οι τρύπες ήταν αρκετά μεγάλες, άρχισαν να σέρνονται μέσα σ’ αυτές και να εξερευνούν κάθε βράδυ τη φυλακή ψάχνοντας κάποιο αδύνατο σημείο της. Τελικά έφτασαν σε έναν πάνω όροφο που ήταν άδειος. Εκεί έφτιαξαν μια σχεδία με πλαστικούς σωλήνες τους οποίους επένδυσαν με αδιάβροχα που είχαν κλέψει από τη φυλακή. Τα έραψαν πάνω στους σωλήνες, έφτιαξαν και μερικά κοντά κουπιά, από κόντρα πλακέ. Στα κρεβάτια τους άφησαν ρολά κουβέρτες και πάνω στα μαξιλάρια άφησαν ομοιώματα κεφαλιών που είχαν φτιάξει από σαπούνι, γύψο και χαρτί τουαλέτας, στα οποία κόλλησαν και μαλλιά, κλέβοντας τρίχες από το κουρείο της φυλακής. Τα ομοιώματα ήταν καλοφτιαγμένα κι έτσι οι 4 δραπέτες απέκτησαν πλεονέκτημα, αφού δεν έγινε αμέσως αντιληπτή η απουσία τους. Το σχέδιο προέβλεπε να φτάσουν στην ακτή του νησιού κι ύστερα να κωπηλατήσουν μέχρι να φτάσουν στη στεριά όπου θα έκλεβαν ένα αυτοκίνητο και θα εξαφανίζονταν.

Η απόδραση

Το βράδυ της απόδρασης τελικά 3 φυλακισμένοι κατάφεραν να βγουν από τα κελιά τους. Ο Άλεν Γουέστ, είχε φιξάρει με τσιμέντο τη σχάρα του κελιού του, κι αυτό έσφιξε, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει υπερβολικά να βρει τους άλλους 3 συντρόφους του, και να χάσει την απόδραση.

Ο Φρανκ Λι Μόρις και οι αδελφοί Άνγκλιν, κατάφεραν να φτάσουν στην παραλία του νησιού, βρήκαν ένα τυφλό σημείο όπου δεν έφτανε το φως του προβολέα ούτε οι καραμπίνες των φυλάκων, κι άρχισαν να φουσκώνουν τη σχεδία τους χρησιμοποιώντας ένα ιδιόχειρο ακορντεόν που είχαν κατασκευάσει!

Η επιστολή

Έτσι, 51 χρόνια αργότερα οι Αρχές του Σαν Φρανσίσκο έλαβαν μια επιστολή από κάποιον που ισχυρίστηκε ότι ήταν ο Τζον Άνγκλιν, ο τελευταίος επιζών από τους τρεις δραπέτες, και ισχυρίστηκε ότι πέθαινε από καρκίνο, και ότι ήταν πρόθυμος να παραδοθεί αν οι Αρχές του εγγυούνταν ότι θα του πρόσφεραν θεραπεία για τον καρκίνο και κάποια ποινή όχι μεγαλύτερη από ένα έτος.

Αν η επιστολή ήταν από τον Τζον Άνγκλιν, αυτός θα ήταν 83 ετών. Οι Αρχές εξέτασαν διεξοδικά την επιστολή για αποτυπώματα και DNA, χωρίς να βγάλουν ξεκάθαρα αποτελέσματα. Το FBI θεωρούσε τους 3 δραπέτες νεκρούς, αφού τα σώματά τους δεν είχαν βρεθεί. Όμως ο σερίφης Μάικλ Ντάικ, κράτησε για δεκαετίες την υπόθεση ανοιχτή, γιατί στατιστικά 2 από τα 3 πτώματα ανθρώπων που χάνονταν στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, τελικά ανασύρονταν.   

Στις δεκαετίες του 1960 και 1970, υπήρχαν σκόρπιες αναφορές ότι οι δραπέτες είχαν θεαθεί σε διάφορα μέρη των ΗΠΑ. Κάποτε μάλιστα το FBI έστειλε ανθρώπους στη Βραζιλία αναζητώντας τον Κλάρενς Άνγκλιν. Πάντως οι συγγενείς τους λάμβαναν για χρόνια ανυπόγραφες καρτ ποστάλ, ενώ η μητέρα των 2 αδελφών Άνγκλιν λάμβανε λουλούδια στη γιορτή της, μέχρι τον θάνατό της το 1973. Υπήρξε επίσης μια αναφορά που όμως θάφτηκε, από έναν αστυνομικό που το βράδυ της φυγής είδε μια παράνομη βάρκα στη 1 μ.μ. να διέρχεται τα στενά, δίχως σήμανση και φωτισμό. Το ίδιο βράδυ επίσης καταγγέλθηκε η κλοπή ενός αυτοκινήτου, μιας μπλε Σεβρολέτ του 1955, από 3 άτομα. Μέρες αργότερα βρέθηκαν κομμάτια ιδιόχειρης σχεδίας, κι ένα ιδιόχειρο κουπί, στο νησί Έιντζελ, βόρεια του Αλκατράζ. Όμως οι Αρχές για λόγους γοήτρου, επέλεξαν να αποκρύψουν τα στοιχεία αυτά.

Τελικό πιστοποιητικό αυτής της δραπέτευσης, φαίνεται πως αποτελεί μια φωτογραφία του 1975, που δείχνει 2 ώριμους άντρες. Η φωτό δόθηκε στην οικογένεια Άνγκλιν από έναν παλιό φίλο, το 1995. Οι ειδικοί που εξέτασαν την φωτογραφία, κατέληξαν ότι πράγματι απεικονίζει τους αδελφούς Άνγκλιν, επιβεβαιώνοντας την επιβίωσή τους. Όσο για τον Φρανκ Λι Μόρις, αυτός οργάνωσε και πέτυχε την απόδραση του αιώνα, κι αυτό του ήταν αρκετό.

Διαβάστε επίσης:

Φολέγανδρος: Η άγρια ομορφιά των Κυκλάδων – Από τόπος εξορίας, ιδανικός προορισμός (photos/video)

«Tour de France»: Πώς η κόντρα δύο αθλητικών εφημερίδων δημιούργησε το μεγαλύτερο ποδηλατικό γεγονός του πλανήτη

Κύμα καύσωνα: Φόβοι για τα ιστορικά ρεκόρ θερμοκρασιών – Γιατί η ζέστη σκοτώνει