Επιτρέψτε μου, μετά 40 ετών εμπειρίας ως εκπαιδευτικός  αλλά και ως έχοντας θητεύσει σε κρίσιμες διοικητικές θέσεις , να εκφράσω την άποψή μου για το νέο περί Παιδείας «νομοσχέδιο Κεραμέως». Δεν δικαιούμαι, αλλά υποχρεούμαι να το κάνω. Ο διαμορφούμενος νόμος είναι ιδιαιτέρως κρίσιμος για τη χώρα.

Η κακοδαιμονία της πολιτικής διαχείρισης της χώρας μας και μάλιστα σε κρίσιμους τομείς, είναι πως δεν γίνεται ουσιαστικός διάλογος και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ συμπολιτευομένων και αντιπολιτευομένων. Ο κάθε υπουργός αποφασίζει και η κάθε αντιπολίτευση αντιδρά στα πάντα, υπονομεύοντας το ίδιο το πολιτικό σύστημα της χώρας. Αυτό συνέβαινε πάντα και με τη διαχείριση της Παιδείας.  Ακόμα όμως χειρότερα, εκτοξεύονται, εκατέρωθεν, αποπροσανατολιστικές και αστήρικτες ψηφοθηρικές κραυγές. Δικαίως λέγεται πως ο νέος «νόμος Κεραμέως» δεν έχει ουσιαστικά αντίπαλο. Η   αντιπολίτευση δεν διανοείται να συζητήσει σε βάθος τα ζητήματα, ίσως και να μη τα κατανοεί,   λόγω περιορισμένων ικανοτήτων   των καθ’ ύλη αρμοδίων της.  Απλώς σταθμίζει από πού θα αντλήσει περισσότερους ψήφους και αναλόγως λειτουργεί, αδιαφορώντας για την ουσία. Επί παραδείγματι,   ουδείς εχέφρων συναινεί με τη μη αξιολόγηση των δασκάλων των παιδιών του και τα σχετικά πυρά της αντιπολιτεύσεως καθίστανται άσφαιρα. Όπως ουδείς λογικός συναινεί να εισέρχονται στα πανεπιστήμια μαθητές του 2, μη βλέποντας όμως τι σέρνεται πίσω από αυτό.

Θεωρώ πως τέσσερεις είναι οι κρίσιμες νομοθετικές ρυθμίσεις: η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η «Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής» στα πανεπιστήμια, η υποβάθμιση της καλλιτεχνικής/αισθητικής Παιδείας και η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας από την πρώτη δημοτικού.

Ας τα δούμε αναλυτικότερα:

1.Οι προβλέψεις για αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι κάτι που έπρεπε να είχε θεσμοθετηθεί εδώ και πολλά χρόνια, άρα επαινούμε τη σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας που τολμά να το κάνει.  Μάλιστα κακώς δεν προβλέπεται να επιβάλλονται κυρώσεις.   Είναι αδιανόητο ο κατ’ εξακολούθηση κακός εκπαιδευτικός να εξακολουθεί να διδάσκει τα παιδιά μας. Τιμωρείται ο κακός επαγγελματίας όταν μένει χωρίς πελάτες, από τους τεχνίτες των αυτοκινήτων μας μέχρι τους σουβλατζήδες, δεν είναι δυνατόν ο δάσκαλος των παιδιών μας να μένει στο απυρόβλητο.

2.Η «Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής» στα Πανεπιστήμια είναι μεν σωστή, αλλά θα μπορούσε να περιμένει λίγο. Φοβούμαι πως τώρα γίνεται για να δώσει πελατεία στα ανεξέλεγκτα Κολλέγια, που οσονούπω θα χριστούν Πανεπιστήμια -αυτό άλλωστε έχει εν πολλοίς ήδη  γίνει εμμέσως- δηλαδή η ζημία θα είναι μεγαλύτερη.  Για το ότι οι μαθητές που πήραν απολυτήριο Λυκείου γράφουν στις Πανελλήνιες για 2, φταίνε κατ’ εξοχήν οι καθηγητές τους, που είτε δεν τους δίδαξαν όπως έπρεπε, είτε τους εξαπάτησαν δίδοντάς τους απολυτήριο Λυκείου. Αυτό οφείλει πρωτίστως να ελέγξει και να διορθώσει η Πολιτεία. Η πρόταση Γαβρόγλου για «ανοικτά» Πανεπιστήμια, καταδήλως ήταν περισσότερο σύμφωνη με τα διεθνώς τεκταινόμενα και θα οδηγούσε «αναίμακτα» σε μία αυτορρύθμιση των πραγμάτων.   Βεβαίως προέχει κατεπειγόντως η μέριμνα για αναβάθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και όχι η τακτική «πονάει μάτι-βγάζει μάτι».   

3.Η υποβάθμιση της καλλιτεχνικής/αισθητικής Παιδείας είναι ιδέα αμόρφωτων και επικίνδυνων για  την Ελλάδα ανθρώπων. Δεν χρειάζεται άλλο σχόλιο.

4.Η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας από την πρώτη δημοτικού -ου μην από το νηπιαγωγείο- δεν θα οδηγήσει παρά στη σταδιακή μετατροπή της σε μητρική γλώσσα των ελληνοπαίδων. Δεν χωρεί αμφιβολία πως τα αγγλικά είναι πλέον απαραίτητα και όλοι οι νέοι πρέπει να τα μάθουν. Αλλά τα μαθαίνουν ήδη: από στατιστικές προκύπτει πως οι ελληνόπαιδες είναι οι περισσότερο πολύγλωσσοι διεθνώς, προς τι να εισαγάγουμε τη διδασκαλία τους από το νηπιαγωγείο; Όλοι οι νέοι μας μιλούν τουλάχιστον αγγλικά και μάλιστα εξαιρετικά.  Η Κα Διαμαντοπούλου -προηγούμενη ειδική περί Παιδείας- είχε προτείνει να θεσμοθετήσουμε τα αγγλικά ως επίσημη γλώσσα του κράτους, η Κα Κεραμέως σήμερα πλειοδοτεί: να τα μετατρέψουμε σε μητρική μας γλώσσα. Αυτό θέλουμε;

Ο ειδικός περί Παιδείας της μείζονος αντιπολιτεύσεως Κος Φίλης, όπως και όλοι οι άλλοι αντιπολιτευόμενοι, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για τα συνδικαλιστικά αιτούμενα των δασκάλων που αρνούνται να αξιολογηθούν και για ότι άλλο νομίζουν πως δίνει ψήφους,  κατ’ ουσίαν   ενισχύουν τα ιδιωτικά Σχολεία, με  άλλα λόγια συμπολιτεύονται…. Άλλωστε σε αυτά   οι «έχοντες και κατέχοντες» πολιτικοί μας -συμπεριλαμβανομένων των αριστερών αντιπολιτευομένων- στέλνουν τα παιδιά τους. (καλό θα είναι να γίνει μία έρευνα για το ποιοι απόφοιτοι Λυκείων γράφουν για 2 στις Πανελλήνιες εξετάσεις, θα δείξει πολλά)

Δυστυχώς τα πολιτικά στελέχη που έχουν γνώσεις   και εμπειρία σιωπούν, «τοις κείνων (των κομμάτων τους) ρήμασι   πειθόμενοι». Ένθεν κακείθεν.  Δυσοίωνο το μέλλον…

* Ο Δρ. Νικήτας Χιωτίνης είναι Αρχιτέκτων, Καθηγητης Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, Τμήματος Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής

Διαβάστε επίσης:

Καύσωνας και πόλωση

Μία ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί

Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα πτωχεύει εργαζόμενους και συνταξιούχους