Ένα «ξανά» κι ένας άνθρωπος κομίζουν αέρα ανανέωσης σε μία εκπομπή, εμβληματική της ΕΡΤ3.

Δεκαέξι χρόνια από την προβολή του πρώτου επεισοδίου, η εκπομπή «Κυριακή στο χωριό» με τον Κωστή Ζαφειράκη στη νέα εξελιγμένη εκδοχή της– υποδηλώνεται στο τιτλο από το επίρρημα «ξανά» («Κυριακή στο χωριό ξανά»)- φιλοδοξεί να περάσει πίσω και πέρα από τα προφανή και να επιχειρήσει μια διεισδυτική- σχεδόν ψυχαναλιτική- ματιά τις κοινωνίες των μικρών και υπέροχων οικιστικών συνόλων της Ελλάδας.

«Με φαντασία, ευρηματικότητα, χιούμορ, υψηλή αισθητική, συγκίνηση και μια σύγχρονη τηλεοπτική γλώσσα, ανιχνεύουμε και καταγράφουμε τη σχέση του παλιού με το νέο, από το χθες ως το αύριο κι από τη μία άκρη της Ελλάδας ως την άλλη», δίνει το πλαίσιο ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής.

Ο Κωστής Ζαφειράκης λίγο πριν βάλει το δισάκι του στον ώμο για το δρόμο, για τα γυρίσματα ενός από τα επεισόδια του νέου κύκλου της σειράς πολιτιστικών ντοκιμαντέρ, μίλησε στο «Ποντίκι».

Τί νέο κομίζει η εκπομπή «Κυριακή στο χωριό ξανά»;

Επιθυμώ  να δίνουμε με αυθεντικότητα και αμεσότητα την ατμόσφαιρα μιας παρέας που κουβεντιάζει τα θέματα του χωριού. Είναι ωραίο να ακούς τη σοφία των ανθρώπων που έχουν αποφασίσει να ζήσουν σε έναν τόπο, είτε είναι 25 ετών είτε 85.

Αφορμή είναι η συνάθροιση στην πλατεία την Κυριακή, όπως άλλωστε παραδοσιακά συμβαίνει στα χωριά μας κάθε τέτοια ημέρα.

Που σημαίνει ότι τα πάντα θα λέγονται γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι;

Προηγούνται άλλα πριν από αυτό που είναι η κατάληξη. Ο τηλεθεατές θα παρατηρήσει μικρές αλλαγές που διαφοροποιούν , ανανεώνουν και φρεσκάρουν την εκπομπή.

Με ποιόν τρόπο;

Με  μικρές ενότητες που νοηματοδοτούν τη σύνθεση της τοπικής κοινωνίας, της περιοχής. Για παράδειγμα στην ενότητα «Δύο άνθρωποι, δύο εποχές», δύο κάτοικοι του χωριού συζητούν και ταυτόχρονα «συνομιλούν» οι εποχές και οι γενιές τους. Στα μάτια μας αναδύεται η εικόνα του «χθες» και του «σήμερα», οι απόψεις του τότε και του τώρα. Στην ενότητα «Πες μου πως γίνεται» μπαίνουμε στην καθημερινότητα των ανθρώπων, στη ζωή του χωριού. Για παράδειγμα πώς κουρεύουν τα πρόβατα, πως παίρνουν τη ρυτίνη από τα πεύκα- με συγκλόνισε η εικόνα του πεύκου που «κλαίει»- πώς φτιάχνονται τα πήλινα. Επίσης στην ενότητα «Η παράδοση στο πιάτο» φωτίζει μια πτυχή της τοπικής παράδοσης μέσα από την μαγειρική και την κουζίνα. Κάθε φορά μια γυναίκα παρασκευάζει συνταγή του χωριού της, του τόπου της. Έπειτα υπάρχει η ενότητα «Στη μέση του πουθενά» στην οποία επισκεπτόμαστε ένα σημείο όχι πολύ μακριά από το χωριό που έχει αξία και το ξέρουν μόνον οι ντόπιοι.

Όλα αυτά δεν γίνονται με απλή καταγραφή. Δεν είναι ένα ακόμη ντοκιμαντέρ για την ελληνική περιφέρεια το «Κυριακή στο χωριό ξανά».

Αλλά τί είναι;

Μια διεισδυτική ματιά στους ανθρώπους, στις ζωές τους, την καθημερινότητά τους. Δεν θα μπορούσε να είναι και να γίνει διαφορετικά. Με ενδιέφερε να έχω προσωπική εμπλοκή. Να συμμετέχω στην καθημερινότητα των κατοίκων, στη ρουτίνα τους, στις δραστηριότητες τους. Και κούρεψα πρόβατα και έπλυνα μάλλινα σε ντριστέλες και πήγα μαζί τους στα χωράφια και τις καλλιέργειες και στο ψάρεμα. Η εξ αποστάσεως προσέγγιση αφαιρεί την ουσία. Με ενδιαφέρει να συνδεθώ μαζί τους. Για να γίνει αυτό πρέπει να μοιραστώ. Έτσι νιώθω. Αλλιώς πώς; Στο τέλος της ημέρας επιθυμώ και θέλω να έχω μια ψυχαναλυτική κουβέντα με φίλους. Δεν είναι δουλειά για μένα η διαδικασία αυτή. Είναι η ζωή μου.

Τί σας έκανε να θέλετε να γίνεται παλμογράφος της μικρής κοινωνίας της υπαίθρου;

Η προηγούμενη πενταετία ήταν δύσκολη για εμένα. Έχασα τους γονείς μου και δύο φίλες μου που τις είχα σαν αδέλφια μου. Πλάκωσε και η πανδημία, μέσα σε όλα… Οι πόλεις μου φαίνονται παράξενα μουδιασμένες.

Όμως, με εξαίρεση το «Μπάμ», για χρόνια έκανα ταξιδιωτικό ρεπορτάζ. Από το 2006 εως το 2010 έκανα το «Οξυγόνο» στην ΕΡΤ3, συνέχισα με το «I love GR» στον Σκάι (2011,2012) και μετά ήρθε η σειρά ντοκιμαντέρ «Το Άγιο Ορος: ψηφιακή εποχή» για την Αθωνική πολιτεία.  Η πρόταση από την ΕΡΤ3 και το Φίλιο Στάγκο να αναλάβω την εκπομπή «Κυριακή στο χωριό ξανά» ήταν στα μέτρα μου. Μου άρεσε η ιδέα να «γυαλίσω» ένα brand name της ERT3.  Γνωρίζω τί πρέπει να κάνω, πως να κινηθώ, πως να συνεννοηθώ.

Πώς είναι η εκπομπή «πίσω» από τον τίτλο;

Καταπίνουμε χιλιόμετρα. Σκεφτείτε ότι μόλις πέρσι απέκτησα το πρώτο μεταχειρισμένο αυτοκίνητο μου όμως από τον Απρίλιο μέχρι τώρα έχω «μετρήσει» περι τις 14.000 χιλιόμετρα.

Για κάθε εκπομπή χρειαζόμαστε πέντε ημέρες γυρισμάτων και βεβαίως πολλές- πολλές συνεννοήσεις με τηλεφωνικές επικοινωνίες, καιρό νωρίτερα. Κινητοποιούνται όλοι στο χωριό.

Την πρώτη μέρα την αφιερώνουμε σε πρώτες από κοντα γνωριμίες και ανίχνευση της περιοχής για τα σημεία και τις τοποθεσίες των γυρισμάτων με τους κατοίκους.

Το πανηγύρι γίνεται πάντα Κυριακή ώστε να μπορούν όσοι θέλουν να πάρουν μέρος στη γιορτή που στήνεται και στο γύρισμα κατ επέκταση.

Πάντα στην πλατεία;

Όχι απαραίτητα. Έχει τύχει να στηθεί το γλέντι σε άλλο μέρος ώστε να δίδεται και μια άλλη αίσθηση της περιοχής. Για παράδειγμα στο Λιβάδι Ολύμπου το γλέντι στήθηκε σε ένα πλάτωμα με θέα το χωριό. Το καταφέραμε και στο Πύθιο Έβρου κάτω από το κάστρο του, που είχε τη φήμη του απόρθητου- στη σκιά του πύργου Κατακουζηνού. Μας ενδιαφέρει με τον σκηνοθέτη Κώστα Αυγέρη και το διευθυντή φωτογραφίας Διονύση Πετρουτσόπουλο , όλους στην ομάδα, να αναδεικνύονται  οι κοινωνικές διαστρωματώσεις του χωριού, τα αξιοθέατα, τα μνημεία του.

Διαβάστε επίσης:

Ο Χρήστος Νικολόπουλος στην ΕΡΤ

Eurovision 2022: Είναι οριστικό! Δεν θα γίνει στη Ρώμη ο διαγωνισμός τραγουδιού

Ζάκυνθος: Ανεμοστρόβιλος «σάρωσε» τον Λαγανά (Video)