Με τη Θεσσαλονίκη να βρίσκεται στο κόκκινο για άλλη μια φορά, και πλέον υπό τις συνθήκες της μετάλλαξης Δέλτα που αποδεικνύεται ισχυρότερη, η κυβέρνηση ανακαλύπτει ότι η τακτική «όσοι εμβολιαστήκανε καλώς οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν, δεν μπορούμε να τους εμβολιάσουμε με το ζόρι», ήταν ολίγον τι κοντόθωρη.

Το απισχνασμένο και ταλαιπωρημένο ΕΣΥ δέχεται και πάλι πίεση αφού οι ΜΕΘ έχουν γεμίσει, κατά κανόνα με ανεμβολίαστους, ενώ το υψηλό ιικό φορτίο που διατηρείται στην κοινότητα απειλεί και τους εμβολιασμένους και η κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι οι τελευταίοι μπορούν να επιστρέψουν ανέφελα στην προ Covid κανονικότητα, μήνυμα που επιχείρησε να στείλει με την άρση των μέτρων για όσους έχουν εμβολιαστεί. Οι εμβολιασμένοι κινδυνεύουν πολύ λιγότερο από βαριά νόσηση και ανάγκη νοσηλείας, μεταδίδουν πολύ λιγότερο, αλλά όλοι οφείλουν να συνεχίσουν να προσέχουν.

Ωστόσο η Πολιτεία, δεν είναι ο μέσος πολίτης που μπορεί πάνω στην αγανάκτησή του με το ότι τα πράγματα δείχνουν κολλημένα και ένα ακόμη λοκντάουν δεν μοιάζει και τελείως απίθανο σενάριο, να αναφωνεί «η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά». Εν προκειμένω, η επιστήμη έχει δώσει τις απαντήσεις, κι έτσι άλλες κοινωνίες έχουν προχωρήσει μπροστά, αυτό που λείπει στα καθ’ ημάς είναι η σοβαρή πολιτική υγειονομικής και κοινωνικής διαχείρισης του ζητήματος.

Ανεξαρτήτως του τι πιστεύει η κυβέρνηση για τον εαυτό της, δεν έκανε το καλύτερο δυνατό: έβαλε όλα τα λεφτά της στον εμβολιασμό και την ίδια ώρα χειρίστηκε το θέμα επιφανειακά, με επικοινωνιακά μηνύματα τύπου «μαστίγιο και καρότο», χάνοντας χρόνο κατά τον οποίο μεγάλη μερίδα πολιτών έμενε εκτεθειμένη στην παραπληροφόρηση διάφορων «αντισυστημικών σωτήρων», χωρίς συστηματική και σε βάθος ενημέρωση, με υπαρπλουστευμένα μηνύματα του τύπου «το εμβόλιο είναι καλό». Θα μπορούσαν να έχουν γίνει στοχευμένες εξορμήσεις κλιμακίων από ειδικούς στην κοινωνία, εγκαίρως και όχι τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι, που να απαντούν σε κάθε «τρελή» ή βάσιμη ανησυχία, και η Εκκλησία θα έπρεπε να έχει μπει στο «παιχνίδι» πολύ νωρίτερα και με πιο δραστικό τρόπο. Η τελευταία έχει αποδειχτεί ότι ήταν χωριστό και μεγάλο κεφάλαιο στην διαχείριση της πανδημίας, από την άποψη ότι στους κόλπους της κυριαρχούν σκοταδιστικές αντιλήψεις και ιερείς που βρίσκονται σε επαφή με τους πιστούς και έτσι επηρεάζουν μεγάλες μερίδες του πληθυσμού, αφέθηκαν ανενόχλητοι από το να διαδίδουν συνωμοσιολογίες μέχρι και να αποτρέπουν ενεργά κόσμο από το να εμβολιαστεί. Δεν αντιμετωπίζεται εύκολα η ιστορία αυτή, όμως η προσπάθεια αυτή έπρεπε να έχει γίνει. Και δεν έγινε. Αντιθέτως, το θέμα ήταν πόσο θα κάνουμε τα στραβά μάτια (η κυβέρνηση δηλαδή) στο αίτημα μεγάλης μερίδας του κλήρου και των πιστών να μην τηρούν τα μέτρα.

Πλέον, η κυβέρνηση προχωρά σε μία ακόμη καμπάνια (παράλληλα με τα όποια κατά τόπους κατασταλτικά μέτρα), απ’ αυτές που το πολύ να σε εξαγριώσουν με το πόσο επιδερμικές και άχρηστες είναι και την ίδια ώρα καταλαβαίνεις ότι κάποιοι πληρώθηκαν κιόλας για να τις σχεδιάσουν. Ο λόγος για τα sms που θα στέλνονται σε ανεμβολίαστους, με διαφορετικό μήνυμα κάθε μέρα της εβδομάδας, που θα καταλήγει στην παρακίνηση προς τον αποδέκτη να προγραμματίσει τον εμβολιασμό του. Διαβάζουμε πχ. ότι ένα από αυτά τα μηνύματα θα γράφει: «Σύσσωμη η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα τάσσεται υπέρ του εμβολιασμού κατά της covid-19. Μπορείς και εσύ να γίνεις μέρος της λύσης. Κλείσε τώρα το ραντεβού σου για εμβόλιο στο emvolio.gov.gr».

Είναι πολύ πιθανό αυτός που θα λάβει το μήνυμα να έχει λυμένα τα θέματα με την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, αφού μέχρι στιγμής όχι απλώς την γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, αλλά μπορεί και να τη θεωρεί μέρος μιας παγκόσμιας συνωμοσίας και όχι της λύσης.

Κοινώς, η κυβέρνηση κάνει μια ακόμη καμπάνια ίσα για να την κάνει, γιατί έτσι θεωρεί ότι μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μέτρο που είναι λιγότερο κι από ημίμετρο… Για γέλια και για κλάματα…

Διαβάστε επίσης:

Νεωτερικότητα, Προνεωτερικότητα και επανάσταση του 1821

Oι ζωές των εργατών μετράνε

Κινδυνεύει η Ενωμένη Ευρώπη από ένα “Polexit”;