Το «μεγάλο παιχνίδι» για την αναζήτηση, εκμετάλλευση και μεταφορά των ενεργειακών πόρων της ανατολικής Μεσογείου συμπίπτει με τον σοβαρό «τραυματισμό» των αμερικανοτουρκικών σχέσεων που προκάλεσε η προσπάθεια του συστήματος εξουσίας του Ερντογάν για απογαλακτισμό της χώρας του από την Ουάσιγκτον.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η διαπραγμάτευση (επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) της νέας ελληνοαμερικανικής συμφωνίας για τις βάσεις. Η εν λόγω συμφωνία ήταν η πρώτη διεθνής πράξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας.

Για όσο διάστημα η ελληνοαμερικανική «διαπραγμάτευση» για τις αμερικανικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος ήταν «ανοιχτή», η Ουάσιγκτον συντηρούσε τις μεγαλεπήβολες φαντασιώσεις του ελληνικού πολιτικού συστήματος εξουσίας για μετατροπή της χώρας σε «κόμβο μεταφοράς ενέργειας».

Με αυτόν τον τρόπο, άλλωστε, πρόσφερε και το απαραίτητο άλλοθι στις ελληνικές κυβερνήσεις να συμφωνήσουν με ακραία υποτελείς διευθετήσεις, που τελικά μετέτρεψαν τη χώρα σε «οικόπεδο» για πάσα στρατιωτική χρήση από τους Αμερικανούς.

Σε αυτό το πλαίσιο, κοιτώντας το τυράκι και αδιαφορώντας για τη φάκα, η κυβέρνηση Τσίπρα πρόσφερε στην Ουάσιγκτον τη μέγιστη υπηρεσία της Συμφωνίας των Πρεσπών με την οποία οι ΗΠΑ κατάφεραν να εντάξουν και τυπικά στο σύστημά τους (ΝΑΤΟ) τη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, κλείνοντας μια ακόμη δίοδο της ρωσικής επιρροής στην περιοχή.

Η εν λόγω τεράστια υπηρεσία στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, θα πρέπει να σημειώσουμε, προσφέρθηκε «δωρεάν» από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ενώ το υποτιθέμενο αντάλλαγμα, δηλαδή η αναβάθμιση της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής συνεργασίας, όπως αυτό συγκεκριμενοποιήθηκε με τη συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις, μετέτρεψε τη χώρα σε προκεχωρημένο αμερικανοΝΑΤΟϊκό φυλάκιο με στόχο τη Ρωσία.

Έτσι, οι Αμερικανοί, έχοντας εξασφαλίσει και αναβαθμίσει στρατιωτικές εγκαταστάσεις από τη Σούδα στην Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη στη Θράκη, καθώς και τη δέσμευση ότι μπορούν οπουδήποτε στην Ελλάδα να δημιουργήσουν στρατιωτικές υποδομές, αν τις χρειαστούν, έχουν πλέον τη δυνατότητα να «παζαρεύουν» με την Τουρκία τη διαχείριση των ενεργειακών πόρων της ανατολικής Μεσογείου.

Κάτι επίσης αξιοσημείωτο είναι ότι οι ουσιαστικές παροχές των ελληνικών κυβερνήσεων προς εξυπηρέτηση καθοριστικών αμερικανικών συμφερόντων δεν συνοδεύονται από την παραμικρή δέσμευση προστασίας της χώρας από τη δεδομένη και κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα.

Για την εξασφάλιση αυτής της προστασίας καλείται ο λαός της χώρας να πληρώσει το απαραίτητο αλλά πανάκριβο τίμημα που συνεπάγεται ένας ακόμη κύκλος εξοπλιστικών προγραμμάτων, τον οποίο ήδη απολαμβάνουν γαλλικές και για τον οποίο αδημονούν να σπεύσουν αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες…

Διαβάστε επίσης:

Βιολογικός καθαρισμός της ανομίας στα Πανεπιστήμια!

Καζακστάν: Γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, Τουρκικά παζάρια και στο βάθος ο East Med

Ασαφής η πορεία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων