Δεν έχουν όλες οι ιστορίες αγάπης αίσιο τέλος. Κάποιες φορές, αντίθετα, το τέλος αφήνει μια πικρή γεύση.   

Όπως αυτή η ιστορία αγάπης των δύο κύκνων στην Καστοριά. Το θηλυκό που νοσηλευόταν τραυματισμένο, με το ταίρι του να μην φεύγει στιγμή από κοντά του, υπέκυψε τελικά στα τραύματά του.

Το αρσενικό όμως φαίνεται να μην θέλει να το πιστέψει. Παραμένει εκεί, έξω από το Κέντρο Περίθαλψης. Δεν φεύγει χωρίς το ταίρι του.  

Μάλιστα, αν και το μετέφεραν με αυτοκίνητο σε μακρινό σημείο της λίμνης Καστοριάς, ξαναγύρισε έξω από το κτίριο πριν ακόμη επιστρέψουν!

Τον πήγαν 20 χιλιόμετρα μακριά και γύρισε

 «Πήγαμε τον κύκνο σε ένα σημείο της λίμνης, μακριά απ’ όπου είχαν φτιάξει τη φωλιά τους με το θηλυκό, περίπου στα 20 χιλιόμετρα. Τον αφήσαμε εκεί, κάποια στιγμή τον χάσαμε από τα μάτια μας αλλά όταν επιστρέψαμε σε λίγα λεπτά στο κέντρο περίθαλψης, τον βρήκαμε εκεί να μας περιμένει», περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος Παναγιωτόπουλος από την «Εταιρία Προστασίας Περιβάλλοντος και Σταθμός Περίθαλψης Άγριων Ζώων Καστοριάς», ο οποίος είχε περιθάλψει το τραυματισμένο πουλί.

Η ιστορία αγάπης εκτυλίχθηκε πριν από περίπου μία εβδομάδα, όταν τραυματίστηκε, δίπλα στη λίμνη Καστοριάς, από αδέσποτα σκυλιά, ένας θηλυκός κύκνος και το ζευγάρι του «απαίτησε» να το συνοδεύσει και να βρίσκεται συνεχώς δίπλα του στο αναρρωτήριο.

«Δυστυχώς το θηλυκό υπέκυψε χθες στα τραύματά του, το βρήκα νεκρό, να έχει γείρει πίσω το κεφάλι στην πλάτη και δίπλα το ταίρι του», λέει ο κ. Παναγιωτόπουλος, ο οποίος προσπάθησε στη συνέχεια να απομακρύνει το αρσενικό, μεταφέροντάς το σε μακρινό σημείο της λίμνης.

«Δεν τα καταφέραμε, γύρισε πίσω, τριγυρνάει έξω από το κτίριο και δεν μπορούμε να τον πλησιάσουμε πια, είναι επιθετικός. Θα ξανακάνω απόπειρα να τον απομακρύνω, αλλά αν δεν τα καταφέρω, θα πρέπει να τον πάμε σε άλλη λίμνη, πολλά χιλιόμετρα μακριά, ευχόμενοι να μην γυρίσει πάλι».

«Την κοιτάζει με τρυφερότητα ελπίζοντας ότι όλα θα είναι όπως πριν»

Τη συγκλονιστική περιγραφή και την τραγική κατάληψη με τον θάνατο του θηλυκού κύκνου και την αδυναμία του αρσενικού να αποδεχθεί την απώλεια περιέγραψε με ανάρτησή του στο Facebook ο Νίκος Παναγιωτόπουλος.

«Ένα λυπημένο τέλος…
Τόσες επίπονες μέρες σκιασμένες απ΄την πνοή του θανάτου δεν στάθηκαν ικανές στην ατέλεια της ζωής , όπως  σαϊτεύει ο έρωτας σαϊτεύει και ο θάνατος . Κοιμόταν ήσυχη όταν δέχθηκε το τελευταίο  χάδι του όταν πέταξε  μόνη της για το αγύριστο ταξίδι της  … και αυτός δίπλα της να την κοιτάζει με τρυφερότητα πιστεύοντας σε μια σύντομη στιγμή και όλα θα είναι όπως πριν.

Επώδυνη η αποχώρηση και η αποδοχή του χωρισμού από το ταίρι του , αποδεκτό για αυτόν  είναι η σταθερή παρουσία του δίπλα της ,σθεναρή η αντίσταση του με κραυγές διαμαρτυρίας και αναζήτησης   να ξαναγυρίσει στο χώρο του σταθμού. 
Τον βάλαμε στο αυτοκίνητο αρκετά ανήσυχο και τον μεταφέραμε αρκετά χιλιόμετρα μακριά   στην απέναντι πλευρά της λίμνης σε εντελώς άλλο περιβάλλον . Επ΄ ουδενί λόγω  να συνεργαστεί μαζί μας  , ακολουθώντας την αντίθετη κατεύθυνση από το νερό της λίμνης . Κάποια  στιγμή νομίσαμε ότι τα καταφέραμε και αποχωρίσαμε από την περιοχή να μην μας βλέπει και μας συνδέει με τα γεγονότα που έγιναν .
Αποτύχαμε… ο κύκνος διέσχισε την λίμνη και βρέθηκε πριν από εμάς στην περιοχή του σταθμού … είναι εκεί που θέλει ακόμη .
Μακάρι να είχαμε λίγο από τον πλούτο των συναισθημάτων τους, το γεγονός πως ο τα ζώα  γνωρίζουν το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα τους σε εμάς τους ανθρώπους . Όπως είπε και ο  Martin Buber “ Τα μάτια ενός ζώου έχουν την ικανότητα να μιλούν μια σπουδαία γλώσσα».

Διαβάστε επίσης

Θάνατος τριών παιδιών στην Πάτρα: «Αν ήμουνα μόνη μου, θα έπεφτα από την ταράτσα» λέει η μητέρα

Φλώρινα: Όργωνε στο χωράφι και είδε μπροστά του μία οβίδα (Photos)

Καβάλα: 20χρονος πρόσφυγας βρέθηκε απαγχονισμένος μέσα σε δομή