Από τις 28 Μαρτίου ήταν γνωστό ότι σήμερα, 7 Απριλίου, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα μιλήσει στη Βουλή των Ελλήνων. Η δε πρόσκληση είχε γίνει από τον πρωθυπουργό ακόμη νωρίτερα. Συνεπώς υπήρχε ένα δεκαήμερο στη διάθεση της Βουλής ώστε να προετοιμάσει σωστά τη διαδικασία.

Η ομιλία προετοιμάστηκε σε συνεργασία με την πρεσβεία της Ουκρανίας στην Αθήνα, άρα υποτίθεται ότι δεν έγινε – ή, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να γίνει – προχειροδουλειά.

Εν τω μεταξύ η Ελλάδα έχει πάρει σαφή – πιο σαφής δεν γίνεται – θέση, καταδικαστική για τη ρωσική εισβολή. Έχει προσφέρει στην Ουκρανία βοήθεια αρκετά πιο ουσιαστική από αυτήν άλλων χωρών, πράγμα που και ο Πρόεδρός της παραδέχτηκε στην ομιλία του. Επιπλέον έχει διαρρήξει σχεδόν πλήρως τις σχέσεις της με τη Ρωσία – βρίσκονται ίσως στο χειρότερο σημείο στο οποίο έχουν βρεθεί ποτέ – με όλο το ρίσκο που μακροπρόθεσμα συνεπάγεται αυτό.

Παράλληλα στο εσωτερικό της χώρας μας διεξάγεται μια σκληρή επικοινωνιακή εκστρατεία, η οποία «δείχνει» ως ρωσόφιλο κάθε έναν που επιχειρεί να πάρει οποιαδήποτε απόσταση από την πλήρη ταύτιση της χώρας μας με τη σκληρότερη – αγγλοσαξονική – εκδοχή της Δύσης και τους τρόπους με τους οποίους την υπηρετεί η κυβέρνηση.

Επιπλέον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διεξάγεται ένας – συνήθης σε κρίσιμες καταστάσεις – πόλεμος που έχει προσλάβει πολύ σκληρά (και διχαστικά) ιδεολογικά χαρακτηριστικά.

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι η διοργάνωση της ομιλίας του Προέδρου της Ουκρανίας θα έπρεπε να είναι άψογη, να μην αφήσει περιθώριο να εκτεθεί η χώρα και να μην τροφοδοτήσει στο εσωτερικό μπάχαλο. Τίποτε λιγότερο απ’ αυτό. Άλλωστε, θεωρητικά, υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις.

Κι όμως, την κρίσιμη ώρα, στην ομιλία του Ζελένσκι, έσκασαν μύτη, ως ένα «επικοινωνιακό ένθετο», δύο ομιλίες «ομογενών» μας της Ουκρανίας, εκ των οποίων ο ένας μίλησε ως μέλος του νεοναζιστικού Τάγματος του Αζόφ.

Επικοινωνιακή και πολιτική τραγωδία, για την οποία ολόκληρη την ευθύνη φέρει ο διοργανωτής. Δηλαδή η Βουλή και ο πρόεδρός της. Διότι, ακόμη και αν δεν είχε κάνει ο ίδιος τις απαραίτητες συνεννοήσεις, δεν μπορεί να μην είχε ελέγξει την προετοιμασία.

Από το γραφείο του προέδρου της Βουλής υπήρξε η πληροφόρηση πως ενημερώθηκαν για το ότι θα μιλήσουν δύο ομογενείς μόλις δέκα λεπτά πριν από την ομιλία Ζελένσκι, χωρίς να έχουν κάποια περαιτέρω πληροφόρηση. Γιατί; Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει τι είδους «ομογενείς» ήταν αυτοί και τι επρόκειτο να πουν;

Προφανώς ο Κωνσταντίνος Τασούλας θα ελεγχθεί από τη διάσκεψη των Προέδρων και προφανώς θα δοθούν κάποιες εξηγήσεις. Ωστόσο η ρετσινιά ότι το Κοινοβούλιο έγινε βήμα έκφρασης νεοναζί θα παραμείνει. Κι αυτό επειδή η διοργάνωση ήταν επιπέδου καφενείου. Μόνο που η Βουλή ούτε είναι ούτε μπορεί να γίνεται, έστω και στιγμιαία, καφενείο. Ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν ευθέως το πρεστίζ της χώρας.

Και κάτι ακόμη: Δεν μπορεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, την ώρα που αναγνωρίζει ότι «η συμπερίληψη στην ομιλία του (Προέδρου Ζελένσκι) μηνύματος μέλους του Τάγματος Αζόφ ήταν λανθασμένη και άστοχη», να εγκαλεί την αντιπολίτευση ότι «δικαιολογεί για άλλη μια φορά τη ρωσική εισβολή». Λίγη σεμνότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν…

Διαβάστε επίσης:

Το βίαιο τέλος της «κανονικότητας»

Τι ξεχνά ο «ιστορικός» Πούτιν!

«Αν εκλέξεις κλόουν, περίμενε τσίρκο»