Μια παρέα από μικροσκοπικές νεράιδες, οι Dew Drops, ζουν σε τοσοδούλικα νεραϊδόσπιτα με μπαλκονόκηπους στα σπίτια των ανθρώπων της Μεγάλης Πόλης- όλοι το ξέρουν αυτό.

Δουλειά τους είναι να βοηθούν κρυφά τα παιδιά σε όλες εκείνες τις δουλειές που μπορούν να γίνουν ακόμα και μέσα από μικρές χαραμάδες, όπως να σιγουρευτεί ένας μικρός ή μία μικρή ότι το πρώτο «χαμένο» δόντι είναι όντως κάτω από το μαξιλάρι ή ότι κανένα από τα αγαπημένα παιχνίδια δεν έμεινε ξεχασμένο πίσω στο πάρκο. Πολύ σημαντικά.

Μικρές καθημερινές ιστορίες που όλες μαζί αποτελούν την νέα παραγωγή του Netflix «DewDropDiaries»- «Ημερολόγιο με νεραϊδοιστορίες» σε ελεύθερη απόδοση- για παιδιά προσχολικής ηλικίας η οποία αναμένεται σύντομα να ανακοινωθεί από την παγκόσμια συνδρομητική πλατφόρμα και την DreamWorks.

Στο DNA της η νέα αυτή παραγωγή έχει έντονο το ελληνικό στοιχείο. Διότι την ευθύνη της συνολικής παραγωγής, ως εκτελεστική παραγωγός (executive producer κατά την διεθνή ορολογία) έχει η ελληνικής καταγωγής Αλίκη Θεοφιλόπουλος.

Η Θεοφιλόπουλος με καταγωγή από την Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη είναι στέλεχος της DreamWorks, με πολυετή θητεία (προηγουμένως) στην Disney- αρχικά στον τομέα κινηματογραφικών παραγωγών και κατόπιν σε εκείνον της Disney Television- και αρκετά πίσω στο χρόνο στο Nickelodeon και την Warner Brothers.

Εγνωσμένης αξίας στον τομέα του animation και διακεκριμένη πολλάκις, στη συνέντευξη της στο topontiki.gr μιλά για τη νέα παραγωγή, τη σειρά «Dew Drop Diaries», το ρόλο της, την τέχνη της αφήγησης και την ευθύνη όταν κάποιος απευθύνεται σε παιδιά μέσα από ιστορίες, τις απαρχές της.

Μέχρι στιγμής από DreamWorks και Netflix δεν έχει ανάψει το «πράσινο φως» ώστε φωτογραφικό υλικό της σειρά να δει το φως της δημοσιότητας. Ωστόσο η Αλίκη Θeοφιλόπουλος μοιράστηκε με το topontiki.gr σκίτσο της οικογένειας της και σκίτσο από την σειρά animation «Harney’s Girls forever», προηγούμενη δουλειά της επίσης του Netflix.

Ποια η διαφορά για έναν δημιουργό κινουμένων σχεδίων ανάμεσα σε μεγάλου μήκους παραγωγές, για τον κινηματογράφο, και παραγωγές για την τηλεόραση;

Συνήθως η μεγαλύτερη διαφορά είναι ο χρόνος. Στα κινηματογραφικά έργα έχεις περισσότερο χρόνο για να αναπτύξεις τις ιστορίες και τα σχέδια και να δουλέψεις πάνω τους. Στην τηλεόραση, οι προθεσμίες είναι συνήθως πολύ πιο σύντομες, πράγμα που σημαίνει ότι είναι σημαντικό οι αποφάσεις να λαμβάνονται γρήγορα και ο δημιουργός να μην κάνει «ψιλοβελονιά», καθώς πρέπει να προχωρά η δουλειά.

Στη σειρά «Dew Drop Diaries» είστε εκτελεστική παραγωγός. Για έναν καλλιτέχνη- δημιουργό κινουμένων σχεδίων, όπως εσείς, μας εξηγείτε τί σημαίνει;

Ο εκτελεστικός παραγωγός, έχει την ευθύνη για το ευρύτερο όραμα της σειράς, για το σύνολο του έργου. Επιβλέπει όχι μόνο τα κινούμενα σχέδια, αλλά και τις ιστορίες, τα σχέδια των χαρακτήρων, τη διαμόρφωση των χρωμάτων, την επιλογή των ηθοποιών θα δώσουν «φωνή» στους χαρακτήρες, και τις ηχογραφήσεις τους, τη μουσική, τα κάθε είδους εφέ.

Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με την σειρά «Dew Drop Diaries»;

Μετά την ολοκλήρωση της δουλειάς μου στο «Doug Unplugs» για το AppleTV, η DreamWorks με προσέγγισε για να συνεργαστώ με τον δημιουργό της σειράς, Ρικ Σουβαλ (σ.σ.ο άνθρωπος πίσω από το επαναλανσάρισμα της θρυλικής παιδικής σειράς «Τόμας το τρενάκι»).

Είναι μια σειρά για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Με την εμπειρία που έχετε, είναι πιο εύκολη για εσάς η δημιουργία μιας σειράς για παιδιά αυτής της ηλικίας;

Νομίζω ότι η αφήγηση παραμυθιών για παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι στην πραγματικότητα πολύ δύσκολη! Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η αφήγηση της ιστορίας είναι κατάλληλη για αυτή την ηλικία, παράλληλα να είναι διασκεδαστική και αστεία, και στο τέλος να «μένει» κάτι στο παιδί που την έχει παρακολουθήσει.

Είναι το animation «κανάλι» επικοινωνίας με τα παιδιά; Να τα εκπαιδεύσει, να τους προσφέρει εμπειρία και γνώση;

Ναι, αλλά είναι επίσης ένα εργαλείο για να διηγηθεί κάποιος ιστορίες και στους μεγάλους.

Τι έχει να μάθει ο πατέρας ή η μητέρα ενός παιδιού μέσα απο τις ιστορίες της σειράς «Dew Drop Diaries»;

Ένα πράγμα που θέλαμε να είμαστε βέβαιοι, όταν εργαζόμασταν για την παραγωγή της σειράς «Phineas and Ferb», ήταν οι ιστορίες που απευθύνονταν στα παιδιά, να μπορούν να τις απολαύσουν και οι γονείς τους, ώστε να δημιουργείται κοινή εμπειρία θέασης για την οικογένεια. Αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να κάνω είτε πρόκειται για μια εκπομπή για παιδιά προσχολικής ηλικίας είτε για μια εκπομπή που στοχεύει σε μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό.

Η δουλειά σας σάς έχει βοηθήσει στη σχέση με τα παιδιά σας;

Θα έλεγα ότι η σχέση μου με τα παιδιά μου με έχει εμπνεύσει στη δουλειά μου.

Είναι οι κριτές σας; Τι σας λένε;

Σίγουρα μοιράζομαι τη δουλειά μου μαζί τους μερικές φορές, διότι θέλω τη γνώμη τους. Ευτυχώς τα σχόλιά τους είναι ως επι τω πλείστων θετικά!

Έχει συμβεί να αλλάξετε κάτι έπειτα από δική τους παρατήρηση;

Υπήρξαν μερικές φορές που κάποιο σχέδιο δεν τους άρεσε, οπότε προσπάθησα να κάνω προσαρμογές. Διότι σκέφτηκα ότι μπορεί και άλλα παιδιά της ηλικίας τους να μην ανταποκρίνονταν σε αυτό.

Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα και μητέρα στο χώρο του animation;

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να οργανώσω το χρόνο μου και να εργάζομαι μέχρι αργά τη νύχτα μερικές φορές, αφού τα παιδιά έχουν πέσει για ύπνο!

H πατρότητα/ μητρότητα χαρίζει στη δημιουργικότητα της animator;

Απολύτως! Τα παιδιά είναι πηγή έμπνευσης για τη δουλειά μου.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ήρωες/ηρωίδες κινούμενων σχεδίων;

Αγαπώ τη Ραπουνζέλ από το «Μαλλιά κουβάρια» διότι είναι θηλυκή αλλά και σκληρή, και αγαπώ τον Φινέα και τον Φερμπ γιατί κάνουν την κάθε μέρα καλύτερη από την προηγούμενη!

Εμφανίζεστε σε credits ως voice actress. Σε ποιά ηρωίδα «δανείσατε» τη φωνή σας;

Έχω «δώσει» τη φωνή μου στον Zero, στο «SD Gundam Force», στην Μandy στο «Φινέας και Φέρμπ», αλλά και στη σκυλίτσα πριγκίπισσα Γούφινγκαμ της σειράς «Ο Νταγκ αποσυνδέεται».

Ας υποθέσουμε ότι έχετε μπροστά σας ένα μολύβι ή ένα πινέλο και το ποντίκι του υπολογιστή. Ποιο επιλέγετε για να σχεδιάσετε και γιατί;

Επιλέγω το μολύβι! Εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου εργαλείο. Υπάρχει κάτι στο μολύβι που δίνει μια αίσθηση ελευθερίας. Δεν ενέχει δέσμευση. Κάποιος μπορεί να έχει μια ιδέα να κάνει ένα πρωτόλειο σκίτσο και στη συνέχεια να το πετάξει, ή μπορεί να καταλήξει να είναι κάτι αξιόλογο. Με την ελευθερία που τού παρέχει το μολύβι, μπορεί να καθαρίσει το σχέδιο εύκολα και να δημιουργήσει ένα πιο ολοκληρωμένο σχέδιο. Αν είναι κάτι πραγματικά υπέροχο, μπορεί να το σκανάρει στον υπολογιστή και να το χρωματίσει πλέον εκεί. Ο ουρανός είναι το όριο.

Διατηρείτε δεσμούς με την Ελλάδα;

Ναι, η μητέρα μου είναι από τη Θεσσαλονίκη και ο πατέρας μου από την Πάτρα. Έχω ακόμα συγγενείς στην Αθήνα και στη Γλυφάδα. Ο σύζυγός μου είναι επίσης Έλληνας. Η οικογένειά του είναι από τη Ρόδο.

Ποιος ζωγράφιζε στην οικογένεια σας και σάς ενέπνευσε;

Ο παππούς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, συνήθιζε να ζωγραφίζει καρτούν και καθόταν μαζί μου και ζωγράφιζε για ώρες. Απολάμβανα πολύ εκείνες τις ώρες μαζί του.

Ποιο ήταν το πρώτο σας σκίτσο; Σε ποια ηλικία;

Θεέ μου, δεν μπορώ να θυμηθώ! Πιθανότατα ήταν μια φορά που πήρα ένα μολύβι! Θυμάμαι να ζωγραφίζω στους τοίχους όταν ήμουν παιδί, κάτι που δεν άρεσε στη μητέρα μου!

Διαβάστε επίσης:

Netflix: Τι συμβαίνει και χάνει συνδρομητές – Σκέψεις για νέα φθηνά πακέτα με διαφημίσεις

Η τρικυμιώδης σχέση του Νίκου Ξυδάκη με την Left Media

Από την ΕΡΤ, γραμμή στο Open