Η ανακοίνωση της κυβέρνησης για την «αύξηση» -που ουσιαστικά σημαίνει μείωση- του κατώτατου μισθού των εργαζομένων είναι τουλάχιστον προκλητική. Με απλά μαθηματικά αυτή η αύξηση του 8%, που πολυδιαφημίζεται εδώ και μήνες από την  κυβέρνηση της Ν.Δ, είναι μικρότερη από την αύξηση του 9% στον πληθωρισμό.

Είναι επίσης, πολύ μικρότερη από τις ανάγκες επιβίωσης των λαϊκών οικογενειών σήμερα, όταν τα 4/5 του εισοδήματος πηγαίνουν μόνο σε πάγια έξοδα που είναι τα πανάκριβα ενοίκια, οι αυξήσεις στην ενέργεια, το κόστος στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης κ.ο.κ.

Αυτή η αύξηση του 8% του κατώτατου μισθού είναι πολύ πίσω από τις απώλειες που έχουν δεχτεί γενιές εργαζομένων τα τελευταία 13 χρόνια. Διαδοχικά και εναρμονισμένα  όλες οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ νομοθετούσαν και αξιοποιούσαν  προηγούμενους νόμους για να γίνεται η εργασία ακόμα πιο φθηνή κι ευέλικτη, ακόμα πιο κερδοφόρα για την μεγάλη εργοδοσία.

Έτσι κατέληξαν να ορίζεται ο κατώτατος μισθός με βάση τις «αντοχές της οικονομίας» των βιομηχάνων, των εφοπλιστών και κάθε λογής καπιταλιστών, μακρυά και έξω από τις αντοχές της εργατικής τάξης και του λαού.

Αυτή η αύξηση του 8% του κατώτατου μισθού απέχει από το δίκαιο αίτημα εκατοντάδων Συνδικάτων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων, με κατώτατο μισθό στα 825 ευρώ και με αυξήσεις που να ξεπερνούν την αύξηση του πληθωρισμού και την ακρίβεια.  Τέτοια μάχη διεξάγεται από το ταξικό εργατικό κίνημα το τελευταίο διάστημα και τέτοιες μάχες μπορούν και δίνουν ανάσα στους εργαζόμενους.

Από την άλλη μεριά, ανάσα για τους εργαζόμενους στον κατασκευαστικό κλάδο είναι η κατάκτηση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, που υπέγραψε πριν λίγες ημέρες συλλογική σύμβαση με αυξήσεις στους μισθούς από 18% έως και 38% μετά από απεργιακές μάχες και κινητοποιήσεις μέσα στους χώρους δουλειάς σε όλη την Ελλάδα.  Αυτή η μάχη δείχνει τον δρόμο και δίνει την ελπίδα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, σε κάθε εργαζόμενο για το πώς σήμερα μπορούμε να μετράμε νίκες, για το πώς μπορούμε να κάνουμε κουρέλια το αφήγημα «ότι τίποτα δεν αλλάζει».

Όλα μπορούν να αλλάξουν με τον οργανωμένο αγώνα της εργατικής τάξης, με την μεγαλύτερη συμμετοχή νέων εργαζόμενων στα σωματεία, με ανυποχώρητο αγώνα για την ίδια μας τη ζωή. Σίγουρα τίποτα δεν θα αλλάξει από μία αλλαγή κυβέρνησης στο σημερινό -ασφυκτικό και δυστοπικό- καπιταλιστικό πλαίσιο, από μία αύξηση-ψίχουλα στα μέτρα του κεφαλαίου, από δήθεν υποσχέσεις παλιών και νέων «σωτήρων».

Από όλους αυτούς ο λαός -αν πάρουμε μόνο την τελευταία δεκαετία ως μέτρο σύγκρισης- μετρούσε φτώχεια, κρίσεις, ανεργία, ακρίβεια και ένα συνεχές «σκόντο» στη ζωή και τις ανάγκες του. Απώλειες μετρούσε ο λαός στην κρίση, καμία ουσιαστική αναπλήρωση στην ανάπτυξη, απώλειες μέσα στην πανδημία, απώλειες με την ακρίβεια, απώλειες λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία.

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και να παλέψουμε ακόμα πιο δυνατά για πραγματική ζωή!

Η Πρωτομαγιά, που θα γιορταστεί και φέτος στην 1 του Μάη από τα σωματεία και τους υπόλοιπους φορείς του κινήματος, μπορεί να σηματοδοτήσει μία ακόμα κλιμάκωση του αγώνα σε συνέχεια της απεργίας του Απρίλη. Μπορεί να δώσει νέα ορμή στους καθημερινούς αγώνες που έχουμε μπροστά μας για να μπορεί να πάρει ανάσα ο λαός και η εργατική τάξη.

Στις συγκεντρώσεις αυτές θα ανταμώσουν οι οικοδόμοι που κέρδισαν την νέα Σ.Σ.Ε με ουσιαστικές αυξήσεις, οι εργάτες της COSCO, που βρίσκονται σε νέα φάση του αγώνα απαιτώντας Σ.Σ.Ε, που θα διασφαλίζει σταθερούς μισθούς με αυξήσεις, την ασφάλεια στην εργασία (μετά και το νέο εργατικό ατύχημα που σημειώθηκε αυτή την εβδομάδα) με ευθύνη της εργοδοσίας και της κυβέρνησης.

Οι λιμενεργάτες του Πειραιά με την οργάνωση τους στο ταξικό σωματείο και τον ανυποχώρητο αγώνα τους μπορούν και κοιτάνε «κατάματα το μεγαθήριο της COSCO» που έχει τη στήριξη παλιών και νέων κυβερνήσεων, αστικών δικαστηρίων κ.α. θα βγουν νικητές γιατί έχουν την εργατική τάξη με το μέρους τους.

Θα είναι οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό – τουρισμό που -με το «άνοιγμα» της σεζόν- οι καταγγελίες για τους όρους εργασίας και διαμονής είναι ασταμάτητες, γιατί έτσι χτίζεται το «θαύμα του τουρισμού» που καυχιέται η κάθε κυβέρνηση. Την Πρωτομαγιά θα είναι χιλιάδες λαού και νεολαίας που δεν ανεχόμαστε άλλο τα όνειρα και οι ανάγκες μας να μην χωράνε στα ασφυκτικά πλαίσια ενός άδικου συστήματος.

Γιατί οι στίχοι Μπρεχτ που σηματοδοτούν την φετινή Πρωτομαγιά δίνουν τον τόνο και την ελπίδα για την συνέχεια… «Κάποτε αλλάζουν οι καιροί και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε!».

*Ο Αντώνης Κωσταδήμας είναι μέλος του Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής για την εργατική – συνδικαλιστική δουλειά & Μέλος του Γραφείου του Κ.Σ της ΚΝΕ.

Διαβάστε επίσης

Πού και πώς θα πουλήσει ενέργεια ο Πούτιν;

Ο Μητσοτάκης στις ΗΠΑ και οι τουρκικές υπερπτήσεις

Το μήνυμα των γαλλικών εκλογών