Εδώ και μέρες παρακολουθώ διάφορους ειδικούς γύρω από τα ενεργειακά θέματα, ένα πεδίο άγνωστο στους περισσότερους, όπου απαιτούνται εξειδικευμένες γνώσεις για να σχηματίσεις μιαν ιδέα για το τι ακριβώς γίνεται.

Ταυτόχρονα, η ενεργειακή πολιτική είναι τόσο περίπλοκη όσο τα μυστήρια του σύμπαντος. Είναι θετικό που στην ΕΡΤ προσκαλούν διάφορους αναλυτές, γνώστες των ενεργειακών ζητημάτων, οι οποίοι προσπαθούν να μας εξηγήσουν τι ακριβώς συμβαίνει. Ωστόσο, στις περισσότερες αναλύσεις, το δια ταύτα είναι πάντα υπέρ του Πούτιν!

Και μονοδιάστατα οικονομικίστικο – θαρρείς πως η ζωή καθορίζεται με μοναδική παράμετρο την τιμή της ενέργειας.  Έτσι, η αξία της ανθρώπινης ζωής, δηλαδή οι μαζικές σφαγές αμάχων που παρακολουθούμε, δεν συνυπολογίζονται στην αύξηση τιμής του γκαζιού.

Εντυπωσιακό είναι ότι στις περισσότερες αναλύσεις δίνεται η εικόνα μιας Ρωσίας που  είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, πράγμα που υποσυνείδητα δημιουργεί και μιαν εντύπωση δικαίου.

Με δυο λόγια, ο Πούτιν εμφανίζεται στην κοινή γνώμη να έχει το πάνω χέρι και να παίζει την Δύση στα δάκτυλα, αντίθετα με την Ευρώπη που εντέχνως εμφανίζεται μέσα από προσεκτικές τοποθετήσεις, διηρημένη, πράγμα που είναι συμπτωματικά ο ευσεβής πόθος του Πούτιν.

Αναρωτιέται ένας άσχετος στα ενεργειακά για το αν όταν μια εμπορική συναλλαγή διαρραγεί, είναι δυνατόν να χάνει μόνο ο πελάτης και όχι ο προμηθευτής. Έτσι μαθαίνουμε όλους τους λόγους για τους οποίους εμφανίζουν τον Πούτιν να έχει στο χέρι την Ευρώπη ενεργειακά.

Δεν μαθαίνουμε, ωστόσο, τι σημαίνει για την Ρωσία η απώλεια αυτής της πελατείας. Τι θα την κάνει την ενέργεια, για παράδειγμα, όταν κλείσει τις στρόφιγγες, όπως τόσο δραματικά μας απειλεί;  Έχει αποθηκευτικούς χώρους να την αποθηκεύσει, έχει κατάλληλες υποδομές να την συντηρήσει έως ότου βρει νέες αγορές και τι σημαίνει αυτό σε χρόνους και χρήμα;

Γενικότερα δεν έχουμε ακούσει πόσο χρόνο και χρήμα πρωτίστως χρειάζεται για να βρει καινούργιες αγορές, να κατασκευάσει νέο δίκτυο μεταφοράς,  με ότι αυτό σημαίνει,  να συνεννοηθεί με μια σειρά από χώρες με εντελώς διαφορετικά γεωπολιτικά συμφέροντα για να περάσουν οι αγωγοί, σε ποιους πελάτες θα καταλήξει και κυρίως, αυτοί οι νέοι πελάτες από ποιες αγορές θα φύγουν για να πάνε στον Πούτιν που είναι  αξιόπιστος και φερέγγυος; Δεν μας είπαν τι ακριβώς σημαίνει σε τιμές και πολιτικό κόστος  το να στραφεί η Ρωσία προς άγραν πελατών στην Ασία…  

Αναφέρομαι στην ΕΡΤ καθώς είναι κρατικό κανάλι και οφείλει να έχει σφαιρική αντιμετώπιση των θεμάτων. Τα ιδιωτικά εκφράζουν την πολιτική που ασκεί οι ιδιοκτήτης τους. Ωστόσο, παρακολουθούμε πάντα με ενδιαφέρον να διυλίζουν τον κώνωπα όσον αφορά τις δυσκολίες που έτσι και αλλιώς σε λογικούς χρόνους θα ξεπεράσει η Ευρώπη αλλά δεν ακούμε  τίποτα για το μεγαλοφυές στρατήγημα του Πούτιν, για το πώς  θα βρει καινούργιους πελάτες και κυρίως πώς θα μεταφέρει την ενέργεια με ότι αυτό πολιτικά συνεπάγεται. Δηλαδή, τι θα κάνει ο Πούτιν; Θα φορτώσει την ενέργεια σε καφάσια σα να είναι ντομάτες και θα τη στείλει συνοδεία της Ζαχάροβα, στις νέες αγορές της Ασίας;  

Με δυο λόγια, η υφέρπουσα πουτινοφιλία αρχίζει να λαμβάνει αστείες διαστάσεις. Οι δημοσιογράφοι -καθόλα έγκριτοι- της ΕΡΤ, υποψιάζομαι ότι θα μπορούσαν να διευρύνουν την γκάμα των ερωτήσεών τους απέναντι στους εκλεκτούς καλεσμένους τους ώστε να μην μαθαίνουμε μόνο την …τεράστια καταστροφή της Ευρώπης από την «κίνηση ματ» του Πούτιν αλλά και το τι συμβαίνει αν γυρίσουμε το ενεργειακό νόμισμα από την άλλη πλευρά, εκείνη των «αδελφών» Ρώσων.  

Διαβάστε επίσης

Ανήκουμε στη Δύση!

Μητσοτάκης – Τσίπρας γιατί δεν τολμούν ένα debate τύπου Γαλλίας;

Το ΝΑΤΟ μέσα στην Ουκρανία