Η αποστολή τεθωρακισμένων στην Ουκρανία αποτελεί μια ιδιαίτερα σοβαρή εξέλιξη, στην σταδιακά αναβαθμιζόμενη επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ΝΑΤΟ – Ρωσίας. Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν για τον ελληνικό λαό και όχι μόνο, εξαιτίας αυτής της εμπλοκής, είναι δυνητικά ανυπολόγιστοι.

Η κυβέρνηση, έχει πλήρη συναίσθηση των οδυνηρών συνεπειών για το λαό, από την διαχρονική πολιτική της εγκληματικής πρόσδεσης της Ελλάδας στο άρμα των ληστρικών επιδιώξεων του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο που αιτιολογεί το ότι μια ιδιαίτερα σοβαρή συμφωνία αποφασίστηκε «εν κρυπτώ και παραβύστω» στα δύο πολεμικά συμβούλια που οργάνωσαν οι ΗΠΑ, με διάφορους «πρόθυμους» τις προηγούμενες βδομάδες, αλλά και στη συνάντηση με τον Γερμανό καγκελάριο, ο οποίος «έδωσε» την είδηση, ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός την απέκρυψε.

Η ελληνική κυβέρνηση, στο πλαίσιο της «ανελαστικής» ΝΑΤΟϊκής εντολής, όπως αποκαλύφθηκε, θα στείλει στον Ζελένσκι περί τα 100-130 οχήματα BMP-1, «αντικαθιστώντας» τα με οχήματα «Marder 1A3/5» (της «Rheinmetall»), που ήδη έχει στο μη επιχειρησιακό της απόθεμα η Γερμανία.

Αναμφισβήτητα, η κυρίαρχη συνέπεια υλοποίησης και αυτής της συμφωνίας, είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση, σε συνεννόηση με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, μετατρέπει τη χώρα σε εμπόλεμο -επί της ουσίας- εταίρο της κυβέρνησης Ζελένσκι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό, είτε σε οικονομικό επίπεδο είτε σε επίπεδο ακόμη και στρατιωτικής στοχοποίησής του, αν ο πόλεμος (χωρίς αυτό να είναι καθόλου απίθανο) λάβει ευρύτερες διαστάσεις.

Ακριβώς αυτή είναι μια παράμετρος που ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ προσμετρούν στις θέσεις τους, στηρίζοντας ουσιαστικά τις κυβερνητικές – αμερικανοΝΑΤΟϊκές επιλογές, περιοριζόμενοι στις ανέξοδες μεταξύ τους κοκορομαχίες περί πενιχρών ανταλλαγμάτων. Είναι ακριβώς το κοινό τους μήνυμα, μήνυμα σύμπνοιας όλων των αστικών κομμάτων προς τις «λυκοσυμμαχίες» και τους «σκυλοεταίρους» τους ότι θα τους δώσουν τα πάντα, στηρίζοντας τα επιχειρησιακά τους σχέδια, παραπλανώντας το λαό, ζητώντας δήθεν ανταλλάγματα.

Είναι γεγονός ότι μέσα απ’ την επικίνδυνη κυβερνητική προθυμία στις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, γεννιούνται σημαντικά ερωτήματα, σχετιζόμενα με την υλοποίηση της συμφωνίας αποστολής των ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων «BMP–1» στην Ουκρανία και την αντικατάστασή τους (από πόσα άραγε;) γερμανικά «Marder 1A3/5». Για παράδειγμα:

Από πού θα αποσυρθούν τα «BMP–1»;

Είναι γνωστό ότι είναι επιχειρησιακά ενεργοποιημένα σε νησιά, αποτελώντας βασικό στοιχείο άμυνάς τους. Θα αντικατασταθούν άραγε από ίσης ισχύος οπλικά συστήματα και πότε;

Ποια θα είναι αυτά και πόσο θα κοστίσουν αντικαθιστώντας αυτά που παραχωρεί στην Ουκρανία η ελληνική κυβέρνηση δωρεάν;

Μήπως το σχεδιαζόμενο «άδειασμα» από στρατιωτική ισχύ (αποστρατικοποίηση) «κρίσιμων» νησιών στο Αιγαίο πέλαγος, αποτελεί το πρόκριμα «συμμόρφωσης» της ελληνικής κυβέρνησης στις πάγιες αμερικανοΝΑΤΟϊκές «παραινέσεις», για άμεση συνδιαλλαγή με την Τουρκία, που θα οδηγήσει στη διαμόρφωση συνθηκών συνδιαχείρισης πλουτοπαραγωγικών πόρων που διαθέτουν αυτές οι περιοχές;

Πόσο θα κοστίσει η επιχειρησιακή ενεργοποίηση των γερμανικών τεθωρακισμένων «Marder 1A3/5» που θα παραληφθούν (;) ως αντάλλαγμα, στα παραχωρούμενα «ετοιμοπόλεμα» «BMP–1»;

Για όλα τα παραπάνω ερωτήματα, η κυβέρνηση απολύτως ένοχα σιωπά και ο λαός μπορεί να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα, να δυναμώσει την πάλη του για τον απεγκλωβισμό της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τον πόλεμο στο ουκρανικό μέτωπο και να μην δώσει καμία πίστη στις υποτιθέμενες «διαβεβαιώσεις» που ψελλίζει σκόπιμα η κυβέρνηση ότι δήθεν δεν πρόκειται να σταλεί προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αφού ήδη έχει αναγγελθεί η αποστολή Ελλήνων στρατιωτικών και εξοπλισμού, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟϊκού συγκροτήματος μάχης που εδρεύει στη Βουλγαρία και με αποστολή, είτε την στρατιωτική άσκηση πίεσης προς τη Ρωσία είτε την άμεση εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις, αν οι συνθήκες το απαιτήσουν.

Δεν είναι όμως αυτά τα μόνα που συζητιούνται πίσω από τις κλειστές πόρτες στα ιμπεριαλιστικά παζάρια. Το ίδιο ισχύει και για τα ελληνοτουρκικά, που αποτελούν κρίκο στην ίδια αλυσίδα της εμπλοκής. Για παράδειγμα, ουδέποτε ο λαός μας έμαθε τι ειπώθηκε στη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν προ δύο μηνών, παρά μόνο «διά της πλαγίας», από τις δήθεν διαψεύσεις που έκαναν οι «κυβερνητικοί κύκλοι», αμέσως μετά τις δηλώσεις Ακάρ για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο.

Ποτέ δεν μάθαμε τι ειπώθηκε και προ δύο βδομάδων στις ΗΠΑ, παρότι «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει», με όσα ακολούθησαν και τις «παροτρύνσεις» για «διάλογο» πάνω στις «διμερείς διαφορές». Παρεμπιπτόντως, οι κυβερνητικές διαρροές ότι το επερχόμενο καλοκαίρι θα μοιάζει με εκείνο του 2020, μας θύμισαν και κάτι ακόμα: Το καλοκαίρι εκείνο δεν είχε μόνο τις τουρκικές προκλήσεις, αλλά και συναντήσεις εν κρυπτώ με την τουρκική ηγεσία υπό την αιγίδα της τότε Γερμανίδας καγκελαρίου, οι οποίες μάλιστα -όπως αποκαλύφτηκε αργότερα- είχαν οδηγήσει και σε «ημιεπίσημες» έγγραφες διαβεβαιώσεις, για να «τρέξουν» διαφόρων ειδών «διευθετήσεις» στην περιοχή.

Απ’ όπου λοιπόν κι αν πιάσει κανείς τα όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, το συμπέρασμα είναι πάντα ένα: Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Ο λαός με πυξίδα τα δικά του συμφέροντα, με όλους τους τρόπους, να βρεθεί απέναντι στην πολιτική της εμπλοκής. Να εκφράσει την αντίθεσή του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο συμπορευόμενος με το ΚΚΕ, στη δραστήρια συμμετοχή στον αγώνα για απεμπλοκή της Ελλάδας απ’ τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία ή αλλού, με οποιονδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε πρόσχημα.

*Ο Νίκος Παπαναστάσης είναι Αντισυνταγματάρχης ε.α., βουλευτής του ΚΚΕ στο Νομό Αιτωλ/νίας

Διαβάστε επίσης:

Η Βιωσιμότητα της Κοινωνίας

Πόσο Τσάμπερλεν είναι η Ευρώπη;

«Αυτοφωράκιας» των ΗΠΑ η Ελλάδα