Όταν, στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, την Τρίτη το βράδυ, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ρωτήθηκε από τον Γιώργο Κουβαρά εάν, σε προσωπικό επίπεδο, θα ξανακυβερνούσε με τον Γιάνη Βαρουφάκη, προτίμησε να μιλήσει επί της αρχής: «Όταν ψηφίζεις την απλή αναλογική, είναι μέσα στη λογική σου ότι με ανθρώπους που έχεις διαφωνήσει στο παρελθόν, και διαφωνείς τώρα, πρέπει να τα βρεις, πρέπει να υπάρχει προοπτική».

Η Νέα Δημοκρατία δεν άργησε να συμπεράνει ότι ξανασυγκροτείται «το μέτωπο Τσίπρα – Βαρουφάκη, που με τις καταστροφικές επιλογές του οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού», με συνέπεια ο Τσακαλώτος να τα βάλει με τη «μειωμένη αντιληπτική ικανότητα των στελεχών της Ν.Δ.», τα οποία «ήξερα ότι θα κάνουν προπαγάνδα με οτιδήποτε».

Για να δικαιολογήσει δε την… ανοχή του στο ενδεχόμενο μιας εκ νέου κυβερνητικής «συγκατοίκησης» με τον Βαρουφάκη, ο πρώην υπουργός Οικονομικών σημείωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει «σαφείς προγραμματικές δεσμεύσεις για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και καλεί όλες τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές να τοποθετηθούν πάνω σε αυτές ανοιχτά και δημόσια».

Αν κάποιος ρωτήσει κατ’ ιδίαν -και όχι μπροστά στα μάτια της κοινής γνώμης- τον Τσακαλώτο εάν θα ήθελε να ξαναβρεθεί στα ίδια κυβερνητικά έδρανα και να μοιραστεί υπουργεία με τον Βαρουφάκη, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το εάν θα πάρει θετική απάντηση.

Το ίδιο ισχύει και με τα μέλη της Ομπρέλας, της εσωκομματικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ, της οποίας ηγετικό στέλεχος είναι ο Τσακαλώτος. Ομοίως και στο ηγετικό επίπεδο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν κάποιος ρωτήσει κατ’ ιδίαν τους ίδιους ανθρώπους εάν θα ήθελαν να συγκυβερνήσουν με το ΚΚΕ, θα πάρει παρόμοια απάντηση.

Οι απαντήσεις θα άλλαζαν, προφανώς, εάν το ερώτημα αφορούσε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο επίσης δεν θα είχε καμιά διάθεση να συγκυβερνήσει είτε με το ΚΚΕ είτε με τον Βαρουφάκη – για εντελώς διαφορετικούς λόγους για το κάθε ένα από τα δύο αυτά, εντελώς ανόμοια άλλωστε, κόμματα.

Τότε λοιπόν γιατί ο Τσακαλώτος και ο Τσίπρας όχι μόνο αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας αυτού του τύπου, αλλά επιπλέον προσκαλούν «τις προοδευτικές δυνάμεις, όσες αυτοαποκαλούνται προοδευτικές δυνάμεις στο πολιτικό σύστημα» να απαντήσουν για τους όρους με τους οποίους θα συμμετείχαν σε μια «προοδευτική πλειοψηφία»;

Οι λόγοι είναι δύο:

1. Η απλή αναλογική. Στη βάση αυτού του συστήματος είναι σχεδόν αδύνατη η δημιουργία κυβέρνησης από δύο κόμματα, εκτός εάν μιλάμε για το πρώτο και το δεύτερο, τα οποία θα συγκροτούσαν έναν «μεγάλο συνασπισμό». Συνεπώς είναι απολύτως απαραίτητη και η σύμπραξη ενός τρίτου κόμματος και – αναλόγως του εκλογικού αποτελέσματος – ενδεχομένως και ενός τέταρτου.

2. Η άρνηση του Τσίπρα να συμπράξει κυβερνητικά με τη Ν.Δ. – όπως άλλωστε και η άρνηση της Ν.Δ. να συμπράξει με τον Τσίπρα. Το είπε καθαρά ο τέως πρωθυπουργός το πρωί της Τετάρτης στη συζήτησή του με τη δημοσιογράφο Στέλλα Γκαντώνα, στην 30ή Τακτική Γενική Συνέλευση του ΣΕΤΕ:

«Δεν πιστεύω ότι οι δυο βασικοί πόλοι του πολιτικού συστήματος οφείλουν να συνεργαστούν. Αυτό ίσως σε πολύ έκτακτες συνθήκες εθνικής ανάγκης. Δεν είναι ομαλό, δεν είναι φυσιολογικό, δεν είναι υγιές. Αλλά είναι απολύτως υγιές ο έκαστος εκ των δύο πόλων με άλλες δυνάμεις σε μια προγραμματική βάση να συγκροτούν ένα πρόγραμμα τετραετίας και μια κυβέρνηση σταθερότητας».

Προφανώς όλη αυτή η συζήτηση είναι μια ευθεία συνέπεια της απλής αναλογικής. Ο Τσίπρας λέει ότι την καθιέρωσε επειδή: «Η απλή αναλογική είναι ένα νέο εκλογικό μοντέλο, ένα νέο εκλογικό σύστημα το οποίο για πρώτη φορά θα εφαρμοστεί στον τόπο. Απαιτεί, η αλήθεια είναι, μια μεγαλύτερη ωριμότητα του πολιτικού συστήματος, που δεν φαίνεται να την έχουμε».

Το ότι δεν διαθέτουμε αυτή την «ωριμότητα» είναι προφανές. Και οι αιτίες είναι πολλές.

● Μια απ’ αυτές είναι ότι δεν διαθέτουμε το κράτος και τους θεσμούς που θα μπορούσαν να λειτουργούν χωρίς προβλήματα σε περίπτωση αδυναμίας συγκρότησης μιας κυβέρνησης ύστερα από εκλογές. Ούτε Βέλγιο είμαστε ούτε Γερμανία.

● Ένας ακόμη λόγος είναι ότι η πόλωση στην Ελλάδα λαμβάνει συνήθως χαρακτηριστικά χυδαιότητας και ανθρωποφαγίας σε βαθμό που μόνο μπροστά στο φάσμα μιας εθνικής καταστροφής ή ενός απόλυτου πολιτικού αδιεξόδου θα μπορούσε να υπάρξει ένας «μεγάλος» συνασπισμός, τον οποίον όμως οι εταίροι του θα υπονόμευαν από την πρώτη στιγμή της συγκρότησής του, όπως έγινε το 1989 και το 2011.

● Και ένας τελευταίος λόγος είναι ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που ζει επικίνδυνα εξαιτίας της Τουρκίας.

Μια και βρισκόμαστε πάλι μπροστά στο ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου, ας θυμηθούμε ότι ο σχεδιασμός του επεισοδίου και η κατάληψη των Ιμίων από τους Τούρκους κομάντος τον Ιανουάριο του 1996 έγινε ελάχιστες μέρες αφότου ο Σημίτης εξελέγη πρωθυπουργός από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ λόγω της παραίτησης του Ανδρέα Παπανδρέου εξαιτίας της κάκιστης υγείας του. Πριν καν ο νέος πρωθυπουργός συνειδητοποιήσει ότι είναι πρωθυπουργός, πριν καν γνωρίσει τους επιτελείς του…

Αυτά, για να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει όλη αυτή η φασαρία…

Διαβάστε επίσης:

Οικονόμου: Τραμπισμός αλά Γκρέκα από Τσίπρα – Αποφάσισε να προχωρήσει από την τοξικότητα στον εκχυδαϊσμό

Ανδρουλάκης για τα 26 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου: «Ανεπανάληπτος ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης»

Μητσοτάκης: Η Ελλάδα στο πλευρό των Δυτικών Βαλκανίων για ένταξη στην ΕΕ (Video)