Ο τερματισμός της συζήτησης για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών από πλευράς πρωθυπουργού, παρά τη θερινή ραστώνη, αφήνει περιθώρια στη δημόσια συζήτηση για τα πιο ουσιαστικά.

Για την αξιολόγηση για παράδειγμα της κυβέρνησης μετά από τρία χρόνια κυβερνητικής θητείας.

Τις περισσότερες φορές τα κόμματα και οι ηγεσίες τους αναπαράγουν τα λόγια τα μεγάλα και λησμονούν τα μικρά και καθημερινά, αυτά που καθορίζουν τη ζωή των πολιτών, και εν τέλει τα αποτελέσματα των εκλογών. Οι κυβερνήσεις λησμονούν να μιλήσουν για τα αυτονόητα, για όσα θα έπρεπε να παρέχονται στο μέσο πολίτη ως ελάχιστη υποχρέωση της πολιτείας. 

Μια από τις παθογένειες της Μεταπολίτευσης, που εν πολλοίς προέκυψε από την παγκόσμια οικονομική μεγέθυνση των καιρών, ήταν το χάσμα μεταξύ πολιτών και πολιτικής τάξης που διευρυνόταν και ως την εποχή των μνημονίων γεφυρωνόταν με το ασύμμετρο και άνισα κατανεμημένο μοίρασμα του πλούτου, που όμως άφηνε περιθώρια για κατά συνθήκη ευημερία στις κοινωνικές τάξεις.

Στα χρόνια του μνημονίου, την περίοδο δηλαδή που ήρθε ο λογαριασμός για τα πολιτικά πεπραγμένα των πολιτικών με την ανοχή των πολιτών, θα περίμενε κάποιος να γίνει και η συζήτηση των αιτιών που μας οδήγησαν ως την οικονομική κατάρρευση και όχι η απλή απαρίθμηση των αποτελεσμάτων αυτών των πολιτικών. 

Αν επιχειρούσα μια σύντομη καταγραφή των παθογενειών της μεταπολίτευσης που δε θα έπρεπε να ξαναζήσουμε, θα τις περιόριζα σε τρεις: η οίηση της εξουσίας, η χωρίς μέτρο και πλάνο διάθεση των δημοσίων πόρων και εν τέλει η απουσία διαγενεακής αλληλεγγύης.

Προεκλογικά το 2019, όταν η Νέα Δημοκρατία ερχόταν ορμητικά προς την εξουσία, είχα επισημάνει τον κίνδυνο τα στελέχη της να διοικήσουν με ύφος πορφυρογέννητου πρίγκιπα και να ξοδεύουν οικονομικούς πόρους όπως στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, σα να μην υπάρχει αύριο.  

Τρία χρόνια, μία πανδημία και έναν πόλεμο μετά, οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν. Η χώρα δεν άλλαξε, δεν κυβερνάται με πλάνο να γίνει μια κανονική χώρα, όπου οι θεσμοί και οι δομές της θα λειτουργούν και ο μέσος πολίτης θα απολαμβάνει τα βασικά δημόσια αγαθά χωρίς να νιώθει το σύνηθες υποζύγιο. Οικονομικοί πόροι που με κόπο συγκεντρώθηκαν στα μνημόνια, διατέθηκαν χωρίς μέτρο κατά την πανδημία, και συνεχίζουν ως πυροσβεστικές διευκολύνσεις με τη μορφή pass κατά την τρέχουσα περίοδο. 

Λυπούμαι πολύ που θα διαταράξω την ωραία σας θερινή διάθεση αλλά φοβάμαι ότι δε μάθαμε από τα λάθη μας και για μια ακόμη φορά θα στείλουμε το λογαριασμό στις επόμενες γενιές, άλλωστε η διαγενεακή αλληλεγγύη φαίνεται να μη μας αφορά πια ως κοινωνία.

Καλό καλοκαίρι!

Διαβάστε επίσης:

Οι πρόωρες εκλογές και οι χρησιμοποιούμενοι πολίτες

Πανεπιστήμιο Α.Ε.: Υποχρηματοδότηση, ανταγωνισμός, διορισμένες διοικήσεις και καταστολή

Απλή αναλογική και απλή λογική