Από την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση ενεργοποίησε στο φουλ την αντι-ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική της δράττοντας την ευκαιρία που της δόθηκε από το σχόλιο Βερναρδάκη για την Κεραμέως δύο εικοσιτετράωρα πριν τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ στη Βουλή, ενός νομοσχεδίου που βρίσκει αντίθετους τους πάντες.

Ο πρωθυπουργός πήγε στη Βουλή την Τετάρτη να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για «εκτσογλανισμό» και «πολακισμό» της πολιτικής ζωής, αλλά καθώς το ίδιο πρωί είχε μεσολαβήσει η εμπρηστική επίθεση στον Real Fm, δεν δίστασε να την αξιοποιήσει στην επίθεση προς την αξιωματική αντιπολίτευση. Λέγοντας πως «μπήκαν βόμβες στα γραφεία ενός σταθμού που χθες κατέκρινε με μεγάλη αυστηρότητα τις δηλώσεις Βερναρδάκη» στην ουσία έδειξε ως υποκινητή βίαιων ενεργειών τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα περί «εκτσογλανισμού» δε, συνεχίζονται ακόμη και μέρες μετά την απόσυρση του σχολίου, τις επανειλημμένες συγνώμες του βουλευτή και το ηχηρό άδειασμα από τον Τσίπρα και από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το μοτίβο της ταύτισης του ΣΥΡΙΖΑ με τα «μπάχαλα», τις ακρότητες, την ευτέλεια πολιτικού λόγου και πράξης, ακολούθησε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, στο πλαίσιο ωστόσο απάντησης για τις επικρίσεις που δέχεται η κυβέρνηση από την αξιωματική αντιπολίτευση στο θέμα της Ελευθερίας του Τύπου και με αφορμή την σχετική έκθεση της Κομισιόν. «Στη χώρα όπου ο κατά συρροή δολοφόνος Κουφοντίνας έχει δημόσιο βήμα, αρθρογραφεί σε ημερήσιες εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας, προβάλλοντας απόψεις που παρεμπιπτόντως ταυτίζονται και με απόψεις πολιτικού κόμματος, κάθε συζήτηση περί ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον σουρεαλιστική» ήταν η σχετική αποστροφή του κυβερνητικού εκπροσώπου στο κυβερνητικό briefing.

Την επομένη, τη σκυτάλη παρέλαβε ο υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος, ο οποίος σε μία «καλοδουλεμένη» ομιλία έκλεισε το μάτι στο συντηρητικό ή και ακροδεξιό κοινό με τις απόψεις που εξέφρασε για το Πολυτεχνείο και τον ρόλο του στην πτώση της Χούντας με μια ζυγισμένη αναφορά «ναι μεν αλλά», επιτέθηκε στο μεταπολιτευτικό φοιτητικό κίνημα το οποίο ταύτισε με τα εκφυλιστικά φαινόμενα, τα μπάχαλα κλπ. και εν συνεχεία και την Αριστερά, εννοείται και τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, που το στήριξε.

Το αφήγημα που παρουσίασε ο υφυπουργός Παιδείας μέσες άκρες ήταν ότι μπορεί να επί δικτατορίας να υπήρξε ένα μείζον γεγονός όπως το Πολυτεχνείο ωστόσο αυτό δεν ήταν παράγοντας πτώσης της Χούντας όπως δεν ήταν γενικότερα η εσωτερική αντίσταση, η οποία δεν ήταν «μαζική» ως εκ τούτου το μεταπολιτευτικό φοιτητικό κίνημα οικοδόμησε το «μύθο του Πολυτεχνείου» και υπερεπένδυσε σε αυτόν εν είδει ψυχολογικής αναπλήρωσης για τη «μαζική αντίσταση» που δεν υπήρξε. Οι διαδηλώσεις στη μεταπολίτευση για το Πολυτεχνείο χαρακτηρίστηκαν «μίμηση, κακό θεατρικό παίγνιο, παρωδία» ενώ το φοιτητικό κίνημα επιχειρήθηκε να ταυτιστεί με τα μπάχαλα, τις καταλήψεις, την «ανομία» στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Πρόδηλος στόχος αυτής της σύνδεσης, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από την ομιλία του υφυπουργού Παιδείας να δικαιολογηθούν επιλογές όπως η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας σε συνέχεια της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου και η αποδόμηση του αυτοδιοίκητου καθώς το (ψηφισμένο πλέον) νομοσχέδιο προωθεί το επιχειρηματικό μοντέλο διοίκησης στα ΑΕΙ με εξωτερικά μέλη, υπονόμευση της Συγκλήτου, του ρόλου των φοιτητικών συλλόγων, κλπ. Να υποστηριχθεί εν τέλει η φιλοσοφία του νομοσχεδίου Κεραμέως που προξένησε τόσες, αντιδράσεις από το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας και από την αντιπολίτευση.

Ο υφυπουργός Παιδείας μάλλον πάτησε πάνω στον αντιαριστερό και αντισύριζα καμβά που έχει φιλοτεχνημένο το Μαξίμου για πάσα χρήση, για να εκπληρώσει προσωπικές στοχεύσεις, εν τούτοις ήρθε και κούμπωσε με το προηγούμενα.

Ακολούθησαν οι γενικευμένες αντιδράσεις για την αποφυλάκιση Λιγνάδη έως το Εφετείο παρά την πρωτόδικη καταδίκη του σε κάθειρξη 12 ετών για δύο βιασμούς ανηλίκων χωρίς ελαφρυντικά. Και αυτές στάθηκαν αφορμή ώστε η κυβέρνηση να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δείχνοντάς τον ως υποκινητή.

Κοινώς η κυβέρνηση είτε επί τούτου είτε αναγκαστικά διαμορφώνει ένα σκηνικό πρόκλησης στο οποίο η παραμικρή αντίδραση χρεώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος προηγουμένως έχει επιχειρηθεί να αποδομηθεί ως πολιτική δύναμη και να ταυτιστεί με ακρότητες, βιαιότητες, μπάχαλα, ανομία, κάθε λογής αντιθεσμική συμπεριφορά, χυδαιότητες, ακραίο λαϊκισμό, τοξικότητα και δε συμμαζεύεται. Και εννοείται κάθε φορά, ότι εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτές τις ιδιότητες η κυβέρνηση ποιοτικά κινείται στον αντίποδα. Αντιστρόφως, κάθε λαϊκή, μαζική, κινηματική διαμαρτυρία εφόσον χρεώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επιχειρείται να απονομιμοποιηθεί και να αποδομηθεί καταρχάς ως υποκινούμενη από αυτόν και στη συνέχεια κατηγορούμενη ως όχλος που άγεται και φέρεται από τις πολιτικές επιδιώξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δε σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιδρά και δεν απαντά, συμμετέχοντας και αξιοποιώντας το κλίμα πόλωσης που στήνει η κυβέρνηση – στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Pulse φάνηκε ότι η πόλωση κάτιαποδίδει και για τους δύο βασικούς πολιτικούς αντιπάλους.  

Ωστόσο με δεδομένες τις πρόσφατες κατηγορηματικές διαψεύσεις από τον πρωθυπουργό των σεναρίων πρόωρων εκλογών των φθινόπωρο μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι η κυβέρνηση συντηρεί ένα κλίμα πόλωσης για παν ενδεχόμενο – και μια πιθανή πρωθυπουργική «κωλοτούμπα» ως προς τις πρόωρες δεν μπορεί να αποκλειστεί τελείως όσο και να μοιάζει δύσκολη – αλλά και για να έχει τον αντίπαλο «κάτω» όσο πάει, όσο χρειαστεί. Άλλωστε η δηλωση Μητσοτάκη με την οποία έριχνε προκαταβολικά την ευθύνη για την τοξικότητα στην αξιωματική αντιπολίτευση είχε διπλή ανάγνωση: είτε ότι η αντιπολιτευτική τοξικότητα θα μπορούσε να είναι λόγος προσφυγής στις κάλπες, είτε ότι η συμπλήρωση της τετραετίας θα ξετυλιχθεί σε κλίμα «δυσώδες» και τοξικό για το οποίο εκ προοιμίου θα φταίει η αντιπολίτευση και δη η αξιωματική.

Και επειδή το τέταρτο έτος μιας κυβερνητικής θητείας δεν είναι «περίπατος» αντιθέτως σωρρεύονται πολιτικές, συμπεριφορές, σκάνδαλα, κλπ. το μήνυμα που επιχειρεί να στείλει το Μαξίμου είναι πως ο αντίπαλος είναι εξ ορισμού αναξιόπιστος και υπεύθυνος για την εκτροπή της πολιτικής πόλωσης σε τοξικό και «λασπερό» κλίμα, ενδεχομένως αποκαλύπτοντας με αυτή την «προβολή» και τον τρόπο που το ίδιο θα κινηθεί.

Διαβάστε επίσης:

Γυναίκες σε κίνδυνο

Η Αριστερά και ο από-μητσοτακισμός της ελληνικής κοινωνίας 

Χωρίς master plan ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Ανατολική Αττική