Οι διακοπές δεν τελείωσαν για όλους, γι’ αυτό και το «Π» προτείνει σειρά βιβλίων για όσους θα συνεχίσουν τα μπάνια τους και τον Σεπτέμβριο.

Roderick Beaton

Η ελληνική Επανάσταση του 1821 και η παγκόσμια σημασία της

Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου                                            

Εκδόσεις: Αιώρα

Σελ.: 91

Πρόκειται για εμπλουτισμένη εκδοχή μιας ομιλίας του συγγραφέα, που δόθηκε διαδικτυακά τον Νοέμβριο του 2020, με θέμα την παγκόσμια σημασία της Ελληνικής Επανάστασης. Το θέμα είναι ενδιαφέρον για πολλούς λόγους, με πρώτο και καλύτερο αυτόν που εξετάζει την Επανάσταση στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ιστορίας και όχι ως ένα τοπικό γεγονός που αντιμετωπίζεται κυρίως από εμάς τους ίδιους, που παραμένουμε βυθισμένοι στην αυτο-αναφορικότητά μας. Και μόνο το γεγονός ότι προσεγγίζεται η Ελληνική Επανάσταση ως ένα επεισόδιο της παγκόσμιας Ιστορίας, αυτόματα λαμβάνει μιαν άλλη διάσταση και κυρίως μιαν άλλη οπτική.

Τζάιλς Μίλτον

Ρουά ματ στο Βερολίνο
Η ψυχροπολεμική αντιπαράθεση που διαμόρφωσε τον σύγχρονο κόσμο
Μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου
Εκδόσεις: Μίνωας

Σελ.: 443

Στο Βερολίνο παίχτηκε ο πιο τραγικός επίλογος του πολέμου για την πόλη και άνοιξε η αυλαία της αποτρόπαιης πραγματικότητας του διαμελισμού της. Όπως είναι γνωστό, ο ανατολικός τομέας της πόλης έμεινε υπό σοβιετική κυριαρχία, ενώ ο δυτικός υπό αμερικανική, αγγλική και γαλλική. Ωστόσο, όλη αυτή η τραγική κατάληξη είχε ακόμα μια απίστευτη παράμετρο: η πόλη ήταν περικυκλωμένη από το κομμάτι της Γερμανίας που βρισκόταν υπό σοβιετική κυριαρχία, με μόνο τον δυτικό τομέα της πόλης να ανήκει στους Συμμάχους. Η περίπτωση να αντέξει αυτήν την ασφυκτική θηλιά στον λαιμό του ήταν μικρή.

Hans Fallada
Ο εφιάλτης

Μετάφραση: Άγγελος Αγγελίδης – Μαρία Αγγελίδου

Εκδόσεις: GutenbergΣελ: 300

Πρόκειται για το πλέον αυτοβιογραφικό βιβλίο του Χανς Φάλαντα, που ολοκληρώθηκε λίγο πριν από τον θάνατό του το 1947 και αποτυπώνει την επώδυνη διαδικασία επανένταξης της Γερμανίας στον πολιτισμένο κόσμο μετά τη διολίσθησή της στην άβυσσο του ναζισμού. Η δική του ζωή,  η δική του περιπέτεια, αυτή της οικογένειάς του, που τοποθετείται χωροταξικά στην πόλη του Πρεντσλάου και του Βερολίνου και προσδιορίζεται χρονικά από τον Απρίλιο έως το καλοκαίρι του 1945, εκφράζει με ένταση το γερμανικό δράμα, ένα μείγμα εθνικής και ατομικής ταπείνωσης, ντροπής και ενοχών που στιγματίζουν την επόμενη μέρα της Γερμανίας και των πολιτών της. 

Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Ισλάμ, Τουρκία & Μετανάστευση: Παράγοντες ανησυχίας

Εκδόσεις: Αρμός

Σελ.: 184

Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτό βιβλίο του Ανδριανόπουλου κάνει λόγο για την ισλαμική διείσδυση στην Ευρώπη επισημαίνοντας τους κινδύνους που γεννιούνται από την ανεκτικότητα της Δύσης απέναντι σ’ αυτήν,  πράγμα που κατά τον συγγραφέα αλλά και πολλούς άλλους θέτει σε μεγάλο κίνδυνο τις αξίες της, τον τρόπο ζωής και τις ελευθερίες της. Παράλληλα, έχει οργανωθεί μια φάμπρικα που κάνει λόγο για ρατσισμό και ισλαμοφοβία, επικαλούμενη μάλιστα φιλελεύθερες καταστατικές αρχές του δυτικού πολιτισμού. Δηλαδή, στρέφει τα δικά του όπλα εναντίον του! Ωστόσο, οι προθέσεις αλλά και οι ενέργειες των ισλαμιστών είναι πλέον τόσο φανερές που δεν τίθεται καν ζήτημα παρεξηγήσεων και παρερμηνειών.

Αριστείδης Ν. Χατζής

Ο ενδοξότερος αγώνας

Η ελληνική Επανάσταση του 1821

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Σελ.: 640 

Ο Χατζής παρακολουθεί τα γεγονότα απαλλαγμένος από βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις, σαν αυτές που θέλουν τους Έλληνες διχασμένους και τη διχόνοια το βασικό κλειδί ερμηνείας των γεγονότων και των συγκρούσεων, λες και αυτή αποτελεί εθνική μας ιδιότητα. Ανασύρει στο φως άλλες ερμηνείες, που δίνουν νέες εξηγήσεις στα πολυσήμαντα εκείνα γεγονότα των πρώτων στιγμών της Επανάστασης, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τον πολυδιάστατο ρόλο των προσώπων που πρωταγωνίστησαν εκείνη την εποχή, ανανεώνοντας εντυπώσεις, απόψεις και συμπεράσματα. Το δίχως άλλο, πρόκειται για ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα σχετικά με το ’21 αναγνώσματα που κυκλοφόρησαν προς τιμή καιδόξα της ελληνικής Επανάστασης.

Κυριάκος Αθανασιάδης

Αγκάθια και πικραλίδες

Εκδόσεις: Bell

Σελ.: 246

Μια ζωή γεμάτη και μια άδεια προσπαθούν να φτιάξουν μια νέα ζωή, να πιαστούν από μια νέα ελπίδα, στράτα-στρατούλα να πορευτούν. Η ιστορία είναι συγκινητική, μερικές φορές αβάσταχτα, ωστόσο, ο Αθανασιάδης, αν και εκμεταλλεύεται κάθε στοιχείο της συγκίνησης, προνοεί να την αποστραγγίζει από την υπερβολή. Αυτή η λιτότητα στη συγκίνηση και ο αφοπλιστικά εύστοχος λαϊκός στοχασμός πάνω στη ζωή και στις άπειρες εκδοχές της χαρίζουν στον περίκλειστο κόσμο αυτών των δύο γυναικών μια απίστευτη διαύγεια στα ανθρώπινα, μέσα από μια ανεπιτήδευτη ευγένεια που εξελίσσεται σε αξεπέραστη μελωδία στον κυματιστό ρυθμό της ανθρώπινης κατάστασης.

Geert Mak
Μεγάλες προσδοκίες
Το όνειρο της Ευρώπης 1999-2021
Μετάφραση: Ινώ βαν Ντάικ-Μπαλτά
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελ.: 686

Είναι η ιστορία της οποίας είμαστε μάρτυρες, είμαστε κατά κάποιον τρόπο οι αφηγητές της και οι συμμετέχοντες ταυτόχρονα, κι αυτό αποτελεί την ουσιώδη διαφορά του δεύτερου από το πρώτο βιβλίο του Ολλανδού συγγραφέα. Πρόκειται για ένα ερευνητικό ταξίδι που συνθέτει το μεγάλο ευρωπαϊκό αφήγημα των ημερών μας. Κατά κάποιον τρόπο, διηγείται την ευρωπαϊκή μας ζωή. Είκοσι χρόνια για την Ιστορία αποτελούν ένα παρόν εν εξελίξει. Βρισκόμαστε ακόμα στο ξημέρωμα του αιώνα, όπου υπάρχει μπόλικο φως αλλά και αρκετές σκιές – αυτές που θα ήθελε να αναγνώσει λαθραία πάνω από τον ώμο μιας νεαρής φοιτήτριας η οποία γράφει την εργασία της για την Ευρώπη το 2072. Πώς θα είναι άραγε η Ευρώπη μισό αιώνα αργότερα;

Άρτεμις Λεοντή

Εύα Πάλμερ-Σικελιανού

Υφαίνοντας τον μύθο μιας ζωής:  Η βιογραφία

Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά

Εκδόσεις: Πατάκης

Σελ.: 475

Η Εύα Πάλμερ – της οποίας μόλις κυκλοφόρησε μια εκτενής βιογραφία, γραμμένη στα αγγλικά από την Άρτεμιδα Λεοντή, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στην έδρα του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν – συγκαταλέγεται στην εκλεκτή λίστα των φιλελλήνων που συνέδεσαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τη ζωή τους με τη χώρα μας, γοητευμένοι αγιάτρευτα από το πολιτισμικό της θάμβος. Αυτή η ιδιόρρυθμη κοκκινομάλλα Αμερικανίδα καταγόταν από μια ιστορική αμερικανική οικογένεια με υψηλές διασυνδέσεις που έφταναν έως την κορυφή του Λευκού Οίκου και ταυτόχρονα αποτελούσε μιαν εντελώς αντισυμβατική προσωπικότητα, η οποία δεν χωρούσε στα στενά για τις γυναίκες πλαίσια της εποχής της.

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Στα χρόνια του Κόκκινου Κόμη

Εκδόσεις: Καστανιώτη                                                                                 

 Σελ.: 208

Ο Κανελλόπουλος έγραψε μια συλλογή βαθύτατα πολιτικών διηγημάτων, δίχως πολιτική, ιδεολογήματα, εξαγγελίες και τοποθετήσεις. Αντίθετα, έγραψε την απλή και μονότονα βασανιστική καθημερινότητα μιας ομάδας νεαρών φοιτητών που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον όπου κυριαρχεί το «ανθρώπινο πρόσωπο του σοσιαλισμού». Ένα μεγάλο προσόν αυτού του βιβλίου είναι ότι καταγγέλλει δίχως ίχνος καταγγελίας. Ο Κανελλόπουλος, ως γνήσιος νεανίας κομμουνιστής, βίωσε σε όλη της την έκταση τη διαδικασία εκείνη της απογοήτευσης που δεν μετατρέπεται σε μίσος αλλά σε υπαρξιακό πόνο και κυρίως σε μάθημα ζωής. Γι’ αυτό και όλες οι ιστορίες του περιγράφουν απλές καθημερινές καταστάσεις.

Μίλαν Κούντερα

Ο ακρωτηριασμός της Δύσης ή Η τραγωδία της Κεντρικής Ευρώπης

Μετάφραση: Γιάννης Η. Χάρης

Εκδόσεις: Εστία

Σελ.: 96

Πριν από όλα, στον τόμο αυτόν παρακολουθούμε πώς μια ομιλία και ένα άρθρο γραμμένα από έναν στιβαρό και όχι ψευδεπίγραφο διανοούμενο καταφέρνουν και αποκτούν διαχρονικότητα και γίνονται οικουμενικό μάθημα ιστορίας, καθώς η Ιστορία έχει την κακή συνήθεια να επαναλαμβάνεται υπενθυμίζοντας τα μαθήματά της που πέρασαν απαρατήρητα… Έτσι και ο Κούντερα, κάπου στο δεύτερο κείμενο του βιβλίου, αναφέρεται στην υποδούλωση της Κεντρικής Ευρώπης στη Ρωσία (με εξαίρεση την Αυστρία). «Η εξαφάνιση της κεντροευρωπαϊκής πολιτισμικής εστίας ήταν σίγουρα από τα σπουδαιότερα γεγονότα του αιώνα» – μιλά για τον περασμένο αιώνα και την προσάρτηση των κεντροευρωπαϊκών χωρών στη Σοβιετική Ένωση – «για ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό. Επαναλαμβάνω λοιπόν την ερώτησή μου: πώς είναι δυνατόν να μένει απαρατήρητη και δίχως όνομα; Η απάντησή μου είναι απλή: η Ευρώπη δεν νιώθει πια την ενότητά της σαν πολιτισμική ενότητα».