Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.
«Πιστεύω στις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή, και η ζωή δεν έπαψε ποτέ να με απογοητεύει».
Ο Καλίλ Ραφάτι γεννήθηκε στο Τολίντο του Οχάϊο, το 1970. Η ανατροφή εκεί ήταν μια σκληρή υπόθεση, συνώνυμη της βίας, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και της γονεϊκής αμέλειας. Οι γονείς του του Καλίλ ήταν μετανάστες που δεν ήξεραν καν την αγγλική γλώσσα, αλλά το πιο σοβαρό ήταν άνθρωποι που δεν είχαν τα φόντα και δεν έπρεπε να γίνουν γονείς.
Σε ηλικία 10 ετών, ο Καλίλ άρχισε να τριγυρνά στους δρόμους με τα μεγαλύτερα παιδιά, να πίνει μπύρες και να ξεκλέβει λίγες τζούρες από τα τσιγαριλίκια τους. Έκλεβε μικροπράγματα από τα ντόπια καταστήματα και αναζητούσε άθελά του να κινήσει την προσοχή κάνοντας βανδαλισμούς κλοπές και άλλες παραβατικές πράξεις.
Λος Άντζελες
Ο Καλίλ Ραφάτι στα μέσα της δεκαετίας του 1990 κατόρθωσε να φτάσει στο Λος Άντζελες και το 1997 έφτιαξε ένα μουσικό συγκρότημα. Αυτός και οι φίλοι του έκαναν κάποιες εμφανίσεις σε ντόπια κλαμπ κι έτσι μπορούσαν να έχουν ένα λόγο να ζουν στο Λος Άντζελες παίρνοντας ναρκωτικά και συνεχίζοντας να ζουν παραβατικά. Σε ηλικία 27 ετών είχε ήδη μπει η ηρωίνη στη ζωή του, κι αυτός ήταν τόσο αλαζόνας που θεωρούσε ότι ζούσε το απόλυτο όνειρο του «rock ’n ‘ roll»! Το όνειρο όμως ξεθώριασε και τελικά έσβησε, αφήνοντας τον Καλίλ κυριολεκτικά στο δρόμο.
Ο Καλίλ Ραφάτι κατέληξε να ζει άστεγος στο δρόμο, στο τρομακτικό «skid row», πίσω από τις πολυτελείς κατοικίες και τις πολυτελείς βιτρίνες του Λος Άντζελες, σ΄ ένα μέρος που έμοιαζε να είναι προθάλαμος της κόλασης και του θανάτου. Γύρω του χιλιάδες άρρωστοι πάμπτωχοι άνθρωποι, βία, τρόμος, αστυνομία, φυλακή, και ξανά από την αρχή, βλέποντας τη ζωή του να ανακυκλώνεται σε μια κολασμένη λούπα, και τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν μέρα με την ημέρα.
Ο Καλίλ Ραφάτι ζήτησε βοήθεια και απευθύνθηκε σε κάποιο πρόγραμμα «12 βημάτων» των «Ανώνυμων Ναρκομανών». Εκεί άρχισε να παρακολουθεί ομάδες κάθε μέρα, ενώ έβγαζε τα προς το ζην πλένοντας αρχικά αυτοκίνητα και στη συνέχεια σπίτια. Άκουγε τον «σύμβουλό» του, ο οποίος τον έβαζε να καθαρίζει τις αίθουσες των ΝΑ, να φτιάχνει καφέ και κουλουράκια για τα μέλη. Ο Καλίλ, είχε χαμηλώσει τη μύτη του και δούλευε αδιαμαρτύρητα. Έπρεπε να κάνει καλό καφέ και καλά κουλουράκια. Κάποια στιγμή άρχισε να εμπλουτίζει τον μπουφέ των ομάδων με βατόμουρα, φράουλες, μύρτιλα, φρούτα του δάσους και καρπούς που έδιναν τη γεύση της υγείας. Κάποια άτομα του «Στρατού Σωτηρίας» που φιλοξενήθηκαν ένιωσαν τη διαφορά. Ο Καλίλ κατάλαβε ότι οι άνθρωποι είχαν ανάγκη καλής τροφής, και ότι αυτό θα βοηθούσε στη θεραπεία τους.
«Γίνε 1% καλύτερος κάθε μέρα»
Ο Καλίλ Ραφάτι άρχισε να δουλεύει σκληρά. Έχτισε μια καινούρια αυτό-εκτίμηση, κάνοντας μικρές εκτιμώμενες πράξεις.
«Προσπάθησα να γίνομαι “1% καλύτερος κάθε μέρα”, ξύπναγα, έκανα μια βόλτα, διάβαζα μια σελίδα από ένα βιβλίο, δούλευα σκληρά, και συνέχιζα να δουλεύω βοηθώντας και όσους ήταν λιγότερο τυχεροί από μένα».
Ο Ραφάτι άνοιξε ένα στέκι για να βοηθά άλλους, το «Riviera Recovery». Είχε ανάγκη να βρίσκεται σ’ έναν ευρύτερο θεραπευτικό κλοιό. Το στέκι πήγε πολύ καλά, αλλά ο Ραφάτι άρχισε να επιβαρύνεται συναισθηματικά ζώντας τα προβλήματα των άλλων. «Συχνά ξυπνούσα τα βράδια και έκλαιγα με λυγμούς!» έχει πει σε συνέντευξή του.
«SUNLIFE ORGANICS»
Μετά από 5 χρόνια σκληρής δουλειάς, ο Ραφάτι αποφάσισε να κάνει ένα επιχειρηματικό βήμα. Προσπάθησε να κεφαλαιοποιήσει όλη τη γνώση του γύρω από τις θεραπευτικές τροφές, ιδρύοντας την εταιρεία «Sunlife Organics».
Ο Καλίλ αποφάσισε να κάνει ένα organic bar που θα έκανε χυμούς και θα είχε πραγματικά οργανικά προϊόντα. Ένα μέρος που όλοι θα ένιωθαν καλά και που θα απασχολούσε ανθρώπους από τη γειτονιά. Δανείστηκε χρήματα, έβαλε και όλα τα δικά του χρήματα, νοίκιασε ένα χώρο και άρχισε να τον φτιάχνει. Έντεκα μήνες αργότερα, το μπαρ δεν ήταν ακόμη έτοιμο, και ο Καλίλ ένιωθε την πίεση αφού είχε αρχίσει να χρωστά νοίκια.
Την προηγούμενη μέρα των εγκαινίων μια παρέα παιδιών μπήκε στο μαγαζί συνοδευόμενα από τη δασκάλα τους. Ο Καλίλ τους εξήγησε ότι δεν είχαν ανοίξει και τους κέρασε «frozen yogurt» που υπήρχε στο ψυγείο. Η παρέα επέμενε να πληρώσει αλλά ο Καλίφ τους εξήγησε ότι δεν είχε καν το μηχάνημα pos συνδεδεμένο, και ότι ήθελε να τους κεράσει για να αισθανθεί ο ίδιος καλύτερα αφού τυπικά ήταν οι πρώτοι του πελάτες.
Σε λίγο η δασκάλα μπήκε ξανά στο κατάστημα και είπε στον Καλίλ να βγει έξω γιατί τα παιδιά ήθελαν να του πουν κάτι. Έξω τα παιδιά είχαν στήσει μια χορωδία και τραγουδούσαν εκκλησιαστικούς ύμνους με τις υπέροχες παιδικές φωνές τους. Ο Καλίλ άρχισε να δακρύζει.
Την άλλη μέρα ο Καλίφ ξύπνησε από τα ξημερώματα και πήγε στο κατάστημα για τις τελευταίες λεπτομέρειες. Μια ουρά είχε ήδη σχηματιστεί περιμένοντας το άνοιγμα του «Sunlife Organics». Η ουρά από το 2011 μέχρι τώρα δεν έχει πάψει να υφίσταται. Το κατάστημα κάνει τους καλύτερους οργανικούς χυμούς -ακόμη και τα ζάκχαρα είναι οργανικά- από υλικά που έχουν έλθει από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη.
Με 20 σημεία πώλησης και κύκλο εργασιών που φτάνει πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως, ο Καλίλ Ραφάτι συνεχίζει να θεραπεύει και να θεραπεύεται ζώντας ανάμεσα σε όμορφα πράγματα.
Οι άνθρωποι απλώς χρειάζονται και μια δεύτερη ευκαιρία.
Διαβάστε επίσης:
Χώροι δουλειάς: Τουλάχιστον ένας νεκρός εργάτης κάθε βδομάδα…
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Μάθε πρώτος για την επικαιρότητα με εγγραφή στο Newsletter.
Το topontiki.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά υβριστικά σχόλια και διαφημίσεις. Οι χρήστες που παραβιάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς θα αποκλείονται. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών.
