Με αφορμή την αποχώρηση του Κώστα Καραμανλή από τον… κοινοβουλευτικό βίο της χώρας, θα πρέπει να επισημάνουμε πως, πέρα από το ότι επί της ουσίας ουδέποτε έγινε βαρίδι σε πολιτικό επίπεδο για τον Μητσοτάκη, υπήρξε πάρα πολύ διακριτικός και ως προς τη μεταχείριση των αποκαλούμενων «καραμανλικών» από τον πρωθυπουργό.

Όχι μόνο επειδή απέφευγε τις δημόσιες παρεμβάσεις -άρα και την πίεση προς το Μαξίμου- αλλά και επειδή ουδέποτε άσκησε βέτο για επιλογές υπουργών. Ως εκ τούτου ο «καραμανλισμός» πρακτικά εξαφανίστηκε από τα υπουργικά έδρανα.

Δεν συνέβη, ωστόσο, το ίδιο με τους «σαμαρικούς» βουλευτές. Αρκετοί από τους φίλους του Μεσσήνιου πρώην πρωθυπουργού αξιοποιήθηκαν στο έπακρο, παρότι κάποιοι εξ αυτών δεν μπορεί να θεωρούνται… αναντικατάστατοι.

Το ερώτημα είναι εάν αυτό συνέβη επειδή η δημόσια δραστηριότητα του Αντώνη Σαμαρά ήταν πάντοτε έντονη, άρα υπολογιζόταν σοβαρά από το Μαξίμου, ή επειδή ο Μητσοτάκης έκρινε ότι η συμμαχία του με την εν λόγω κομματική πτέρυγα παρείχε ασφαλέστερη πρόσβαση στο εκλογικό σώμα της παράταξης.

Πάντως, εδώ που τα λέμε, και οι ίδιοι οι βουλευτές και στελέχη που δηλώνουν «καραμανλικοί», πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια για να τα έχουν καλά με την κομματική ηγεσία…

Διαβάστε επίσης:

Οι τρεις επικοινωνιακοί στόχοι του Μητσοτάκη

Μητσοτάκης στη Λάρισα: «Τι θα με κεράσετε;» είπε σε μαθητές σε σουβλατζίδικο – Η επαυξημένη πραγματικότητα, τα σκόρδα, το κάπνισμα

Κυριάκος Μητσοτάκης για συναυλία Guns N’ Roses: «Έρχονται και θα είμαστε εκεί» (video)