Η τραγωδία των Τεμπών απογύμνωσε τις παθογένειες, τις στρεβλώσεις και τα σκοτεινά σημεία της χώρας από τον επικοινωνιακό τους μανδύα.

Από που να ξεκινήσει κανείς; Από την συστηματική απαξίωση των εργαζομένων γιατί αποδομούσαν το αφήγημα της «κυβερνητικής αριστείας»;

Από την «οργισμένη» ρητορεία του Υπουργού Μεταφορών που μας έλεγε ότι όσοι αμφισβητούν την ασφάλεια του σιδηροδρόμου θα έπρεπε να ντρέπονται;

Από τα σκονάκια που καθοδηγούν τους υπουργούς να χρησιμοποιήσουν το ανθρώπινο δράμα ως ασπίδα απέναντι σε όσους διερευνούν τις ευθύνες τους;

Ή μήπως από την πρόσφατη παραδοχή Υπουργού ότι η κυβέρνηση μάλλον γνώριζε για τα προβλήματα στα τραίνα αλλά «τι να έκανε ο υπουργός; Να έλεγε ότι τα τραίνα έχουν πρόβλημα; Τότε δεν θα έμπαινε κανείς σε τρένο». 

Μια εικόνα ηθικής παρακμής όπου ακόμα και η ανθρώπινη ζωή αντιμετωπίζεται ως επικοινωνιακό εργαλείο.

Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτή είναι η ηθική υπόσταση της πολιτικής στην χώρα μας.

Αρνούμαι να αποδεχθώ ότι αυτό αποτελεί μια νέα πραγματικότητα. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε ντροπή για την χώρα και το πολιτικό σύστημα.

Όλοι μαζί να δώσουμε την μάχη για να επιστρέψει η ηθική στην πολιτική. Μια ηθική που θα επιβάλει ως επίκεντρο της πολιτικής δράσης τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Διαβάστε επίσης:

Δώρο – άδωρο η αύξηση του κατώτατου μισθού χωρίς επαναφορά των ΣΣΕ

«Σταυροφορίες» και «θυσίες»

Η εκκωφαντική κατάρρευση της ψεύτικης επιτυχίας της Νέας Δημοκρατίας