Είναι πλέον καθιερωμένο, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση να διασκεδάζουμε με τα συμπεράσματα ή όπως συνήθως αποκαλούνται: «τα πολλαπλά μηνύματα των εκλογών»!

Το τι ακούγεται δεν λέγεται από τους αναλυτές που το αμέσως προηγούμενο βράδυ ισχυρίζονταν (οι περισσότεροι) τα αντίθετα. Ένα βασικό συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι εδώ και χρόνια ο δημόσιος λόγος είναι ανεξέλεγκτος, με πρώτον και καλύτερο τον πολιτικό λόγο. 

Πιο συγκεκριμένα, όλη την προεκλογική περίοδο την περάσαμε με έναν κραυγαλέο παραλογισμό. Ποιός ήταν αυτός; Ότι η απλή αναλογική σημαίνει συνεργασίες και προϋποθέτει κουλτούρα συνεργασιών. Ότι για να υπάρξουν συνεργασίες, βασική προϋπόθεση είναι να έχει προϋπάρξει μια μακρά περίοδος διακομματικών διαβουλεύσεων από τις οποίες θα αναδεικνύονταν οι συγκλίσεις και οι διαβεβαιώσεις κυβερνησιμότητας που θα προβάλλονταν στο προεκλογικό πρόγραμμα των κομμάτων.

Αντ’ αυτών αναπτύχτηκε γενικότερα ένας δημόσιος θεωρητικός διάλογος σχετικά με την ανάγκη ευρύτερων συνεργασιών, που στην ουσία δεν προέκυπτε από πουθενά γι αυτό και αποδοκιμάστηκε ηχηρά, ταυτόχρονα με τις απίθανες τοποθετήσεις των κόμματων της αντιπολίτευσης όπου κανείς δεν ήθελε να συνεριστεί με κανέναν! Το ΚΚΕ, για παράδειγμα, θέλει την απλή αναλογική -αφού πρώτα όμως γίνει η παγκόσμια επανάσταση κι αλλάξουν θέση οι γαλαξίες. Ή εκτός αν πρόκειται να στείλουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στη φυλακή γιατί τους έκλεψε την μπουκιά από το στόμα… 

Στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι, η απλή αναλογική που είχε γίνει η σημαία του προεκλογικού τους αγώνα, τρεις φορές την εβδομάδα, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή άλλαζαν τη  σύνθεση και το περιεχόμενο της… συμμαχίας. Μια ήταν η συμμαχία των ηττημένων (κάτι που προεξοφλούσε τη νίκη του Μητσοτάκη, που υπήρξε και η μοναδική σωστή πρόβλεψη του ΣΥΡΙΖΑ), μια ο σχηματισμός κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» προκειμένου να δικαστεί ο Μητσοτάκης, μια η συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων που, ωστόσο, κανείς δεν τις κατονόμαζε λες και επρόκειτο για μυστικές οργανώσεις και μια η συμμαχία με το ΠΑΣΟΚ που το βασικό του προεκλογικό σεκλέτι ήταν οι υποκλοπές όπου εδώ κι ένα χρόνο τοποθέτησαν όλα τα λεφτά τους ενώ ήταν φανερό ότι κανείς, καλώς ή κακώς δεν νοιαζόταν -όσο κι αν το ζόριζαν.

Ο τραγέλαφος αυτός κορυφωνόταν όταν στους συσχετισμούς της απλής αναλογικής και της περίφημης συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων όπου κανείς δεν ήθελε κανέναν (αλλά αυτό είναι θέμα της ψυχιατρικής και όχι πολιτικής επιστήμης), προσθαφαιρούσαν τον Βαρουφάκη ο οποίος πήρε φόρα -εκτός από τον Τσίπρα- κι άρχισε τα τρελά του με τις «Δήμητρες», με τις ανατιναγμένες τράπεζες και με τα τηλεφωνήματα που θα έβαζαν τέρμα στα νεοοθωμανικά επεκτατικά σχέδια του Ερντογάν!

Τελικά, η απλή αναλογική η όποια είχε προφανή σκοπό την υπονόμευση της σταθερότητας της χώρας και πιο στοχευμένα την πολιτική εξόντωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, είχε σαν αποτέλεσμα την απλή καταστροφή αυτών που έστησαν την πλεκτάνη και των πρόθυμων ανεξάρτητων συνεργατών τους.

Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι μετά τις 21 μονάδες διαφορά, το νέο αντιπολιτευτικό αφήγημα που υιοθέτησαν είναι η παραδοξότητα που θέλει στην ουσία να μπει… κόφτης στο πρώτο κόμμα ώστε να μην λαμβάνει μεγάλα ποσοστά παρότι του τα παρέχει η λαϊκή ψήφος, για να μην κυβερνήσει αλαζονικά!

Φαίνεται ότι τους μέθυσε η «επ-Ανάσταση» του 21!

Διαβάστε επίσης:

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον καθρέφτη

Μόνοι τους και όλοι μας! Μόνο ο λαός σώζει το λαό, με ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό!

41% με σύνδρομο της Στοκχόλμης!