Η επαρχία της Καμπανίας (Champagne) βρίσκεται 100 χιλιόμετρα ανατολικά του Παρισιού και το διάσπαρτο από λόφους έδαφός της είναι γεμάτο αμπέλια.

Αυτά τα αμπέλια είναι που κάνουν αυτή τη μικρή επαρχία της Γαλλίας ξακουστή στα πέρατα του κόσμου. Αυτά τα αμπέλια και βέβαια το πολύτιμο προϊόν που τελικά παράγουν, έναν οίνο φυσικό και αφρώδη: την περίφημη γαλλική σαμπάνια.

Τα πρώτα αμπέλια φυτεύτηκαν τον 3ο μ. Χ. αιώνα από τους Ρωμαίους κατακτητές, αλλά οι ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες της περιοχής, και στην πορεία η πολύτιμη συνεισφορά των Καθολικών μοναχών που ασχολήθηκαν επιστημονικά με την οινοποιία, έφεραν τον αφρώδη αυτόν οίνο στην κορυφή του οινοποιητικού σύμπαντος.

Το έδαφος είναι αργιλώδες, τα αμπέλια πάνω στους λόφους λούζονται ανεμπόδιστα από το φως του ήλιου, ενώ η κλίση του εδάφους βοηθά στην  αποστράγγιση των αμπελιών από τα νερά των βροχών.

Τον τίτλο της σαμπάνιας δεν μπορεί να τον έχει κανείς άλλος αφρώδης οίνος στον κόσμο, όσο ποιοτικός και αν είναι. Το προϊόν πρέπει να παράγεται απαραιτήτως στην περιοχή της Καμπανίας (Champagne), και για να διαφυλαχθεί αυτό το προνόμιο, και η ποιότητα του προϊόντος, η πάντα άγρυπνη Champagne Committee διαθέτει μια διεθνή ομάδα 80 δικηγόρων που φροντίζουν ώστε κανείς άλλος παραγωγός να μην σφετερίζεται την ονομασία champagne, δηλαδή την «ονομασία προέλευσης» της Καμπανίας.

Το θέμα είναι ότι η σαμπάνια είναι ένα ακριβό προϊόν, ένα ποτό της ελίτ. Για τους απλούς ανθρώπους είναι ένα ποτό για «ειδικές περιστάσεις», ένα ποτό για τις καλύτερες στιγμές της ζωής μας, ένα ποτό που συνοδεύει το γάμο ενός ζευγαριού, τη γέννηση ενός παιδιού, την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο, μια επαγγελματική επιτυχία κλπ.

Γι’ αυτό το λόγο, οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής σαμπάνιας προσπαθούν να διεισδύουν σε νέα  κοινωνικά υποσύνολα, στοχεύοντας νέες κατηγορίες καταναλωτών.

Τουρισμός της Σαμπάνιας

Όλη η περιοχή με τις μικρές πόλεις του Επερνέ και της Ρεμς, έχει ανοίξει για τους τουρίστες οι οποίοι πηγαίνοντας στη Γαλλία αποφασίζουν να αφιερώσουν τουλάχιστον μια μέρα για να επισκεφτούν την πρωτεύουσα της σαμπάνιας, να βολτάρουν στην Avenue de la Champagne (Λεωφόρο της Σαμπάνιας) και να κάτσουν απολαμβάνοντας στα μπαρ και τα εστιατόρια ένα ποτήρι από το υγρό χρυσάφι της περιοχής.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι και το άνοιγμα των κελαριών των μεγάλων οίκων σαμπάνιας για το ευρύ κοινό. Έτσι, οι κάβες έχουν γίνει μουσεία όπου με 30 έως 50 ευρώ μπορεί κανείς να περιηγηθεί στα επτασφράγιστα ως τώρα υπόγεια, όπου τα πολύτιμα δώρα του Διονύσου ξεκουράζονται και ταυτόχρονα αποκτούν με το χρόνο αυτό που λέμε «προστιθέμενη αξία».

Έτσι, κάθε τουρίστας που ενδιαφέρεται μπορεί να θαυμάσει τις υπόγειες σιωπηλές σήραγγες που απλώνονται σε έκταση πολλών χιλιομέτρων, να θαυμάσει τα έργα τέχνης που κοσμούν τα κελάρια, πολλά από τα οποία είναι ολόκληρα γλυπτά πάνω στα σχιστολιθικά τοιχώματα των σπηλαίων, και επιπλέον έχει τη δυνατότητα να δοκιμάσει διάφορες από τις κορυφαίες σαμπάνιες πληρώνοντας από 10 έως 20 ευρώ το ποτήρι, και χωρίς να είναι αναγκασμένος να πληρώσει το τσουχτερό αντίτιμο μιας φιάλης. Άλλοι μαθαίνουν επίσης την τεχνική του λεγόμενου «sabrage», δηλαδή το άνοιγμα της σαμπάνιας μ’ ένα ξίφος!

Η σαμπάνια είναι ένα ποτό που άντεξε στο χρόνο, αλλά στη Γαλλία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως ένα κορυφαίο εθνικό προϊόν συνυφασμένο με τη γαλλική κουλτούρα, του οποίου η διάδοση και η υποστήριξη δεν πρέπει να σταματούν ποτέ.

Τελευταίο εμπορικό «target group» που στοχεύτηκε για τη διάδοση της σαμπάνιας είναι οι Αμερικανοί ράπερς. Οι οποίοι μάλιστα, μέχρι το 2012, έδειχναν προτίμηση για την γαλλική σαμπάνια «Cristal» την οποία κατανάλωναν επιδεικτικά στα βίντεο κλιπ τους.

 Όμως οι ρατσιστικές δηλώσεις του διευθυντή της εταιρείας Φρεντερίκ Ρουζό, θύμωσαν τον Jay Z, ο οποίος όχι μόνο έκανε μποϊκοτάζ, αποσύροντας τη συγκεκριμένη σαμπάνια από όλες τις επιχειρήσεις και τις εκδηλώσεις του, αλλά έγινε και ιδιοκτήτης της φίρμας «Armand de Brignac» ή «Άσσος Μπαστούνι», όπως λέγεται λόγω του σήματός της.

Η παραγωγή πρέπει να συνεχίζεται απρόσκοπτα παρά τις αντίξοες συνθήκες ή τις καταστροφές κάθε εποχής (πχ. φυλλοξήρα, παγετός, ξηρασία) ενώ οι παραγωγοί δίνουν ιδιαίτερη έμφαση αξιοποιώντας ακόμα και τις λεγόμενες «προβληματικές» σοδειές.

Για παράδειγμα οι δύσκολες και περιορισμένες ποσοτικά σοδειές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914 – 1919), έχουν αποκτήσει τεράστια εμπορική αξία και τα φρούτα της εμφιάλωσής τους βρίσκονται πλέον μόνο σε κορυφαίες ιδιωτικές κάβες.

Τελικά από την εποχή των Ρωμαίων, μέχρι τις μέρες μας, ένα είναι το κοινό χαρακτηριστικό που διατρέχει σαν κόκκινο νήμα την αμπελουργία της Καμπανίας (Champagne). Το μεράκι.

Διαβάστε επίσης:

Πατέρας Σάνι Λουκ: «Τους σταμάτησαν οι τρομοκράτες και την πυροβόλησαν – Κανείς δεν θέλει τον πόλεμο» (video)

Νέος πρόεδρος της Αργεντινής: Πήγε στην όπερα και τον γιουχάρανε – Η ορχήστρα έπαιζε τον ύμνο των Περονιστών (videos)

Γάζα: «Κοντά» σε συμφωνία εκεχειρίας, σύμφωνα με τον ηγέτη της Χαμάς – Χωρίς τέλος οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί (videos)