Έχουμε επισημάνει κι άλλες φορές ότι η πολιτική επιδίωξη του Μητσοτάκη, με ορίζοντα την υστεροφημία του, είναι να δημιουργήσει ένα προφίλ μεταρρυθμιστή του κράτους – και όχι μόνον αυτού. Οι πρωτοβουλίες του λοιπόν έχουν κοινό παρονομαστή ένα κράτος που «συμβαδίζει με τα ισχύοντα στην Ευρώπη». Ως εκ τούτου όποιος διαφωνεί είναι περίπου οπισθοδρομικός, υπόλειμμα άλλων εποχών, αν όχι και αντιδραστικός, όπως μας πληροφορούν τα διάφορα επικοινωνιακά «εξαπτέρυγα».

Ωστόσο κάποιες κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις έχουν ένα ζητηματάκι: προσκρούουν σε θεσμούς, παραδόσεις και δικαιώματα δεκαετιών ή και αιώνων. Επιπλέον, σε μερικές περιπτώσεις, ελλοχεύει ο κίνδυνος μελλοντικά να θιγούν κεκτημένα με θυσίες κοινωνικά δικαιώματα:

● Αυτά των ιδιαίτερα ευάλωτων γυναικών, ας πούμε, που κινδυνεύουν, αντί να τύχουν μέριμνας ώστε να έχουν ευκαιρίες και να ζουν αξιοπρεπώς, να μετατραπούν σε αναπαραγωγικές μηχανές επί πληρωμή προκειμένου να ικανοποιηθεί το υπό θέσπιση δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά μέσω της ιατρικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

● Ή αυτά των μη δυνάμενων να πληρώνουν αδρά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι οποίοι θα δουν τα δημόσια ιδρύματα – και την ποιότητα των σπουδών τους – να απαξιώνονται περαιτέρω λόγω της εξαιρετικά χαμηλής χρηματοδότησης.

Θεωρητικοί προς το παρόν αυτοί οι κίνδυνοι, αλλά δεν μπορούν να παραβλεφθούν.

Από την άλλη ο πρωθυπουργός φαίνεται να διαπιστώνει, πρώτη φορά στα τεσσεράμισι χρόνια της θητείας του, ότι πλέον βρίσκεται αντιμέτωπος με δυσεπίλυτα κοινωνικά προβλήματα, και μάλιστα απ’ αυτά που ενδέχεται να έχουν βαρύ πολιτικό κόστος. Η δημόσια ασφάλεια, για παράδειγμα, βρίσκεται σε φάση εκτροχιασμού της παραβατικότητας / εγκληματικότητας. Η δε διάχυση του φαινομένου με ταχύτατους ρυθμούς στα παιδιά και τους εφήβους είναι αποτέλεσμα πολυετών και πολύπλοκών διεργασιών που δεν επιτρέπουν την ταχεία «αντιμετώπισή» τους με επικοινωνιακά μαντζούνια και βραχυπρόθεσμα επιχειρησιακά σχέδια.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους αγρότες, των οποίων τα σημερινά τεράστια προβλήματα έχουν «καθίσει» σε έναν σωρό από παλαιά ανεπίλυτα θέματα. Με δεδομένη μάλιστα την κλιματική αλλαγή απαιτείται ένας εξαιρετικά λεπτομερής σχεδιασμός στήριξης της πρωτογενούς παραγωγής – σε έναν κόσμο στον οποίο η τροφή θα αποκτά όλο και μεγαλύτερη αξία. Η απαξίωση των θεσμών, η δημογραφική συρρίκνωση, η άθλια κατάσταση της Υγείας, τα ελληνοτουρκικά και η εθνική άμυνα είναι επίσης ζητήματα με τα ίδια χαρακτηριστικά: πολλά επιμέρους προβλήματα, μεγάλη συνθετότητα και ανάγκη για επείγουσες παρεμβάσεις και σχεδιασμό με ορίζοντα δεκαετιών.

Επειδή κανείς δεν πρόκειται να μείνει στην Ιστορία διότι θέσπισε τους γάμους ομοφύλων και την τεκνοθεσία ή τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, είναι προφανές πού βρίσκονται οι πραγματικά μεγάλες προκλήσεις και πού πρέπει ο πρωθυπουργός να καταναλώσει το πολιτικό κεφάλαιό του…