Καθημερινώς οι συνθήκες συμβίωσης των πολιτών και των λαών εξωθούνται σε ακρότητες. Οι πολίτες αδυνατούν να αφομοιώσουν συμπεριφορές που θεωρούνται πλέον ως πολιτική αδιαφορία και ανικανότητα αντίληψης της σοβαρότητας των ημερών.

– Δολοφονείται πολιτικός κρατούμενος επειδή ένα αυταρχικό καθεστώς μεταχειρίζεται χυδαία τον άνθρωπο και δεν επιτρέπει σε κανέναν να εκφράζεται, να δραστηριοποιείται, να ονειρεύεται.

– Δολοφονούνται πολίτες στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, και η διεθνής κοινότητα απλώς καταδικάζει τα γεγονότα, ψάχνοντας (;) για την εκεχειρία.

– Καταστρέφονται οι θαλάσσιοι δρόμοι επικοινωνίας και εμπορίου, και ο κόσμος απλώς πολυμερίζεται σε διαφοροποιούμενες αποστολές προστασίας, αγγλοσαξονικής, ευρωπαϊκής ή μουσουλμανικής επινόησης.

– Ξεσηκώνονται οι κοινωνίες επειδή το κόστος της ενέργειας, η ακρίβεια των πρώτων υλών, των αγαθών, αλλά και της ψυχαγωγίας, δεν αντιμετωπίζεται, όμως κυβερνήσεις και επιχειρηματίες ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί ότι οφείλουν να επαναφέρουν την κοινωνική ηρεμία.

– Θρηνούν οι λαοί τα θύματά τους, αλλά οι πολιτικοί δηλώνουν αναρμόδιοι για θέματα που αποδέχθηκαν με εντολή του πρωθυπουργού τους, αναλαμβάνοντας χαρτοφυλάκια που θα υπηρετούν τις προσδοκίες της κοινωνίας.

Η θλίψη, ο πόνος, η απόγνωση μετριάζονται όταν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι συμπεριφέρονται με υπευθυνότητα, όταν ο πολιτικός επιστρέφει στην εκλογική του περιφέρεια αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του, προωθώντας δράσεις που διευκολύνουν τη διαλεύκανση προβλημάτων πολύ πριν αυτά εξελιχθούν σε κοινωνικό άγος.

Κοινωνικές απαιτήσεις

«Ποτέ ξανά» και «ποτέ δεν ξεχνώ»: δύο κοινωνικές απαιτήσεις που στοιχειώνουν πλέον τις κοινωνίες μας. Η διεθνής κοινότητα, κάθε χρόνο λιγότερο αποτελεσματική, κάθε χρόνο περισσότερο απορημένη, διαπιστώνει ότι οι διεθνείς, οι περιφερειακοί οργανισμοί, οι κυβερνήσεις, αλλά περιέργως και η κοινωνία των πολιτών, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν με συνολικές αποφάσεις και δράσεις κάθε ακρότητα που απειλεί τη διεθνή σταθερότητα.

Παρά την εμφανή επιθυμία των λαών να επιτευχθούν συγκλίσεις, προκειμένου ο θρήνος και η απόγνωση να μεταβληθούν πολύ σύντομα σε σταθερότερο περιβάλλον, στον Βορρά, στον Νότο, στην Ανατολή και στη Δύση, του κόσμου που έχει εισέλθει στην τρίτη σκληρή δεκαετία του 21ου αιώνα των κοινωνικών, επιστημονικών, παραγωγικών και τεχνολογικών ανακατατάξεων, οι ηγεσίες των κρατών, με ακατανόητο πολιτικό δισταγμό, επιβεβαιώνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται τις προσδοκίες των κοινωνιών. Το μείγμα που υπηρετούν «σαπίζει» επικίνδυνα την πολιτική, με συνέπεια να ορίζουν τον κόσμο αυταρχικοί ηγέτες και αντιδημοκρατικοί εξτρεμιστικοί ή τρομοκρατικοί σχηματισμοί.

Προς τα άκρα

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα καταγράφουν τάσεις προς ακρότατες πολιτικές επιλογές παρά την επιτυχημένη εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η χώρα και τη σταδιακή μεταρρύθμιση που συνεχίζεται μετά τη μεγάλη οικονομική κρίση.

Δυστυχώς, οι πολιτικοί συνεχίζουν να απορρίπτουν την ευθύνη που συνεπάγεται η συνέχεια του κράτους. Ορισμένοι επικαλούνται ότι άλλοι κυβέρνησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, σαν να μην υπήρχαν οι κομματικοί σχηματισμοί στα έδρανα της αντιπολίτευσης, και κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι το χαρτοφυλάκιο που αναλαμβάνουν περιορίζεται μόνο στον στενό χώρο του γραφείου τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει δημόσια διοίκηση, συντονισμός υπηρεσιών, διυπουργική συνεργασία συνολική ευθύνη διακυβέρνησης.

Όμως και οι πολίτες, παρά τις διαπιστώσεις τους για ασυνέπεια πολιτικών, όταν ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, συνεχίζουν να στέλνουν στο Κοινοβούλιο όλους όσους συνεχώς κατηγορούν για αδυναμίες, ασυνέπειες, πολιτικό δισταγμό και αναποτελεσματικότητα.

Η ευκολία κατάργησης των ιδεολογιών από τον αστικό κόσμο στρέφει τους ανθρώπους σε αναζήτηση ιδεολογικών διαφοροποιήσεων είτε στην ακρότατη βίαιη Δεξιά ή Αριστερά, είτε σε μία παθογόνο θρησκευτικότητα, που και αυτή εκφράζεται με ακρότατη βία.

Ανάληψη ευθυνών…

Οι εκδηλώσεις για τα πενήντα χρόνια Δημοκρατίας συμπίπτουν με την οργή που εκφράζεται από τους Έλληνες για το δυστύχημα των Τεμπών.

Ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει τους πολίτες ότι η κυβέρνησή του αισθάνεται το μέγεθος του ανθρώπινου πόνου και της πολιτικής ευθύνης που προκύπτει για κάθε υπεύθυνο πολιτικό ηγέτη. Την ίδια ώρα οι υπουργοί, πρώην και νυν, δεν κινούνται με την ίδια υπευθυνότητα.

Οι πολιτικοί που έτυχε να αντιμετωπίσουν στη θητεία τους τραγικά γεγονότα, κυρίως μετά την επανεκλογή τους, οφείλουν να ζητήσουν άρση της βουλευτικής τους ασυλίας για να επιβεβαιώσουν την επικοινωνία τους με την κοινωνία.

Κανένας δεν τους ζητά να εγκαταλείψουν τη βουλευτική έδρα που τους έδωσαν πάλι οι εκλογείς τους, αλλά όλοι απαιτούμε δείγματα αυξημένης πολιτικής και κοινωνικής υπευθυνότητας και άμεση δραστηριοποίηση στο Κοινοβούλιο και την κοινωνία, ώστε να συσταθούν αμέσως επιτροπές εμπειρογνωμόνων που ταχύτατα, με όλα τα σύγχρονα μέσα, θα ερευνούσαν και θα ενημέρωναν με πόρισμα για τα επίμαχα σημεία του «μπαζώματος», της φόρτωσης της εμπορικής αμαξοστοιχίας και του ιδιαίτερου χημικού, που εντοπίστηκε στην περιοχή.

Τις ενέργειες των επειγουσών ερευνών όφειλε άμεσα να απαιτήσει και να ενισχύσει ο αρμόδιος πολιτικός που είχε την ευθύνη του συντονιστικού έργου για την αντιμετώπιση της καταστροφής.

Η συνέχεια…

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα πενήντα χρόνια της Δημοκρατίας, σε κοινή εμφάνιση τρεις πολιτικοί που χειρίστηκαν την εξωτερική μας πολιτική αναφέρθηκαν στη σημασία της επιτυχούς ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., αλλά δεν μας ενημέρωσαν γιατί, μετά τη δύσκολη διπλωματική επιτυχία, τα ελληνικά κόμματα διχάστηκαν για το Σχέδιο Ανάν, που ποτέ δεν έλαβε υπόψη ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ενταχθεί ως ενιαίο κράτος στην Ε.Ε., η οποία απαιτεί να εφαρμόζονται οι τέσσερις ελευθερίες, και βεβαίως ότι παραμένει δικαίωμα των Κυπρίων πολιτών να στηρίζουν την ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία, απορρίπτοντας ακόμα και τη λύση της Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που εμμονικά προσπαθούν να επιβάλουν ορισμένοι, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και την ελευθερία έκφρασης όλων των Κυπρίων.

Η απαίτηση επίλυσης του Κυπριακού, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής του διάστασης, επιβάλλεται αναπόφευκτα από τις πραγματικές δυνατότητες που παρέχονται στην Κυπριακή Δημοκρατία μετά το 2004.

Η επιτακτική ανάγκη που δεσμεύει τους θεσμούς της Ε.Ε., όλα τα κράτη-μέλη και τα υποψήφια προς ένταξη κράτη να συμπεριφερθούν προσαρμοσμένα στις θεσμικές και πολιτικές επιταγές που προκύπτουν για την Κύπρο δεν αποτελεί επιλογή, αλλά θεσμική υποχρέωση. Προκαλεί έκπληξη η αδυναμία αντίληψης της δυναμικής που απέκτησε το Κυπριακό, αλλά και η πόλωση που τείνει να κυριαρχήσει ξανά στην Κύπρο, μόλις έναν χρόνο μετά την εκλογή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το πλεονέκτημα που εξασφαλίστηκε για την Κύπρο το 2004, κατά την εκτίμηση πολλών, όπως διεφάνη και από την πρόσφατη συζήτηση των τριών πρώην υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας, δεν επιτρέπεται να μένει ανεκμετάλλευτο. Οφείλουμε να ερευνήσουμε όλες τις πτυχές, πολιτικές, νομικές, γεωστρατηγικές, έστω και αν υπάρχουν ακόμη πολιτικοί στην Αθήνα και τη Λευκωσία που συνεχίζουν να διαγκωνίζονται για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με το οποίο απορρίφθηκε από την πλειοψηφία των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, το Σχέδιο Ανάν.

Η υποχρέωση μας, 50 χρόνια μετά την εισβολή, επιβάλλει να ακολουθήσουμε όσους τολμούν να επαναφέρουν τη συζήτηση στη βάση της ενιαίας Κυπριακής Δημοκρατίας, μέλους της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, που υφίσταται ακόμη την παράνομη τουρκική στρατιωτική κατοχή.

Άνοιξε, με τις επιλογές του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις τοποθετήσεις των τριών πρώην υπουργών Εξωτερικών, σοβαρή συζήτηση στην κοινωνία των πολιτών, ελπίζουμε και στα κόμματα, για να επαναφέρουμε αποφασιστικά στη συζήτηση για το Κυπριακό την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, την άμεση εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου, τα ψηφίσματα της Γ.Σ. του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η διαχρονική πολυπολιτισμική πραγματικότητα της Κύπρου και ο κομβικός της ρόλος για την Ε.Ε. και την περιοχή ΜΕΝΑ αποτελούν το αντικείμενο των άμεσων εργασιών, που υποστηρίζονται από ακαδημαϊκούς, διπλωμάτες και την κοινωνία των πολιτών.

Κάθε mea culpa Ελλήνων πολιτικών καταγράφεται στη σκληρή μνήμη των Ελλήνων. Δεν παρέχεται συγχωροχάρτι για τις πολιτικές, οι οποίες προφανώς μας απασχολούν, κυρίως εξαιτίας των πρόσφατων δημόσιων τοποθετήσεων.

«Ποτέ δεν ξεχνώ», για να αναδεικνύονται οι επιτυχίες της κοινής ευρωπαϊκής, αλλά και της εθνικής διπλωματίας, προκειμένου το Κυπριακό, που το προτάσσει επιμόνως ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, να βρει τη λύση του, χωρίς εγγυήσεις τρίτων, με εξασφάλιση της Ε.Ε. και άμεση εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ώστε να μην επαναλαμβάνεται ατέρμονα και άνευ ουσιαστικού αποτελέσματος η υπόσχεση «ποτέ ξανά».         

Διαβάστε επίσης:

Η πρεσβεία των ΗΠΑ προειδοποιεί για επικείμενη επίθεση στη Μόσχα από «εξτρεμιστές»

Πτήση «φάντασμα» MH370: Δέκα χρόνια από την μυστηριώδη εξαφάνιση του Boeing 777 της Malaysia Airlines

Πλοίο που έπλεε ανοικτά της Υεμένης ανέφερε δύο εκρήξεις