Τίτλος ταινίας: «Αγάπη ίσον τρέλα»
Σύνοψη: Πρόκειται για μια μεταφορά ενός θεατρικού έργου, που αγαπήθηκε ιδιαιτέρως στην Ιταλία. Ένα ζευγάρι δίνει το πρώτο του ραντεβού κι ό,τι ακολουθεί έχει να κάνει με τις προθέσεις και τις αναστολές των δύο «υποψήφιων ερωτευμένων». Στη διάρκεια της βραδιάς ακούν εσωτερικές φωνές, οι οποίες προσπαθούν να τους κατευθύνουν.
Σκηνοθεσία: Πάολο Τζενοβέζε
Παίζουν: Εντουάρντο Λέο, Πίλαρ Φολιάτι

Η πρωτοτυπία του φιλμ έγκειται στο ότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης οι δύο υποψήφιοι εραστές περιβάλλονται ο καθένας από τέσσερις φίλους. Τους διακρίνουμε να προσπαθούν να τους καθοδηγήσουν, επιβάλλοντας ο καθένας την άποψή του για τη συνάντηση. Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί που τους περιτριγυρίζουν αποτελούν εσωτερικές  φωνές, τις οποίες ακούν οι πρωταγωνιστές, στην προσπάθειά τους να προετοιμάσουν την επόμενη κίνησή τους. Κάθε ένας από αυτούς εκπροσωπεί μια διαφορετική αντίληψη για το «παρακάτω» της συνάντησης και τον τρόπο που θα πρέπει να δράσουν οι ήρωες. Ένα είδος θεατρικού υποβολείου, το οποίο υπαγορεύει λόγια και κινήσεις, ώστε να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Το σκηνικό, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος, διακρίνεται για αμιγώς θεατρική δομή και μάλιστα, παρακολουθεί τη μοντέρνα άποψη για ανάλογα έργα, που θέλει τη σκηνή να γεμίζει από ετερόκλητα άτομα, διαφορετικών αντιλήψεων και τα οποία προσπαθούν να συναντηθούν και να συνομιλήσουν μεταξύ τους. Οι αντιδράσεις και οι συγκρούσεις περιγράφουν, εντέλει, την ετερότητα των ανθρώπων, αλλά και τη γοητεία της σύνθεσης αυτών των διαφορετικών κόσμων. Είναι, ίσως, μία από τις περιπτώσεις, στις οποίες ταιριάζει γάντι η πληθωριστικής χρήσης λέξη «συμπερίληψη».

Ο Τζενοβέζε δίνει σχήμα και μορφή σε όλες τούτες τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις, με άλλα λόγια τις χαρίζει πρόσωπα. Οκτώ ηθοποιοί-συνοδοί, τέσσερις για κάθε έναν από τους πρωταγωνιστές, εκπροσωπούν τον συντηρητισμό, την τόλμη, την άκρατη λογική, τον φόβο της αποτυχίας και της υποταγής στις επιθυμίες του άλλου, τον ρομαντισμό και τον κυνισμό. Ο σκηνοθέτης, αλλά πιο πολύ ο συγγραφέας που κρύβεται πίσω του, αποδεικνύουν ότι ο καθένας μας κρύβει μέσα του όλους τους εαυτούς και η αποτυχία μιας ερωτικής σχέσης κατάγεται από την αδυναμία μας ν’ αφήσουμε τα πραγματικά συναισθήματά μας να εκδηλωθούν. Όταν αυτό συμβαίνει, μια σχέση προοιωνίζεται επιτυχημένη.

Όλα τα προηγούμενα ξετυλίγονται περισσότερο μέσα από τον λόγο και όχι με κινηματογραφικούς όρους. Ωστόσο, η ορθογραφημένη διαχείριση της διάχυτης θεατρικότητας από την κάμερα και το μοντάζ του Τζενοβέζε, κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή, με τον τρόπο που το έπρατταν οι παλιές ελληνικές ταινίες: εξαίρετα θεατρικά σενάρια και ηθοποιοί ικανοί να τα σηκώσουν στις πλάτες τους. Από ‘κει και πέρα αρκούσε ένας «καλλιγράφος» σκηνοθέτης (όπως ο Αλέκος Σακελάριος, για παράδειγμα), ώστε να παραχθεί το ευπρόσδεκτο αποτέλεσμα. Αυτό συμβαίνει και με τον Πάουλο Τζενοβέζε, με συμπαραστάτες τους ηθοποιούς του Εντοάρντο Λέο και Πίλαρ Φολιάτι.

Αξιολόγηση: **1/2

Διαβάστε επίσης:

Η αποχαιρετιστήρια συναυλία των Black Sabbath και του Όζι Όσμπορν θα κυκλοφορήσει σε ταινία

«Werwulf»: Μετά το «The Northman», ξανά μαζί Έγκερς και Νταφόε

Star Wars: Στο «σφυρί» το εμβληματικό φωτόσπαθο του Darth Vader – Εκτιμάται ότι θα φθάσει τα 2,2 εκατ. λίρες