Υπόθεση δύο εβδομάδων είναι το κλείσιμο της τελικής συμφωνίας. Αυτό υποστηρίζει η Αθήνα, η οποία δείχνει να επισπεύδει και να επαναχαράσσει την τακτική της ύστερα από το Eurogroup της 11ης Μαΐου, το οποίο δεν έλυσε τα ασφυκτικά προβλήματα ρευστότητας.

 

Υπόθεση δύο εβδομάδων είναι το κλείσιμο της τελικής συμφωνίας. Αυτό υποστηρίζει η Αθήνα, η οποία δείχνει να επισπεύδει και να επαναχαράσσει την τακτική της ύστερα από το Eurogroup της 11ης Μαΐου, το οποίο δεν έλυσε τα ασφυκτικά προβλήματα ρευστότητας.

Παρότι στο Eurogroup το ζήτημα της χρηματοδότησης συνδέεται με την «επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης» (μολονότι αφήνεται στη «δημιουργική ασάφεια», οι δανειστές δεν κρύβουν ότι εννοούν την πέμπτη αξιολόγηση) και τη συμφωνία, καταρχήν, στο τεχνικό επίπεδο των θεσμών, η ελληνική πλευρά «τρέχει» διεκδικώντας μια πολιτική λύση, στη λογική του «αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού». Αυτό το μήνυμα εξέπεμψε ο πρωθυπουργός στο κυβερνητικό συμβούλιο της Τρίτης με τη φράση «κάναμε όσα μας αναλογούν, σειρά έχουν οι εταίροι».

Το σκεπτικό της κυβέρνησης δεν είναι καινούργιο. Ακόμη κι αν η άλλη πλευρά εμφανίζεται άκαμπτη στις απαιτήσεις της και προσθέτει συνεχώς νέες (π.χ. ενιαίος ΦΠΑ 23%), στο τέλος δεν θα ρισκάρει μια γενική οικονομική αποσταθεροποίηση στην ευρωζώνη ή και διεθνώς προκειμένου να επιβάλει τις απόψεις της. Ειδικά για τη Μέρκελ το κυβερνητικό επιτελείο κάνει την εκτίμηση ότι στη λήξη της θητείας της δεν θα ήθελε να «σκάσει» στα χέρια της το ελληνικό πρόβλημα και να χρεωθεί τον ακρωτηριασμό της ευρωζώνης, με ό,τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό.

Ως εκ τούτου, το ελληνικό ζήτημα αναμένεται να θέσει σε πολιτικό επίπεδο ο πρωθυπουργός στη σύνοδο κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη Ρίγα της Λετονίας στις 20 – 21 Μαΐου, ενώ θα επιδιωχθεί έκτακτο Eurogroup αμέσως μετά, στις 22 ή τις 23 του μήνα. Το διάστημα που μεσολαβεί ο πρωθυπουργός αναμένεται να συνεχίσει τις επαφές με αξιωματούχους και ηγέτες της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων η Άνγκελα Μέρκελ, με την οποία το Μαξίμου το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε «ανοιχτή γραμμή».

 

Πλήρης λίστα

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης τις αμέσως επόμενες μέρες, όπως συζητήθηκε και χαράχθηκε στις συσκέψεις του κυβερνητικού συμβουλίου τα τελευταία εικοσιτετράωρα, περιλαμβάνει τη διαμόρφωση μιας πλήρους λίστας με τα σημεία που έχουν συζητηθεί και συγκεκριμένα μια πλήρη καταγραφή των κοινών τόπων, των υποχωρήσεων που κάνει η ελληνική πλευρά και των «κόκκινων γραμμών» της.

Κυβερνητικές πηγές περιγράφουν τα παραπάνω ως το ελληνικό τεχνικό «σενάριο» συμβιβασμού (με παραλλαγές), του οποίου η τελική συνισταμένη «δεν θα είναι υφεσιακή».

Η κατεύθυνση προς τα τεχνικά κλιμάκια και την πολιτική διαπραγματευτική ομάδα είναι να διαμορφωθεί μια συνολική αναλυτική τεχνική πρόταση που θα περιλαμβάνει και τις ελληνικές υποχωρήσεις ως μέρος του συνολικού μίγματος μέτρων και πολιτικών που η ελληνική πλευρά μπορεί να δεχτεί κι επιπλέον δεν θα δέχεται όλες οι υποχωρήσεις να είναι από την ελληνική πλευρά.

Ωστόσο, το εν λόγω «σενάριο» δεν αναμένεται να οδηγήσει σε «τεχνική» συμφωνία στο επίπεδο των θεσμών, αλλά θα προωθηθεί στους αξιωματούχους και ηγέτες της Ε.Ε. με στόχο μια πολιτική συμφωνία.

Να σημειωθεί πως τα παραπάνω περιγράφονται αναλυτικά σε κείμενο αναρτημένο (με χθεσινή ημερομηνία) στην ιστοσελίδα metasximatismos.gr με κείμενα προβληματισμού της Ενωτικής Κίνησης της νεοσύστατης «δεξιάς» προεδρικής τάσης, στην οποία, μεταξύ άλλων, μετέχει ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς.

 

«Το θέλουν όλοι»

Το σκεπτικό της ελληνικής πλευράς, όπως το παρουσίαζαν κυβερνητικά στελέχη μιλώντας με δημοσιογράφους μετά τη λήξη του κυβερνητικού συμβουλίου την Τρίτη, αναφέρει ότι οι συζητήσεις σε τεχνικό επίπεδο (Brussels Group) έχουν λίγο – πολύ εξαντλήσει τα όριά τους, καθώς οι εκπρόσωποι της κάθε πλευράς δεν έχουν την εξουσιοδότηση να συζητήσουν πέρα από το σημείο που συνιστά το πολιτικό όριο για την κάθε πλευρά.

Για παράδειγμα, αν οι δανειστές ζητούν οι περικοπές στις πρόωρες συντάξεις να ξεκινούν άμεσα και η κυβέρνηση δέχεται ως αφετηρία το 2020, αυτό, λένε κυβερνητικοί παράγοντες, δεν μπορεί να λυθεί στο τεχνικό επίπεδο των θεσμών.

Πάνω απ’ όλα η κυβέρνηση επιζητεί μια πολιτική συμφωνία που θα μπορεί να στηριχθεί στο εσωτερικό. Υψηλά ιστάμενος κυβερνητικός παράγοντας σημείωνε πως το θέμα δεν είναι ότι η κυβέρνηση θέλει μια «έντιμη συμφωνία» μόνο και μόνο για να μπορεί να περάσει από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή «αυτό το θέλει ο πρωθυπουργός και όλοι μας».

Ωστόσο, όσο περνούν οι μέρες και οι διάφορες τάσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ τοποθετούνται ευθέως ή συγκαλυμμένα απέναντι στο ενδεχόμενο μιας επώδυνης συμφωνίας που θα «θυμίζει» μνημόνιο, η ανησυχία στο κυβερνητικό επιτελείο μεγαλώνει.

Παράλληλα, όμως, «στοιχειοθετεί» έναντι των δανειστών το επιχείρημα και το «χαρτί» της κυβερνητικής κατάρρευσης και της πολιτικής αστάθειας. Με άλλα λόγια, το επιχείρημα αυτό λέει πως δεν έχει νόημα μια συμφωνία που, ακόμη κι αν είναι αποδεκτή από την κοινωνία, δεν θα μπορεί να περάσει και να στηριχθεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ οδηγώντας τη χώρα σε κρίση και αστάθεια.

Το ερώτημα παραμένει ωστόσο: Γιατί αυτή η τακτική καθιστά «εφικτή τη συμφωνία» έως το τέλος Μαΐου, στον βαθμό που παραμένουν ανοιχτά ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, οι συντελεστές του ΦΠΑ, το δημοσιονομικό κενό και το πρωτογενές πλεόνασμα (σύμφωνα πάντα με κυβερνητικούς παράγοντες);

Σημειώνεται ότι ο επίτροπος Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί στην προφορική συνέντευξη μετά το Eurogroup ανέφερε ότι υπάρχει πρόοδος σε στρατηγικούς τομείς, όπως ο ΦΠΑ, η ανεξαρτησία της φορολογικής αρχής και τα «κόκκινα» δάνεια, ενώ μένουν ανοιχτά τα εργασιακά και το ασφαλιστικό, τα οποία, όπως είπε, πρέπει να λυθούν για να υπάρξει συμφωνία.

Κυβερνητικό στέλεχος που μετείχε στη σύσκεψη της Τρίτης σημείωνε ότι στο παρά πέντε θα φανεί αν υπάρχει συμφωνία ή όχι, εννοώντας ότι όσο είναι σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση πολλά πεδία παραμένουν θολά, αλλά, όταν η ρευστότητα φτάσει στο κόκκινο και τα πράγματα γίνουν κρίσιμα, τότε και η πλευρά των δανειστών θα αποκαλύψει ποιες υποχωρήσεις προτίθεται να κάνει και ποιες όχι.