Μια γλυκόπικρη γεύση αφήνουν οι αλλεπάλληλες επι­σκέψεις των Ευρωπαίων «κοτζαμπάσηδων» στην Αθή­να – Ολάντ, Μοσκοβισί, Σουλτς κ.λπ. -, οι οποίοι, όλως τυχαίως, είναι ταυτοχρόνως και άτυποι εκπρόσωποι των χωρών τους, Γαλλίας και Γερμανίας.

 

Μια γλυκόπικρη γεύση αφήνουν οι αλλεπάλληλες επι­σκέψεις των Ευρωπαίων «κοτζαμπάσηδων» στην Αθή­να – Ολάντ, Μοσκοβισί, Σουλτς κ.λπ. -, οι οποίοι, όλως τυχαίως, είναι ταυτοχρόνως και άτυποι εκπρόσωποι των χωρών τους, Γαλλίας και Γερμανίας.

– Γλυκιά η γεύση στο επικοινωνιακό μέρος, αφού περισσεύουν τα δήθεν φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και η αναγνώριση του δικαίου των αιτημά­των της ελληνικής κυβέρνησης για επιείκεια στα θέματα της δημοσιονο­μικής αυστηρότητας, των πλειστηριασμών και των μεταρρυθμίσεων.

– Πικρή η επίγευση στο τέλος, διότι όλοι οι κορυφαίοι της Ευρώπης, επι­σκέπτες και μη – συνεπικουρούμενοι και από το ΔΝΤ, το οποίο είναι αμε­τακίνητο στα πιο βαριά θέματα της μνημονιακής ατζέντας, με αιχμή το ασφαλιστικό -, τονίζουν, με κυμαινόμενη αυστηρότητα, ότι η πλήρης εφαρμογή των προαπαιτουμένων του μνημονίου είναι όρος απαρά­βατος όχι μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά και για την καταβολή των δύο δανειακών υποδόσεων των 2 και 1 δισ. ευρώ.

Στην Αθήνα η κυβέρνηση φαίνεται να πιστεύει – και ας ελπίσουμε πως κάνουμε λάθος – ότι η τεράστια επι­βάρυνση της Ελλάδας από το προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα θα συγκινήσει τους Ευρωπαίους«κοτζαμπάσηδες» και είτε θα ελαφρύ­νουν τον κεφαλικό φόρο τον οποίο καλούνται να πληρώσουν σύμπαντες οι Έλληνες φορολογούμενοι είτε θα διατηρήσουν το κονάκι τους μέσω μιας χαλαρής ρύθμισης των «κόκκι­νων» δανείων.

Η εντολή όμως του συνόλου των δανειστών είναι ξεκάθαρη: Εφαρμό­ζετε το μνημόνιο στην ολότητά του, δίχως παρεκκλίσεις, ώστε να γίνει εγκαίρως η ανακεφαλαιοποίηση, να γλιτώσετε το κούρεμα καταθέσεων και να πάμε εν συνεχεία στη συζήτη­ση για το χρέος. Καμιά άλλη διαδι­κασία δεν είναι αποδεκτή.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, διεκδικεί το ελάχιστο του πολι­τικού χρόνου που μπορεί να αγορά­σει ώστε να διαχειριστεί με λίγο πε­ρισσότερη άνεση την έλλειψη προε­τοιμασίας, η οποία απεδείχθη με το χάος που δημιουργήθηκε επί έναν και πλέον μήνα στην προσπάθεια να βρεθούν ισοδύναμα για τον ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση – ένα μέτρο το οποίο είχε προτείνει η ίδια η κυβέρνηση!

Δεδομένου ότι έχει μπροστά της μια μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθ­μιση – και όχι απλώς μερικές σημεια­κές παρεμβάσεις στο σύστημα -, αλ­λά και μεγάλες μεταρρυθμίσεις στη φορολογία και τη δημόσια διοίκηση, για να μείνουμε στα κορυφαία θέμα­τα, είναι προφανές ότι ο χρόνος δεν επαρκεί.

«Τελειώστε τώρα»!

Με δεδομένο ότι η μνημονιακή φο­ροκαταιγίδα είναι ήδη δυσβάστακτη και ενδέχεται να επιδεινωθεί το 2016, δημιουργούνται βάσιμες ανησυχίες για τη δυνατότητα των φορολογουμένων να ανταποκριθούν στο σύνολο των βαρύτατων (αναλυ­τικό ρεπορτάζ στις σελ. 8-9) υποχρεώσεών τους, καθώς μάλιστα ο λογα­ριασμός των χρεών προς το Δημόσιο αυξάνεται συνεχώς και αλματωδώς.

Σε αυτό το κλίμα η κυβέρνηση – συγκρατημένα στο εξωτερικό, αλ­λά χωρίς να το κρύβει στο εσωτερικό – επιχείρησε να συνδέσει την επι­βάρυνση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας από το σαρωτικό προσφυγικό και μεταναστευτικό ρεύ­μα με ένα αίτημα ελάφρυνσης στις απαιτήσεις των δανειστών τόσο στο δημοσιονομικό όσο και στο «μεταρρυθμιστικό» σκέλος.

Δηλώσεις και θετικές διαθέσεις Ευ­ρωπαίων, όπως ο Γιούνκερ, ο Σουλτς και ο Μοσκοβισί αρχικά, έδωσαν μεν το δικαίωμα για τέτοιες σκέψεις, αλ­λά αυτό το σενάριο δεν βρίσκει – ού­τε κατά διάνοια – ευήκοα ώτα στον πραγματικό «σουλτάνο» της Ευρώ­πης, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και τους δικούς του.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μοσκοβισί στην Αθήνα μετέφερε το μή­νυμα προς την κυβέρνηση ότι καλά θα κάνει να τελειώνει εγκαίρως με το σύνολο των προαπαιτουμένων, ώστε να μη φτάσει με καθυστερή­σεις και υστερήσεις να κριθεί στο Eurogroup, όπου, ως γνωστόν, για να παραφράσουμε τον μεγάλο Άγ­γλο ποδοσφαιριστή Γκάρι Λίνεκερ, συνεδριάζουν 19 υπουργοί Οικονο­μικών επί ώρες, ανταλλάσσουν από­ψεις και στο τέλος γίνεται αυτό που θέλει ο Σόιμπλε.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, άλλω­στε, χθες ο μεν Τσίπρας έσπευσε να υποβαθμίσει εντέχνως τις προδοκίες σύνδεσης προσφυγικού και χαλά­ρωσης, ενώ το υπουργείο Εργασίας έτρεξε να ανακοινώσει ότι το ασφαλι­στικό θα κλείσει αυστηρά εντός του Νοεμβρίου – ούτε καν τις πρώτες μέ­ρες του Δεκεμβρίου.

Τέλος, σε ό,τι αφορά το θέμα των «κόκκινων» δανείων, οι δανειστές έχουν ήδη ψαλιδίσει τις προσδοκί­ες της κυβέρνησης για το εύρος της προστασίας της πρώτης κατοικίας και είναι ερώτημα αν τα δάνεια αυτά

αλλά και όσα θα χαρακτηριστούν «κόκκινα», παρ’ ότι ακόμη δεν είναι – θα οδηγήσουν σε μαζικά ξεσπιτώματα ή θα χρησιμοποιηθούν τα «μαξιλαράκια» που προσπαθεί να δημιουργήσει ο τραπεζικός κλάδος για να περιοριστεί η κοινωνική οργή.

Με άλλα λόγια, οι Έλληνες την επό­μενη περίοδο θα μπορούσαν κάλλιστα να παρομοιαστούν με… φορο­πρόσφυγες, κλεισμένους στα σπίτια τους, τα οποία όμως – και αυτά – θα κινδυνεύουν να τα χάσουν.

Παγίδα η Άγκυρα

Όσο για το προσφυγικό – μετανα­στευτικό ζήτημα, το επικείμενο ταξί­δι του πρωθυπουργού στην Τουρκία, πιθανότατα το δεύτερο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, είτε υπάρχει σύνδε­ση προσφυγικού και δημοσιονομι­κού είτε όχι, θα είναι μια πολύ δύσκο­λη υπόθεση, καθώς στο θέμα αυτό οι Ευρωπαίοι «κοτζαμπάσηδες» φαίνεται ότι, στις δύο τελευταίες Συνόδους Κο­ρυφής, εκμεταλλευόμενοι τη δύσκο­λη θέση της ελληνικής κυβέρνησης, φόρτωσαν στις αδύναμες πλάτες της το καθήκον να αναλάβει η ίδια τη δια­πραγμάτευση με την Τουρκία.

Κάθε προσπάθεια της κυβέρνη­σης, την τελευταία περίοδο, να διε­θνοποιήσει το προσφυγικό ζήτημα φαίνεται ότι πάει στράφι. Ο Τσίπρας πάει στην Άγκυρα με τον κίνδυνο να φορτωθεί επισήμως στην πλάτη του το μέρος εκείνο των ανταλλαγμάτων που ζητάει ο «σουλτάνος» Ερντογάν και αφορούν την Ελλάδα – κοινές πε­ριπολίες στο Αιγαίο, ξεκλείδωμα κε­φαλαίων της ενταξιακής διαδικασίας, ίσως Κυπριακό -, τα οποία οι «κοτζα­μπάσηδες» (Μέρκελ, Γιούνκερ) δεί­χνουν ήδη να αποδέχονται.

Είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως ότι η δεινή θέση της χώρας στο πε­δίο της χρεοκοπίας και των μνημονί­ων θα την έφερνε αντιμέτωπη και με ζητήματα που δεν σχετίζονται ευθέ­ως με αυτό. Τώρα ο κίνδυνος να μετατραπεί η Ελλάδα σε αποθήκη μετανα­στών, υπό τη σκέπη της συμφωνίας Ευρωπαίων και Τουρκίας, για να με­τριαστεί και να καθυστερήσει η ροή προσφύγων προς την Ευρώπη, είναι κάτι περισσότερο από ορατός…