Η πλειοψηφία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών συνέχισε έτσι την παράδοση που κρατά από το ξέσπασμα της κρίσης και έπειτα, να αυξάνει τα χιλιόμετρα απόστασης του συνεδρίου από την πρωτεύουσα όσο μειώνει τη δράση της για τα συμφέροντα αυτών που υποτίθεται πως εκπροσωπεί.

 

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, που στηρίζεται από το ΚΚΕ, αναδείχτηκε δεύτερη δύναμη, ξεπερνώντας τη ΔΑΚΕ (της Νέας Δημοκρατίας) και καταλαμβάνοντας 10 από τις 45 έδρες στη διοίκηση της ΓΣΕΕ.

 

Για να συμβεί βέβαια αυτό, χρειάστηκε οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ να κατέβουν σε δύο διαφορετικά ψηφοδέλτια, που το ένα κατέλαβε οκτώ και το άλλο τέσσερις έδρες, ενώ στην παράταξη ΜΕΤΑ (πρώην Αυτόνομη Παρέμβαση), όπου συγκατοικούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ, αν και προστέθηκε ο Νίκος Φωτόπουλος (ΓΕΝΟΠ), ο οποίος είχε αποχωρήσει από την ΠΑΣΚΕ, φτιάχνοντας το ΕΜΕΙΣ, η παράταξή του δεν τον ακολούθησε. Έτσι το ΜΕΤΑ κατέλαβε εφτά έδρες και το ΕΜΕΙΣ τρεις.

 

Οι συσχετισμοί, βέβαια, θα πρέπει να διαβάζονται και με κάποια επιφύλαξη, καθώς στο εν λόγω συνέδριο μάθαμε ότι η Ομοσπονδία Θυρωρών (!!!) εμφανίζει 1.365 ψηφίσαντες στις αρχαιρεσίες της, ενώ το ΠΑΜΕ κατήγγειλε πως κάποια από τα μέλη της που εμφανίζονται να έχουν ψηφίσει είναι αποδεδειγμένα… πεθαμένα!

 

Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών για το ΠΑΜΕ κρίνεται θετικό, από τη στιγμή μάλιστα που λόγω κρίσης πολλοί από τους κλάδους στους οποίους οι δυνάμεις του ΚΚΕ κυριαρχούσαν (Οικοδόμοι, εργάτες Μετάλλου, Κλωστοϋφαντουργία, καπνός) συρρικνώθηκαν αισθητά, μειώνοντας αντίστοιχα και τους εκπροσώπους που στέλνουν στο συνέδριο της Γενικής Συνομοσπονδίας.

 

Από την άποψη των ποσοστών, το ΚΚΕ εκτιμά, σε πρόσφατη ανάλυση του τμήματος της Κεντρικής του Επιτροπής για τη Συνδικαλιστική Δράση, πως τα ψηφοδέλτια του ΠΑΜΕ συσπειρώνουν το 1/3 των συνδικαλιζόμενων εργαζομένων. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία διατηρεί την πλειοψηφία σε τρία από τα τέσσερα Εργατικά Κέντρα της Αττικής (Αθήνας, Πειραιά, Λαυρίου), χάνοντας μόνο εκείνο της Ελευσίνας.

 

Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, «η μείωση της συμμετοχής σε αρχαιρεσίες σε ιδιωτικό και κρατικό τομέα αποτυπώνει μεταξύ άλλων τις συνέπειες της κρίσης (σημαντική μείωση θέσεων εργασίας και στους δύο τομείς, σημαντική αύξηση του αριθμού αποχωρήσεων και συνταξιοδοτήσεων) καθώς και το γεγονός ότι σε πολλά σωματεία και των δύο τομέων δεν γίνονται αποδεκτοί εργαζόμενοι μέσω εργολάβων, προγραμμάτων (πρόκειται για κατηγορίες εργαζομένων που έχουν αυξήσει σημαντικά τα τελευταία χρόνια το ποσοστό τους στο σύνολο των εργαζομένων).

 

Η τάση, μάλιστα, γενίκευσης του φαινομένου της ποικιλομορφίας των εργασιακών σχέσεων μέσα στον ίδιο εργασιακό χώρο (η οποία ενισχύεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως της φάσης του οικονομικού κύκλου) δημιουργεί από μόνη της επιπλέον δυσκολίες στη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων».