Η κυρία Ρούπα, πολύ πριν ανησυχήσει για την τύχη του παιδιού της, έπρεπε να γνωρίζει –γιατί καθώς φαίνεται τα γνωρίζει όλα κι έχει αποφασίσει συνειδητά  για την στάση της απέναντι στην κοινωνία– ότι ο πρώτος και βασικότερος κανόνας ενός επαναστάτη (λέμε τώρα..) είναι να μην δημιουργεί κοινωνικές δεσμεύσεις, πολύ δε περισσότερο, να μην κάνει παιδιά, συνθήκη που σε υποχρεώνει σε μια σειρά αναγκαίων και αυτονόητων συμβιβασμών.

Η τεκνοποιία και η μητρότητα είναι οι κατ’ εξοχήν βασικότερες συνθήκες εντάξεως στο σύστημα αξιών πάνω στο οποίο στηρίζεται η κοινωνία την οποία πολεμά λυσσαλέα η Ρούπα και ο ομοϊδεάτης σύντροφός της. Αυτό απαιτεί την πιο αυτονόητη θυσία από μέρους της ειδικής αυτής κατηγορίας «επαναστατών». Είναι σαν να θες να είσαι Πόλα Ρούπα του «ενόπλου αντάρτικου πόλεων» και ταυτόχρονα αστυνομικίνα ή δικαστικός.

Ή είσαι «επαναστάτης πόλεων» ή μικροαστός «υποταγμένος» γονιός που φροντίζεις για το παιδί σου όπως ακριβώς φροντίζουν τα παιδιά τους όλοι οι γονείς τού πλανήτη που είναι ενταγμένοι στο σύστημα. Αλλιώς τι παριστάνεις; Τη μελό ηρωίδα  ασπρόμαυρης ταινίας που της πήραν οι κακοί το παιδί της, ενώ από την άλλη στην ουσία απαιτείς να αποφασίσεις και να καθορίσεις τελεσίδικα εσύ με τις ακραίες επιλογές σου το μέλλον ενός ατόμου που θεωρείς «δικό» σου επειδή το γέννησες; Ωραία …επαναστάτρια!

Προφανώς και η πολιτεία έχει δίκιο και κυρίως οφείλει να προστατέψει το παιδί από ένα περιβάλλον άκρως επικίνδυνο, ανάμεσα σε πιστόλια , εκρηκτικές ύλες, κακοποιούς συνεργούς τού κοινού ποινικού δικαίου, σε ένα περίγυρο ατόμων πνευματικά και ψυχολογικά διαταραγμένων.

Με αυτή την έννοια, η πολιτεία εξυπηρετεί  και διευκολύνει την κυρία Ρούπα στο να αφοσιωθεί, απερίσπαστη από τις μητρικές φροντίδες,  στον «αγώνα» της, απαλλάσσοντάς την από μια δική της αβλεψία: ότι ναι μεν μπορεί να διαθέτει τον εαυτό της όπως φρονεί, ωστόσο, δεν μπορεί να καθορίζει την τύχη και να θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή κανενός άλλου ανθρώπου.

Τέτοιες αφέλειες γενούν ανατριχιαστικά φασιστικές και απάνθρωπες θεωρίες, φρικιαστικές πρακτικές, έξω από κάθε αντίληψη δικαίου. Με την γέννηση ενός παιδιού υπογράφουμε μια ιδιαίτερα υπεύθυνη αποδοχή  ένταξης στις αρχές της κοινωνίας. Αποδεχόμαστε ότι το παιδί θα λάβει για παράδειγμα  την εκπαίδευση που παρέχει η πολιτεία και θα χαίρει των προνομίων της.

Η πραγματική επανάσταση και η αυτοδιάθεση του επαναστάτη απαιτεί γενναιότητα κι όχι τυχοδιωκτικό εγωισμό και υποκρισία. Η Ρούπα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα μέλος μιας κλειστής και απομονωμένης ομάδας ανεύθυνων και ιδεολογικά εντελώς αποπροσανατολισμένων κακοποιών, που ευαγγελίζονται την επανάσταση ενώ στην ουσία μάχονται ενάντια σε κάθε μαζικό κίνημα το οποίο και υποτιμούν βαθύτατα, υποκινούνται από σκοτεινούς κύκλους αποσταθεροποίησης και των οποίων η δράση οδηγεί στην όξυνση της κρατικής βίας.

Η κυρία Ρούπα -και μόνο αυτή- είναι υπεύθυνη  και ηθικά υπόλογη γιατί  προδιέγραψε την μοίρα ενός ανθρώπου με γνώμονα τον αρρωστημένο της εγωισμό και την εγκληματική της δράση.