Είναι προφανές ότι το 87 % των  ψηφοφόρων στην Ολλανδία ψήφισαν φιλοευρωπαϊκά κόμματα και δεν «σαγηνεύτηκαν»  από τις σειρήνες του λαϊκισμού. Οι Ολλανδοί πολίτες απάντησαν συντριπτικά υπέρ της Ευρώπης. Αντίθετα, στην Ελλάδα, που -για να μην μπερδευόμαστε- δεν έχει ουδεμία σχέση με την Ολλανδία, η κυβέρνηση πόνταρε για μιαν ακόμα φορά στο αντιευρωπαϊκό μέτωπο που υπηρετούν οι γνωστές μεγάλες προσωπικότητες της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Δεν είναι τυχαίες οι σχετικές δηλώσεις του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, κου Στέλιου Κούλογλου ο οποίος ευθαρσώς και με την ιδιοφυή ανατρεπτική-  αναλυτική βαθύτητα που διαθέτουν οι αριστεροί αναλυτές, ούτε λίγο ούτε πολύ, παραδέχθηκε ότι ήλπιζε να εκλεγεί ο ακροδεξιός Γκέερ Βίλντερς προκειμένου να συνετιστεί η …Γερμανία!

Αυτές οι πρωτοποριακές το δίχως άλλο προσεγγίσεις made in SYRIZA εντάσσονται στην εμβριθή αναλυτική ευχέρεια που έχουν κάνει μόδα οι σοφοί του καθεστώτος. Το μοντέλο σκέψης τους (που  είναι η αλήθεια,  εγκαινίασε με την γνωστή σεμνότητα που τον διακρίνει, ο κος  Βαρουφάκης) είναι υψιπετές. Το ζητούμενο είναι να πετύχουν γκολ. Κερδίζουν πέναλντι. Το εκτελούν ρίχνοντας την μπάλα απελπιστικά άουτ κι έπειτα πανευτυχείς ισχυρίζονται ότι μπλοφάρουν!

Σε κάθε περίπτωση, αυτή η λογική κινείται παράλληλα με την αντιευρωπαϊκή προεκλογική και μετεκλογική ρητορική της κυβέρνησης. Σε κάθε ευκαιρία, φταίνε οι κακοί ξένοι. Πρόκειται για το ανθεκτικότερο διαχρονικό επιχείρημα της ελληνικής μιζέριας και κακοδαιμονίας.

Ωστόσο, το σαφές μήνυμα των Ολλανδικών εκλογών είναι ότι ο επελαύνων λαϊκισμός του Τραμπ, του Ερντογάν και του Brexit, άφησαν παγερά αδιάφορους τους Ολλανδούς πολίτες και πιθανότατα  προς μεγάλη λύπη των πολιτικών αναλυτών της κυβέρνησης, θα αφήσουν παγερά αδιάφορους και τους Γάλλους και Γερμανούς ψηφοφόρους.  Έτσι, οι ολοφάνερες και με επίσημες δηλώσεις, ελπίδες που είχαν εναποθέσει στους ακροδεξιούς αντιευρωπαϊστές συναγωνιστές τους, δεν βρήκαν την δικαίωσή τους.

Η Ευρώπη παραμένει η κοιτίδα της δημοκρατίας, των ελευθεριών, της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ειρήνης, η αιχμή του δόρατος του πολιτισμένου κόσμου. Η Ευρώπη παραμένει η ελπίδα για έναν ακόμα καλλίτερο κόσμο. Η Ευρώπη που τόσο δεινοπάθησε τον περασμένο αιώνα από τον φασισμό, τον ναζισμό και τον κομμουνισμό, αναχαιτίζει τώρα τον εθνικολαϊκισμό, όπως είναι ζήτημα εκλογών για να αναχαιτιστεί και στην πολύπαθη χώρα μας.

Δυστυχώς, η ελληνική κατσαπλιάδικη πολιτική κουλτούρα και παράδοση  δεν επιτρέπει στα φιλοευρωπαϊκά κόμματα να κατεβούν ενωμένα και να συντρίψουν τελικά το αντιευρωπαϊκό μέτωπο…  

Ο εθνικός μας αγώνας και η εθνική μας υπόσταση περνά αποκλειστικά μέσα από την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και κάθε άλλη επιλογή σημαίνει εθνική καταστροφή.  Άκλαφτη!