Στα δικαστήρια άγονται καθημερινά δεκάδες υποθέσεις. Κάποιες, λόγω του αντικειμένου τους δεν θα έπρεπε καν να απασχολούν τα δικαστήρια, όμως φτάνουν και στο Εφετείο. Και ο λόγος είναι απλός. Το πραγματικό κόστος, ακόμα και σε περίπτωση επιτυχίας της αγωγής, είναι πολλαπλάσιο των εξόδων.

Ενώπιον μιας τέτοιας περίπτωσης βρέθηκε το Εφετείο. Η υπόθεση αφορούσε αγωγή που άσκησε μια γυναίκα υποστηρίζοντας ότι ο Δήμος Πάφου ευθυνόταν για την πτώση κλώνου δέντρου στο αυτοκίνητό της. Η ζημιά ήταν 1.438 λίρες (2.457 ευρώ), όση και η αξίωσή της με την αγωγή που άσκησε. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι πέρασαν περισσότερα από 10 χρόνια από το συμβάν μέχρι την τελική απόφαση.

Σύμφωνα με τα γεγονότα, η ενάγουσα τον Οκτώβριο του 2006 είχε το αυτοκίνητό της σε χώρο στάθμευσης του εναγόμενου Δήμου Πάφου. Το αυτοκίνητό της υπέστη ζημιά από πτώση κλώνου από δέντρο που βρίσκεται σε διπλανό χώρο πρασίνου.

Η ενάγουσα ισχυριζόταν ότι η αποκοπή του κλώνου οφειλόταν σε αμέλεια του Δήμου. Η θέση του Δήμου, η οποία υποστηρίχθηκε και από μαρτυρία μετεωρολογικού λειτουργού, ήταν ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο υπήρχαν στην περιοχή έντονα καιρικά φαινόμενα, και συγκεκριμένα ισχυρές τοπικές καταιγίδες και χαλάζι και οι άνεμοι σε κάποιες περιπτώσεις ήταν θυελλώδεις, 7 μποφόρ. Σε ό,τι αφορά τον επίμαχο κλώνο, σύμφωνα με μαρτυρία γεωπόνου, ήταν υγιής και το δέντρο χλωρό.

Πρωτόδικα η αγωγή απορρίφθηκε αφού δεν εντοπίστηκε οποιαδήποτε αμέλεια από πλευράς του Δήμου. Ίδια ήταν η κατάληξη και του Εφετείου.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση, «υπό τις περιστάσεις, το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε, επίσης ορθά, ότι οι εφεσίβλητοι (σ.σ. Δήμος Πάφου) δεν έφεραν οποιαδήποτε ευθύνη, λόγω αμελείας, για την αποκοπή του κλώνου, αφού δεν προέκυπτε οποιοδήποτε σφάλμα ή παράβαση καθήκοντος από τη συμπεριφορά τους, δεδομένου ότι δεν υπήρχε οποιοδήποτε στοιχείο στην κατάσταση του δέντρου το οποίο να το καθιστούσε επικίνδυνο ή να επέβαλλε οποιαδήποτε ενέργεια εκ μέρους τους για την πρόληψη της πτώσης ή αποκοπής κλώνου από αυτό».

Η τελεσιδικία βρίσκει την ενάγουσα όχι μόνο να μην λαμβάνει αποζημιώσεις, αλλά και να καλείται να πληρώσει τα δικηγορικά έξοδα του δήμου, τόσο της πρωτόδικης διαδικασίας όσο και της έφεσης που είναι σαφώς πολλαπλάσια της αξίωσης που είχε.

Πηγή: «Φιλελεύθερος»