Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ραντεβού τον Σεπτέμβρη για πιο διεξοδική συζήτηση αναφορικά με τον εσωκομματικό διάλογο για την οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος. H συζήτηση αυτή θα ενταθεί εκ των πραγμάτων το φθινόπωρο, ενόψει του Συνεδρίου στις αρχές του επόμενου έτους, πιθανότατα τον Φεβρουάριο.
Ωστόσο η βασική ιδέα έχει κατατεθεί – ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε ένα περίγραμμα –, και στο εσωτερικό οι πρώτες «ομαδοποιήσεις» στελεχών έχουν ξεκινήσει, ανάλογα με το αν συμφωνούν ή διαφωνούν με τον σχεδιασμό Τσίπρα. Βασικά «κεφάλαια» της συζήτησης αυτής είναι η οργανωτική διεύρυνση του κόμματος, η εκλογή του προέδρου από τη βάση (όχι επίσημα προς το παρόν) και το ζήτημα της πολιτικής φυσιογνωμίας.

Πρόσωπα κοντά στον Αλέξη Τσίπρα, όπως ο Νίκος Παππάς, ο Γιώργος Τσίπρας, η Όλγα Γεροβασίλη και άλλοι, συμμερίζονται τον τρόπο που τέθηκε το θέμα από τον πρόεδρο του κόμματος, ως ένα ζήτημα πρωτίστως αριθμητικό, με τον πήχη να μπαίνει ψηλά στην αντιστοίχιση των μελών του κόμματος με το 10% των ψηφοφόρων. Την ίδια ώρα δίνονται διαβεβαιώσεις ότι το «άνοιγμα» δε θα επηρεάσει τη φυσιογνωμία του κόμματος.

Ο ιστορικός «κορμός»

Ωστόσο πρόσωπα που αποτελούν τον «ιστορικό» κορμό του κόμματος (Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης, Τσακαλώτος, Δρίτσας) εκφράζουν – κάποιοι δημόσια και κάποιοι όχι – τη θέση ότι το ζήτημα δεν είναι μόνο αριθμητικό, αλλά και πολιτικό, καθώς ο μετασχηματισμός του νέου κόμματος δεν συνεπάγεται μόνο νέα μέλη. Αντιθέτως μπαίνει και το ερώτημα σε ποιο κόμμα συμφωνούν να εγγραφούν τα νέα μέλη, ποια η πολιτική του φυσιογνωμία και τα οργανωτικά χαρακτηριστικά του. Με άλλα λόγια, πρόσωπα όπως τα παραπάνω διαφωνούν με μια ποιοτική αλλοίωση των πολιτικών χαρακτηριστικών, δηλαδή το ξεθώριασμα του αριστερού προσήμου προς όφελος μιας κάποιας «κεντροαριστεροποίησης» με το επιχείρημα ότι έτσι το κόμμα θα γίνει ελκυστικό στην κοινωνία και σε όσους θα θελήσουν να εγγραφούν. Προτάσεις, δε, περί εκλογής του προέδρου από τη βάση, που φαίνεται να «ζυγίζονται» από την ηγεσία πριν τεθούν επισήμως, θεωρείται ότι υποκρύπτουν προθέσεις μετάβασης σε ένα προεδροκεντρικό μοντέλο όπου η συλλογική λειτουργία του κόμματος και οι δημοκρατικές διαδικασίες υποχωρούν. Μάλιστα, κάποιοι, μιλώντας πιο ανοιχτά, βλέπουν στις κινήσεις της ηγεσίας πρόθεση ο ΣΥΡΙΖΑ να μετατραπεί ουσιαστικά σε «κόμμα Τσίπρα», ακόμα κι αν τυπικά παραμείνει υπό την «ταμπέλα» ΣΥΡΙΖΑ.

Ως πρώτο δείγμα γραφής, σε αυτή τη νέα μετά τις εκλογές φάση, με το κόμμα στην αξιωματική αντιπολίτευση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να επιχειρεί να τηρήσει ισορροπίες ως προς το μοίρασμα των ρόλων, καθώς σε αυτό έχουν θέση όλες σχεδόν οι πλευρές, ώστε να καθησυχάσει, όσους εκφράζουν ανησυχία για την αλλαγή φυσιογνωμίας. 

Σκιώδεις… ισορροπίες 

Στη λεγόμενη «σκιώδη κυβέρνηση» πάντως, δηλαδή την κατανομή των χρεώσεων κοινοβουλευτικών τομέων (τομεάρχες), τον τόνο δίνουν προεδρικού κλίματος στελέχη – και σε αυτά μπορεί να πει κανείς ότι περιλαμβάνονται και οι προερχόμενοι από την Προοδευτική Συμμαχία. Έτσι, γνωστά και ταυτόχρονα «παραδοσιακά» ή αλλιώς ιστορικά στελέχη του κόμματος, που λιγότερο ή περισσότερο ανήκουν στην ευρύτερη εσωκομματική «αντιπολίτευση», όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Θοδωρής Δρίτσας, η Θεανώ Φωτίου και ο Νίκος Φίλης, αξιοποιούνται στους τομείς ευθύνης που κατείχαν και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – μάλιστα ο Νίκος Φίλης επιστρέφει στο πόστο που είχε ως τον Οκτώβριο του 2016, οπότε και απομακρύνθηκε λόγω της σύγκρουσης με την Εκκλησία.

Από κει και πέρα, αξιοποιούνται πρόσωπα από το στενό περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα, όπως ο Νίκος Παππάς, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, ο Γιώργος Τσίπρας, καθώς και του ευρύτερου προεδρικού περιβάλλοντος, όπως ο Παύλος Πολάκης, η Κατερίνα Νοτοπούλου, ο Γιάννης Μπουρνούς , Έφη Αχτσιόγλου, ο Σωκράτης Φάμελλος, η Σία Αναγνωστοπούλου,  ο Τρύφων Αλεξιάδης, κ.ά., ενώ αναβαθμισμένο ρόλο συνομιλητή του προέδρου φαίνεται να έχει και ο Γιάννης Ραγκούσης. Τέλος, μια σειρά βουλευτών που κατά κανόνα προέρχονται από την περιφέρεια, είτε ανήκουν από παλιά στο κόμμα είτε όχι, στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα και δεν παίρνουν ιδιαίτερα μέρος στις εσωκομματικές στοιχίσεις. Το ίδιο ισχύει και για τη στελέχωση της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Οι συσχετισμοί
 
Η εικόνα που παρουσιάζει η νέα κοινοβουλευτική ομάδα επίσης φαίνεται να χτυπά ένα καμπανάκι στο κόμμα ως προς τον κίνδυνο αλλοίωσης των συσχετισμών και της πολιτικής φυσιογνωμίας – ως επί το πλείστον απαρτίζεται από βουλευτές που έχουν σημείο αναφοράς περισσότερο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ παρά το κόμμα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται ως προς τους κανόνες λογοδοσίας (ενδεχομένως γίνονται πιο χαλαρά αντιληπτοί) κ.λπ. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, όπου προς τα έξω καταγράφηκε κυρίως η ένταση μεταξύ Τσίπρα και Τσακαλώτου, κάποιοι αξιολογούν ως πιο ανησυχητικό «επεισόδιο» την «ανταρσία» των βουλευτών – με τον Παύλο Πολάκη να μπαίνει μπροστά – για το θέμα της παρακράτησης του 40% της βουλευτικής αποζημίωσης, καθώς και για αυτό της παραχώρησης στο κόμμα του ενός εκ των δύο επιστημονικών συνεργατών που δικαιούνται (για τη δουλειά των κοινοβουλευτικών τομέων και των αντίστοιχων τμημάτων του κόμματος προκειμένου να παράγεται συγκροτημένο αντιπολιτευτικό έργο). Το σκεπτικό που, σύμφωνα με πληροφορίες, επικαλέστηκαν κάποιοι εξ αυτών ήταν ότι δεν θέλουν να σχετίζονται με το κόμμα και άρα για ποιον λόγο να συνεισφέρουν οικονομικά και σε προσωπικό.

Τέτοιες καταστάσεις, αν και εφόσον ενθαρρυνθούν, προφανώς δημιουργούν καχυποψία σε μερίδα του κόμματος για το μοντέλο που επιχειρείται να οικοδομηθεί. 
Πάντως, προς το παρόν τηρείται κλίμα αναμονής μέχρι τα θέματα να τεθούν πιο οργανωμένα τον Σεπτέμβριο. Ωστόσο, όσοι θεωρούν εαυτούς εκφραστές του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ και του ρεύματος της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς στέλνουν μηνύματα στον Τσίπρα για «θερμή» πορεία προς το συνέδριο, αν δεν εισακουστούν οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί τους.