Του Κώστα Αρβανίτη

 

«Ομαλή κοινωνική ένταξη προσφύγων». Στο εξής, το συντομότερο ανέκδοτο, με εμπνευστή την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ένα ανέκδοτο με το οποίο κανένας δε γέλασε ακόμα.

Ο υπουργός μετανάστευσης και ασύλου, Νότης Μηταράκης, ανακοίνωσε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας την «έναρξη των αποχωρήσεων αναγνωρισμένων προσφύγων και μη δικαιούχων ασύλου από το ελληνικό σύστημα υποδοχής». Το αφήγημα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν ολοκληρώσει τις απαραίτητες διαδικασίες και ήρθε η ώρα να «ελευθερωθούν» στην κοινωνία και να επιδιώξουν την ένταξή τους σ’ αυτήν.

Ποτέ άλλοτε, πίσω από μια πολιτικά ορθή διατύπωση ξύλινης φρασεολογίας δεν έχει κρυφτεί ένα τόσο μεγάλο φιάσκο.

Τόσο μεγάλο, γιατί:

11.237 άνθρωποι (δεν είναι τυπογραφικό λάθος ή γενική εκτίμηση) από μεθαύριο δε θα έχουν, κυριολεκτικά, πού την κεφαλή κλίνη. Το υπουργείο τους διώχνει από τα διαμερίσματα του προγράμματος “ESTIA”, τα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης, τις δομές φιλοξενίας της ενδοχώρας και τις θέσεις υποδοχής σε ξενοδοχεία του προγράμματος “Filoxenia” αλλά δεν τους μετεγκαθιστά κάπου αλλού! Αντιθέτως, τους εξαπολύει στην αναζήτηση στέγης, χωρίς την οποιαδήποτε βιοποριστική ικανότητα, με υποσχετικές ότι:

ΘΑ συνεργαστεί με τον ΟΑΕΔ, για αναζήτηση εργασίας,

ΘΑ συνεργαστεί με τον ΟΠΕΚΑ, για την πρόσβαση σε κοινωνικά επιδόματα,

ΘΑ προσαρμόσει το πρόγραμμα «ΗΛΙΟΣ» για πρόσβαση σε επιδόματα ενοικίου.

Η προσέγγιση της κοινής λογικής που υπαγορεύει την ανάγκη μιας ενδιάμεσης κατάστασης, για να μη βρεθούν χιλιάδες άνθρωποι, από τη μία μέρα στην άλλη στο δρόμο, δεν αφορά τον ενδελεχή και διεξοδικό αυτό σχεδιασμό.

Τόσο μεγάλο γιατί:

Ενώ ο κύριος Μηταράκης παραδέχεται ανερυθρίαστα ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει την έξωση έντεκα χιλιάδων ανθρώπων εδώ και μήνες, δεν έχει υποβάλει την παραμικρή αναφορά (ή έστω, ενημέρωση) στην αρμόδια επίτροπο της Κομισιόν, Ύλβα Γιοχάνσον, δεν έχει ζητήσει τη συνδρομή εμπειρογνωμόνων, υλικοτεχνική αρωγή ή οτιδήποτε άλλο.

Σε όλες τις δημόσιες συζητήσεις της αρμόδιας επιτροπής LIBE, που έχουμε αναλάβει -και παρακολουθούμε στενά- οι κύριοι Μηταράκης και Χρυσοχοϊδης δεν έχουν κάνει την παραμικρή νύξη. Αντίθετα, φρόντισαν να κρατήσουν το όλο ζήτημα μακριά από το βλέμμα των ευρωπαϊκών οργάνων, μέχρι την ώρα μηδέν – γιατί άραγε; Ίσως επειδή το φιάσκο που ενορχηστρώνει η κυβέρνηση είναι τόσο μεγάλο· καθώς:

Σύμφωνα με διαβαθμισμένο έγγραφο διεθνούς οργανισμού που αποκάλυψε πρόσφατα η «Καθημερινή» – όχι μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα – και για το οποίο η κυβέρνηση δηλώνει άγνοια (αλλά παράλληλα διαψεύδει το περιεχόμενό του, αναφερόμενη προληπτικά και στις «πιεστικές συνθήκες που επικρατούσαν την περίοδο του διαγωνισμού ανάθεσης»), οι Βρυξέλλες είναι «ανήσυχες» (αυτό που στην καθομιλουμένη λέγεται «έξαλλες») για την τεράστια σπατάλη σε κοινοτικά χρήματα στην οικονομική διαχείριση των ΚΥΤ. Στο έγγραφο αναφέρεται η περίπτωση της Μαλακάσας, όπου το κατά κεφαλήν κόστος για τους φιλοξενούμενους πρόσφυγες εκτοξεύτηκε στο υπερδεκαπλάσιο του κανονικού!

Είναι πια σαφές.

Η κυβέρνηση έχει κάνει μια συνειδητή επιλογή. Τόσο συνειδητή, που δεν ενδιαφέρεται πλέον ούτε για την τήρηση των προσχημάτων.

– Να μοιράσει κοινοτικό, ζεστό χρήμα στους ημέτερους. Ακολουθώντας τις παραδόσεις δεκαετιών, με υπερτιμολογούμενα ΕΣΠΑ από τους «Κουτόφραγκους», προικίζει τους συνεργάτες της με τον πιο δόλιο τρόπο: στερώντας πόρους από κατατρεγμένους ανθρώπους. Χωρίς ίχνος συναισθηματισμού, μόνο με αίσθημα Δικαίου και τσίπας, είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς βαθύτερη αθλιότητα, αν αυτές οι «ανησυχίες» αποδειχτούν βάσιμες.

– Όμως, η στρατηγική του κυρίου Μητσοτάκη είναι πιο πολυσχιδής – και ακόμα πιο δυσοίωνη: σε περιόδους αβεβαιότητας όπως αυτή, με τον απολογισμό των νεκρών της Ευρώπης, τον τρόμο της πανδημίας και το αναπόφευκτο της ύφεσης που ακολουθεί, η κυβέρνηση προλειαίνει το δρόμο για όλα τα ταπεινά ένστικτα της περιχαράκωσης, της απομόνωσης, της ετεροφοβίας και της ακροδεξιάς ιδεολογίας που τα τρέφει. Δεν υπάρχει πιο υποστηρικτική εικόνα για την επιβολή αυτού του σχεδίου από την εικόνα μερικών χιλιάδων ανέστιων ανθρώπων που περιφέρονται σα φαντάσματα στους δρόμους της χώρας (ή μάλλον, ας μη γελιόμαστε, της πρωτεύουσας).

Προκειμένου να εφαρμόσει αυτό το πλάνο, ο κύριος Μητσοτάκης είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια υγεία, ακόμα και – τι αποκάλυψη! – το κόκκινο χαλί που ετοιμάζεται να στρώσει στους ξένους επισκέπτες, στη χώρα – πρωταθλήτρια του Covid-free τουρισμού… Όλα χαλάλι, αρκεί να εμποδιστεί η ένταξη. Πάση θυσία!

Παράλληλα, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότης Μηταράκης, δείχνει περισσότερο κι από πρόθυμος να αγνοήσει τις επιπτώσεις της κακοδιαχείρισης στην εκταμίευση των 350 εκατομμυρίων ευρώ, που διέθεσε μόλις το Μάρτιο η Ευρώπη για τη στέγαση των προσφύγων.

Τουλάχιστον τώρα, καταλαβαίνουμε τον ενθουσιασμό και των δυο τους…