Του Γιώργου Αλοίμονου

Στην ψυχιατρική επιστήμη, όταν κάτι επαναλαμβάνεται λέγεται pattern δηλαδή επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά, συγκεκριμένος και προβλεπόμενης αντίδρασης τρόπος αντιμετώπισης ερεθισμάτων. Στην διεθνή σκηνή, στο πλαίσιο διατεταγμένων αποστολών που υπαγορεύουν τα πιο μοχθηρά συμφέροντα, όμως όλα είναι αποδεκτά. Τα τραγικά γεγονότα στο Λίβανο είναι μια ενοχλητικά επαναλαμβανόμενη διελκυστίνδα ενός μεταμοντέρνου «ψυχρού πολέμου» με παγκόσμια απαξίωση και limit down της αξίας της ανθρώπινης ζωής.

Περισσότεροι από 100 νεκροί, χιλιάδες τραυματίες, άνθρωποι άστεγοι και μια πόλη διαλυμένη με ριζωμένο το φόβο στις ψυχές των ανθρώπων. Και αυτό γιατί; Γιατί το delivery, παρόμοιο με αυτό στο Μάρη της Κύπρου πριν μερικά χρόνια, τοποθετήθηκε και σφραγίστηκε και όλοι κάναν την δουλειά τους. Ο εντολέας έκανε ό,τι μπορούσε, οι λιμενικοί απλά το έβαλαν σε μια αποθήκη και ενδεχομένως κάποιος ήθελε να δώσει μια εκρηκτική λύση σε αυτό το πρόβλημα.

Ποιος το έκανε, γιατί έγινε, ποιος φταίει, ποιος γνώριζε και άλλα παρεμφερή ερωτήματα δεν έχουν καμία σημασία. Ούτε η κροκοδείλια αγωνία για το ινσταγκραμ ότι όλοι είμαστε Λιβανέζοι. Θα μαζευτεί βοήθεια, θα μπουν σε μνημόνιο, θα επέμβει η παγκόσμια Τράπεζα εν ολίγοις κάποιοι θα κονομήσουν. Θα ονοματίσουν την ανασυγκρότηση πράσινη ανάπτυξη, οικολογική πρωτοβουλία και άλλα φανταχτερά.

Στο δια ταύτα, ο νέος που θα πεινάει θα ακολουθήσει όποιον δώσει ψωμί, οι γυναίκες θα υποταχθούν ξανά στα γρανάζια του θρησκευτικού διχασμού και η αξία της ανθρώπινης ζωής θα «αποκτήσει αρνητικό επιτόκιο». Ο φόβος δεν νικιέται με μνημόνια. Δεν αναθεωρείται με δηλώσεις και σίγουρα αλλάζει με καλές προθέσεις.

Παλιά λέγανε όταν θες ειρήνη κάνε πόλεμο, και όταν κολλήσει η οικονομία κάντα λιμπα και ξαναφτιάξατε τα με τους δικούς σου όρους. Σε μια λαβωμένη κοινωνία, η έκρηξη έβγαλε απλά αίμα από την πληγή. Το χειρότερο είναι ότι τώρα θα γίνουν συναυλίες, λοταρίες και άλλα γλαφυρά. Μέχρι το επόμενο delivery, τον επόμενο κύριο που θα φυλάξει την πραμάτεια του για μία εμπόλεμη ζώνη σε κάποιο λιμάνι. Μέχρι να λαβωθεί και κάποια άλλη χώρα.

Οι καταστροφές διασώζουν και κουκουλώνουν την διαφθορά και την απολυταρχική διοίκηση των νέο διδακτόρων. Λες τελικά, για τους ινστρούκτορες της νέο καπιταλιστικής απληστίας, εκρήξεις του Λίβανου να είναι το δικό τους Bing bang;