Εάν τελικά επικρατήσει στη Σύνοδο Κορυφής – εφόσον αυτή πραγματοποιηθεί – η πρόταση Ρομπάι… αυτό θα σημαίνει επιπρόσθετες περικοπές για την Ελλάδα ύψους 800 εκατ.

Κάπου μέσα στον γενικότερο χαμό και τη σύγχυση που επικρατεί γύρω από τις διαπραγματεύσεις για τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό του 2013 και το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο (ΠΔΠ) 2014-2020…, κάπου μέσα στις απειλές για χρήση βέτο από ολοένα και περισσότερες χώρες με εκ διαμέτρου αντίθετα αιτήματα…, κάπου εκεί μέσα ελπίζει και η ελληνική κυβέρνηση ότι θα περάσει απαρατήρητη η νέα της ήττα.

Δεν περίμενε βέβαια κανείς από την Αθήνα, σίγουρα όχι από την παρούσα τρικομματική συγκυβέρνηση, ότι θα σηκώσει ανάστημα στο ζήτημα της κατανομής κοινοτικών πόρων… – εδώ δεν έβγαλε κιχ για άλλα κι άλλα. Ο καβγάς όμως που έχει στηθεί γύρω από τον επόμενο επταετή οικονομικό σχεδιασμό της Ε.Ε., αποτελεί ακόμη μια «ευκαιρία» για την περαιτέρω… απαξίωση όχι μόνο των ελληνικών συμφερόντων, αλλά και των όποιων υποτυπωδών συμμαχιών της είχαν απομείνει στους κόλπους της Ένωσης. Και αυτό διότι, από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, όποτε έχει προκύψει το οποιοδήποτε ζήτημα σε επίπεδο Ε.Ε., η Ελλάδα επιλέγει στην καλύτερη περίπτωση να «κάτσει στη γωνιά» της, στη χειρότερη να ταχθεί με την πλευρά της Γερμανίας.

Στη γωνία
Έτσι και τώρα. Παρά τα «χαστούκια» που δέχεται το ένα μετά το άλλο σε ό,τι αφορά την κατανομή κονδυλίων – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την… περιβόητη ανάπτυξη που υποτίθεται ότι «έρχεται» –, η Αθήνα παρακολουθεί αμήχανη τους υπόλοιπους να μαλλιοτραβιούνται, επιβεβαιώνοντας με τη στάση της ότι έχει απολέσει ντε φάκτο το δικαίωμα «ψήφου» στους κόλπους της Ένωσης.
Ακόμη και όταν πρόκειται για ζητήματα ζωτικής σημασίας, όπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), η ελληνική κυβέρνηση αποστασιοποιείται από τους παραδοσιακούς της συμμάχους επιλέγοντας να… κλαψουρίζει στις Βρυξέλλες, μπας και μας «κόψουν λιγότερα από αυτά που προγραμματίζουν». Βέβαια, η τακτική του αυτομαστιγώματος και της υποτέλειας… δεν αποδίδει. Όσο περισσότερα δίνεις τόσο περισσότερα θα σου ζητάνε. Και αυτό η τριανδρία δυσκολεύεται πολύ να το καταλάβει, παρά τα απανωτά «φτυσίματα».
Εάν το ΠΔΠ «περνούσε» στην αρχική του μορφή – κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί μετά τον ξεσηκωμό όσων χωρών ζητούν περικοπές –, η Ελλάδα θα έχανε περί τα 8 με 9 δισ. ευρώ σε κοινοτικούς πόρους (θα λάμβανε 12 δισ. από το νέο ΕΣΠΑ σε σχέση με τα 20,5 δισ. που είχαν εγκριθεί για την προηγούμενη περίοδο)…, μείωση δηλαδή της τάξης του 40% που οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι τα κριτήρια για την κατανομή των πόρων επικεντρώνονται στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ βάσει των οικονομικών στοιχείων 2008-2009. Αυτή η προοπτική είχε οδηγήσει ακόμη και βουλευτές της Ν.Δ. να κάνουν λόγο για καταστροφικές συνέπειες και να ζητήσουν την παρέμβαση της κυβέρνησης ώστε να θεσπιστεί ειδική ρήτρα στα κριτήρια κατανομής που θα συνυπολογίζει τη μείωση του ΑΕΠ και την ύφεση της τελευταίας τριετίας.
Η «παρέμβαση» του Έλληνα πρωθυπουργού ήρθε την περασμένη Τρίτη 14 Νοεμβρίου, όταν προσπάθησε να πείσει την κοινή γνώμη ότι το ταξίδι του στις Βρυξέλλες θα είχε θετικά αποτελέσματα για την Ελλάδα στο επόμενο ΠΔΠ. Και ο ίδιος βέβαια κράταγε «μικρό καλάθι», περιοριζόμενος στις διαβεβαιώσεις ότι «ενισχύθηκαν» οι ελληνικές θέσεις για τα κονδύλια του 2014-2020 και ότι «οι περικοπές για την Ελλάδα δεν θα είναι τόσο μεγάλες όσο αρχικά προγραμματιζόταν».
Όμως, μόλις λίγες ώρες αργότερα, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι έκανε μια πρόταση – βόμβα για περαιτέρω περικοπή των κονδυλίων της πολιτικής συνοχής της τάξης του 10%… ώστε να επιτευχθεί «συμβιβασμός» ανάμεσα στο μπλοκ που ζητάει «πάγωμα» του προϋπολογισμού (με μπροστάρισσα τη Βρετανία) και στις χώρες που συντάσσονται με το Ευρωκοινοβούλιο ζητώντας την αύξησή του ως προαπαιτούμενο για την ώθηση της ανάπτυξης.

Ευρωπερικοπές
Εάν τελικά επικρατήσει στη Σύνοδο Κορυφής – εφόσον αυτή πραγματοποιηθεί – η πρόταση Ρομπάι… αυτό θα σημαίνει επιπρόσθετες περικοπές για την Ελλάδα ύψους 800 εκατ. Η μόνη δηλαδή ασφαλιστική δικλίδα που θα απομένει για την Αθήνα, θα είναι η πρόβλεψη που υπάρχει ότι οι κοινοτικοί πόροι που προορίζονται για ένα κράτος – μέλος δεν μπορούν να υπολείπονται του 45% των χρημάτων που πήρε την προηγούμενη προγραμματική περίοδο, δηλαδή περίπου 11,2 δισ. ευρώ σε σχέση με τα 20,4 δισ. ευρώ του ΕΣΠΑ. Εάν σε αυτά συνυπολογίσουμε ότι τα όποια κονδύλια του ΕΣΠΑ θα εκταμιεύονται υπό τη… στενή επιτήρηση του επικεφαλής της Ομάδας Δράσης Χορστ Ράιχενμπαχ… τότε μιλάμε για μεγάλη επιτυχία.
Όσο για την Κοινή Αγροτική Πολιτική… εκεί, απ’ ό,τι φαίνεται, η Γαλλία θα δώσει τη μάχη σχεδόν μόνη της και είναι αρκετοί οι αναλυτές εκείνοι που προειδοποιούν ότι οι σκληρές κόντρες γύρω από την πορεία των οικονομικών της Ε.Ε. δεν αποκλείεται να μετατρέψουν την ΚΑΠ στην επόμενη «παράπλευρη απώλεια» της οικονομικής κρίσης. Η αποδυνάμωση του ευρωπαϊκού Νότου – που τάσσεται συνήθως στο πλευρό του Παρισιού σε συγκεκριμένο ζήτημα – σε συνδυασμό με την έλλειψη της οποιασδήποτε πρωτοβουλίας για τη δημιουργία ενός ουσιαστικού κοινού μετώπου (όχι μόνο για την ΚΑΠ… αλλά για όλα τα ζητήματα) οδηγούν μαθηματικά στο… ξεβράκωμα.
Και μια και αναφερόμαστε σε εθνικά στριπτίζ, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να επιμένει ότι παραμένει «βράχος» στο ζήτημα ένταξης της ΠΓΔΜ, τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ε.Ε…, οι πιέσεις όμως που ασκούνται στην Αθήνα γίνονται ολοένα και πιο ασφυκτικές. Ο Ευρωπαίος επίτροπος για τη διεύρυνση Στέφαν Φούλε κάνει την… πάπια και ζητάει να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις υποστηρίζοντας ότι το ζήτημα της ονομασίας «μπορεί να λυθεί αργότερα», ενώ πληροφορίες που δημοσίευσε το «Π» (και ουδείς διέψευσε – αυτό δα έλειπε) κάνουν λόγο για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις ανάμεσα σε Αθήνα και Σκόπια με τη συμμετοχή Αμερικανών διπλωματών ώστε να βρεθεί λύση πριν από τον Δεκέμβρη που θα πραγματοποιηθεί η σύνοδος του ΝΑΤΟ. Κοντός ψαλμός αλληλούια…