Του Γιώργου Ηλ. Αράπογλου, γενικού διευθυντή της Pulse RC

Η ανάγνωση μιας πολιτικής δημοσκόπησης ξεκινά συνήθως από την «πρόθεση ψήφου». Πολλές φορές, όμως, οι πιο ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις προκύπτουν από τα αποτελέσματα των υπόλοιπων, συμπληρωματικών ερωτήσεων.

Του Γιώργου Ηλ. Αράπογλου, γενικού διευθυντή της Pulse RC

Η ανάγνωση μιας πολιτικής δημοσκόπησης ξεκινά συνήθως από την «πρόθεση ψήφου». Πολλές φορές, όμως, οι πιο ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις προκύπτουν από τα αποτελέσματα των υπόλοιπων, συμπληρωματικών ερωτήσεων. Είναι αυτά τα ερωτήματα που «χρωματίζουν» την «πρόθεση ψήφου», που τη συμπληρώνουν, την εξηγούν και την «τεκμηριώνουν».

Για πρώτη φορά (από πέρυσι τον Σεπτέμβριο) σε δημοσκόπηση της εταιρείας μας, αποτυπώνεται «προσπέρασμα» της Νέας Δημοκρατίας και κατάληψη της πρώτης θέσης – αν και οριακά. Πτώση καταγράφουν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ (1%) και των Ανεξάρτητων Ελλήνων (1%). Αντίθετη πορεία ακολουθούν το ΚΚΕ (άνοδος 0,5%) και η Χρυσή Αυγή (+1%)! Αυξημένα καταγράφονται τα ποσοστά των «Άλλων» κομμάτων στο σύνολό τους (+1,5%), με μόνο τους Οικολόγους – Πράσινους να υπερβαίνουν το 1%, αυτήν τη φορά.
Τα πιο ενδιαφέροντα, όμως, συμπεράσματα «κρύβονται» αλλού…

◆ Η «αισιοδοξία» του εκλογικού σώματος («δείκτης κατεύθυνσης πραγμάτων») καταγράφεται ελαφρά, αλλά ευδιάκριτα, αυξημένη – αν και η προσωπική οικονομική κατάσταση («δείκτης προσωπικής οικονομικής αδυναμίας») δεν παρουσιάζει αξιόλογη βελτίωση από την προηγούμενη μέτρηση τον Απρίλιο.
◆ Η ανάγνωση με «θετική» διάθεση της παραπάνω αντίφασης θα μπορούσε να οδηγήσει στην εκτίμηση (ελπίδα;) ότι η βελτίωση της ψυχολογίας προηγείται και βοηθά την ουσιαστική καλυτέρευση της οικονομίας. Σε αντίθετη περίπτωση, αν η «αισιοδοξία» δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ή αν δεν επιβεβαιωθεί στο άμεσο μέλλον, τότε αυτό θα οδηγήσει, κατά πάσα πιθανότητα, σε μεγαλύτερη απογοήτευση!

◆Η «ελκυστικότητα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτυπώνεται σημαντικά μειωμένη, σε σύγκριση με το διάστημα πριν από τις εκλογές του 2012. Αυτό το αποτέλεσμα εξηγεί, σε κάποιο βαθμό, και την αδυναμία της στην «πρόθεση ψήφου». Δεν αλλάζει σημαντικά η εικόνα αυτή ούτε μεταξύ των ψηφοφόρων της!

◆ Οι 3 στους 10 χαρακτηρίζουν την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα από «χρήσιμη» έως «απαραίτητη» (55% των ψηφοφόρων του έχει την ίδια άποψη). «Λανθασμένη» τη θεωρεί μόλις 1 στους 20 (ακόμα και μεταξύ όλων όσοι τον ψήφισαν το 2012).

◆ Στο πιο επίκαιρο ερώτημα της έρευνας, ούτε 2 στους 10 δεν προτείνουν τη διατήρηση του υπάρχοντος «αντιρατσιστικού» νομικού πλαισίου χωρίς καμία αλλαγή. Η πλειονότητα (68%) συμφωνεί με την ανάγκη περιορισμένων ή εκτεταμένων τροποποιήσεων. Αναγνωρίζοντας τη σημασία του θέματος, οι 4 στους 10 προτιμούν μια νέα και ολοκληρωμένη νομοθετική πρωτοβουλία!

◆Στην ερώτηση «ποια είναι η επιθυμητή κατεύθυνση της διαφαινόμενης αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού;», 26% απαντά «προς τη Δεξιά» (η υψηλότερη τιμή αυτής της απάντησης καταγράφεται στις ηλικίες «60 και άνω»: 36%). Αντίθετα, 31% απαντά «προς την Αριστερά» (42%, στις ηλικίες «45-59 ετών»).

◆ Την πρώτη θέση, όμως, καταλαμβάνει η απάντηση «ούτε το ένα – ούτε το άλλο», με 36%. Ακόμα υψηλότερα ποσοστά αυτής της απάντησης συναντάμε στις πιο ενδιαφέρουσες, πολιτικά, ηλικιακές ομάδες: «18 έως 29 ετών» και «30 έως 44 ετών». Άραγε, οι νεότεροι θεωρούν ξεπερασμένο τον διαχωρισμό «Αριστερά – Δεξιά»; Μήπως γίνονται περισσότερο «απολιτίκ»; Ή, απλώς, είναι πιο δύσπιστοι και αναμένουν να ακούσουν, να δουν και να πεισθούν πριν επιλέξουν;