Ο «ξαφνικός θάνατος» της ΕΡΤ (ο οποίος κάθε άλλο παρά ανατρέπεται από την απόφαση του ΣτΕ) μπορεί να ιδωθεί σαν μια μικρογραφία αυτού που συνέβη τον Μάιο του 2010 στη χώρα

Ο «ξαφνικός θάνατος» της ΕΡΤ (ο οποίος κάθε άλλο παρά ανατρέπεται από την απόφαση του ΣτΕ) μπορεί να ιδωθεί σαν μια μικρογραφία αυτού που συνέβη τον Μάιο του 2010 στη χώρα: μέσα σε μερικές εβδομάδες αποφασίστηκε η υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο του ΔΝΤ , της ΕΕ και της ΕΚΤ, μέσα από τη δανειακή σύμβαση και το πολιτικό πρόγραμμα υλοποίησής της, το Μνημόνιο. Αν και από την άποψη του αιφνιδιασμού, το κλείσιμο της ΕΡΤ, θυμίζει περισσότερο τον «ξαφνικό θάνατο» της Κύπρου, όπου μέσα σε μια νύχτα «χτυπήθηκε» το οικονομικό της μοντέλο με αποτέλεσμα την κατάρρευσή του. 
Όπως σήμερα ο Σαμαράς κατεβάζει διακόπτη στην ΕΡΤ σαν να είναι μαγαζί του, έτσι τότε ο Παπανδρέου υποθήκευσε τη χώρα σαν να ήταν ιδιοκτησία του. Και το ότι σήμερα ο Σαμαράς βάζει λουκέτο στην ΕΡΤ δεν είναι παρά συνέχεια και συνέπεια της πολιτικής που εισήγαγε στην Ευρώπη ο πρώην πρωθυπουργός: ένα οικονομικό πρόγραμμα ΣΟΚ που κάθε άλλο παρά δημοκρατικά εφαρμόζεται, εφόσον έχει ως βασική αρχή τη συρρίκνωση έως κατάργηση του κράτους και κυρίως του κοινωνικού του χαρακτήρα όπως αυτός διαμορφώθηκε μεταπολεμικά – θέτοντας τους πολίτες στο περιθώριο – προς χάριν τον ιδιωτικών μονοπωλίων, κατά προτίμηση εκείνων που συμφέρουν τους δανειστές.
Ό,τι έχει δημόσιο χαρακτήρα ή υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον (νερό, ενέργεια, υγεία, παιδεία, ορυκτός πλούτος, κ.λπ.) μπαίνει σε πωλητήριο υπό το πρόσχημα ότι ο φορέας ή οργανισμός  που το διαχειρίστηκε, έχει διαφθαρεί ( από το ίδιο το σύστημα, βέβαια). Από το δημόσιο των "βολεμένων" ως την "αμαρτωλή" ΕΡΤ, (αλλά και όσους προηγήθηκαν ή όσους έπονται) οι μνημονιακές κυβερνήσεις προσπαθούν να μας πείσουν ότι σπάνε "αποστήματα". Κατά την προκάτ μνημονιακή επιχειρηματολογία προτιμότερο είναι να το πάρει το παλιάμπελο (σε φέτες ή ολόκληρο) κάποιος μεγαλο-ιδιώτης  να το «εξυγιάνει»… κερδίζοντας σε βάρος της ευημερίας όλων εκείνων που δεν έχουν να αγοράσουν ως υπηρεσίες τα αγαθά που μέχρι πρότινος απολάμβαναν ως δημόσια.
Ως εκ τούτου, το ζήτημα Δημοκρατίας δεν προκύπτει τώρα, ούτε η συνεχής κατάλυσή της είναι αψυχολόγητη συμπεριφορά της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού και των συμβούλων του. Ο συνολικός αυταρχισμός απορρέει από τη βιαιότητα του οικονομικού προγράμματος.   Απλώς το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ ανέδειξε το δημοκρατικό ζήτημα με εκκωφαντικό τρόπο, μέσω της πρόκλησης ΣΟΚ για τους… πολλούς.
Πέρα όμως από την ΕΡΤ, η χώρα αργοσβήνει εδώ και τρία χρόνια, μόνο και μόνο γιατί δεν ήταν εύκολο να βγει μεμιάς από την πρίζα, όπως ειπώθηκε ότι πρέπει να γίνει με την ΕΡΤ, κι έτσι «επιδιορθώνεται», αναδιαρθρώνεται, εν κινήσει.
Σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, δημόσιο, ιδιωτικός τομέας, εργασιακά δικαιώματα και θέσεις εργασίας, θεσμοί, πολιτικά κόμματα, δικαιώματα, τα πάντα περνούν μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα του μνημονίου και παίρνουν το «νέο» τους, ευτελές, σχήμα. Αυτό στο οποίο παρέπεμψε ο Σαμαράς λέγοντας – με αφορμή τη «Συνταγματική Μεταρρύθμιση» που απεργάζεται ( η «μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων» να υποθέσουμε;) – ότι σε λίγα χρόνια η Ελλάδα θα είναι «αγνώριστη».
Αυτή η «αγνώριστη» Ελλάδα, στην οποία μας εισάγει ο Σαμαράς μέσα από την τρέχουσα φάση σκλήρυνσης και αυταρχισμού, στην πραγματικότητα θα έχει δύο όψεις: η μία θα είναι αυτή της «ανάπτυξης» που θα σερβίρει το υπο αναμόρφωση μηντιακό τοπίο και οι ισχυροί του παίκτες (που θα έχουν λεηλατήσει την ΕΡΤ) υπό την εποπτεία της κυβέρνησης και της τρόικας
Η άλλη θα είναι αυτή που βιώνει όλο και μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού, αυτή των απολύσεων, της ανασφάλειας, της οριακής επιβίωσης, της ανέχειας, των αυτοκτονιών…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.