Μετά το μνημόνιο η Χώρα θα πρέπει να πορευτεί στη Διεθνή Πραγματικότητα πατώντας στα ποδάρια της.

Μετά το μνημόνιο η Χώρα θα πρέπει να πορευτεί στη Διεθνή Πραγματικότητα πατώντας στα ποδάρια της. Θα είναι μία χώρα που έχει υποχωρήσει σε απίστευτο βαθμό στον διεθνή πολιτικό χώρο, στη διεθνή οικονομική ζωή και στον διεθνή καταμερισμό εργασίας με ένα έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών τεράστιο, με βιομηχανοστάσια που σκουριάζουν, με χωράφια χέρσα και με αδυναμία χρηματοδότησης. Με λεηλατημένη την παραγωγική βάση, θα καλούμαστε να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα και έσοδα από το αναιμικό ΑΕΠ. Αυτή η έλλειψη κυβέρνησης και οικονομικής πολιτικής είναι η βασικότερη επίπτωση της μνημονιακής διακυβέρνησης.
Η «διάσωση» της Χώρας δεν ήταν Σωτηρία. Πρέπει να απαντηθεί το γιατί δεν τέθηκε ποτέ αυτά τα χρόνια ένα, έστω αφηρημένο, αντισταθμιστικό σχέδιο αύξησης παραγωγής πλούτου, παρά μόνο το καταστροφικό και αναγόμενο στη σφαίρα της ψυχιατρικής μοντέλο του «ελληνικού προγράμματος εξυγίανσης», που άφησε μια ευρωπαϊκή χώρα σε ερείπια. Η ψυχωσική εμμονή στο αδιέξοδο που παραθεωρεί τον κοινό σε όλα τα οικονομικά συστήματα άξονα ανάπτυξης, την αύξηση του πλούτου, την αύξηση, την οργάνωση και την ιεράρχηση της παραγωγής.
Ο κόσμος της Αριστεράς έχει την ιστορική ευθύνη να κλιμακώσει την προσπάθεια για ένα καλύτερο και διαφορετικό αύριο. Πρέπει να απαιτήσει σήμερα να κυβερνηθεί ο τόπος και να αρχίσει η παραγωγική ανασυγκρότηση της Χώρας σήμερα. Ο αγώνας πρέπει να εντοπιστεί, ώστε προγραμματικές δεσμεύσεις της Αριστεράς να γίνουν μοχλός πίεσης καθορίζοντας τα ζητήματα της πολιτικής ατζέντας σήμερα.
Να διεκδικήσουμε μεγαλύτερα μερίδια μέσω της ΚΑΠ του 2014-2021, ξεκινώντας από τη Βιομηχανία Ζάχαρης. Να στοχεύσουμε στην αύξηση της παραγωγής ποιοτικού και όσο είναι δυνατόν βιολογικού αγροτοκτηνοτροφικού προϊόντος, για να αυξήσουμε την υπεραξία του προϊόντος αυτού με βάση τη χώρα προέλευσής του. Να αναζητήσουμε μέσω του ΕΣΠΑ τις χρηματοδοτήσεις για την τυποποίηση και την επεξεργασία των προϊόντων. Να αξιοποιήσουμε τη διακλαδικότητα, για να οδηγηθούμε σε μεγαλύτερες προστιθέμενες αξίες και σε αύξηση των θέσεων εργασίας. Να στοχεύσουμε στα οφέλη της προσπάθειας για άντληση πλούτου από την αξιοποίηση των ενεργειακών αποθεμάτων και των ήπιας εκμετάλλευσης μεταλλευμάτων. Να θέσουμε στόχους και προδιαγραφές για τον τουρισμό.
Η άμυνα κατά της χρεοκοπίας δεν είναι η ιδεοληψία των ξένων επενδύσεων, δεν είναι η νέα αποικιοκρατία, η απομύζηση για την παραγωγή υπερκερδών σε μηδενικό χρονικό διάστημα αφήνοντας πίσω μια κόλαση. Είναι η προσέλκυση και η δέσμευση εθνικών πόρων και κεφαλαίων, είναι η μαζική προσπάθεια στην Ελλάδα με τον Ελληνικό Λαό.
Πρέπει να πιέζουμε για να μη χάνεται ο χρόνος στο μαρτύριο της σταγόνας με τη δόση, μέσα από την τρομοκράτηση των λαϊκών στρωμάτων μέσα από εκβιαστικά διλήμματα.
Ο αντιπολιτευτικός λόγος θα πρέπει να αντικατασταθεί από επιθετική πολιτική διεκδίκησης της καλυτέρευσης της καθημερινότητας μέσα από την οργάνωση και την ιεράρχηση της παραγωγής μέσα από τη Δουλειά και την Αξιοπρέπεια.
 
* Ο Σαράντος Θ. Θεοδωρόπουλος (sarantostheodoropoulos.blogspot.gr) είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.