Η τρανσέξουαλ που αγαπήσαμε

Κινηματογραφιστής που κατέχει άριστα το σπορ –όπως έχει αποδείξει και με τις προηγούμενες ταινίες του– ο Πάνος Χ. Κούτρας μας χάρισε με τη «Στρέλλα» μια από τις πιο ουσιαστικές (και απρόβλεπτες) ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών. Την ίδια στιγμή η πρωταγωνίστριά του, η τρανσέξουαλ Μίνα Ορφανού, κατόρθωσε –με τη βοήθεια του σκηνοθέτη αλλά και με τη δική της εσωτερική δύναμη που ξεχειλίζει σε κάθε πλάνο της ταινίας– να κάνει την υπέρβαση: Με μια ερμηνεία – ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σκοινί δίνει μαθήματα οικονομίας και ευαισθησίας. Ερασιτέχνις ηθοποιός, με λάμψη που θα τη ζήλευαν οι επαγγελματίες, χτίζει με τρυφερότητα, αμεσότητα και τσαγανό έναν ρόλο που κάθε άλλη συνάδελφός της (στο σελιλόιντ) θα είχε πιθανώς μετατρέψει σε καρικατούρα. Η τολμηρότατη Στρέλλα της δεν αποθεώνει το μοντέλο τής τρανσέξουαλ (πλάσματος που σοκάρει ακόμη την ελληνική κοινωνία), αλλά τον απλό άνθρωπο ο οποίος διεκδικεί το δικαίωμα σε μια ζωή ευτυχισμένη που θα την ορίσει ο ίδιος.