Τελειώσαμε;

Οι τραγουδιστές της γενιάς της αρχίζουν να δείχνουν την ηλικία τους. Μιλάμε για μεγαθήρια, στα οποία όμως ακουμπάει πια ο χρόνος. Η δική της φωνή είναι αυτή που πάντα ξέραμε. Ίδια το ’80, ίδια το ’90, ίδια και σήμερα. Μία καμπάνα που σημαίνει. Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη έχει το μεγαλύτερο «όπλο» που θα μπορούσε να έχει τραγουδίστρια στα χέρια της: σεβάστηκε τη φωνή της ο χρόνος. Τι το κάνει όμως αυτό το δώρο; Την τελευταία δεκαετία το σπαταλάει σε πολυσυλλεκτικούς δίσκους, από τους οποίους ξεχώρισαν σποραδικά κάποια τραγούδια. Στιγμές μόνο, από μία τραγουδίστρια η οποία μας είχε συνηθίσει σε ολοκληρωμένες δουλειές. Από τον προηγούμενο δίσκο της μάλιστα δεν έμεινε ούτε ένα τραγούδι, αφού η «Χαβάη» έκανε γκελ κι ύστερα εξαφανίστηκε στην ανοησία της. Με αυτά τα δεδομένα, το νέο της cd αναμενόταν με ανυπομονησία από τους ακροατές της. Ο Στέφανος Κορκολής θα υπέγραφε τις μουσικές. Η Λίνα Νικολακοπούλου θα έδινε και πάλι, ύστερα από μία δεκαετία, κάποιους στίχους στην τραγουδίστρια με την οποία έγραψε ιστορία. Το cd κυκλοφόρησε και είναι μία καλλιτεχνική αποτυχία. Κορκολής και Νικολακοπούλου δεν είναι εκεί! Βρίσκονται σαν ονόματα, απουσιάζουν σαν δίδυμο. Οι παλιομοδίτικες ενορχηστρώσεις έρχονται και καταστρέφουν ό,τι μπορεί να σταθεί όρθιο, ενώ η άλλοτε «φωνή των δημιουργών» βάζει στο στόμα της λόγια, όπως «τελειώσαμε, ό,τι είχαμε να δώσουμε το δώσαμε, τελειώσαμε, τελειώσαμε». Το αφελές στιχάκι λέει άραγε την αλήθεια; Πώς γίνεται να τελειώσαμε διαθέτοντας ατέλειωτη φωνή;