Ποια κρίση; Στην περίπτωσή της δεν υπάρχει ούτε καλλιτεχνική, ούτε φωνητική, ούτε κρίση ηλικίας. Μέσα σε μία χρονιά αμήχανων πολιτιστικών λύσεων λόγω οικονομικής δυσπραγίας, η Μαρία Φαραντούρη έδωσε (4/6) μία συναυλία στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η οποία ήταν αντάξια και της ιστορίας του Φεστιβάλ και της δικής της.

Ποια κρίση; Στην περίπτωσή της δεν υπάρχει ούτε καλλιτεχνική, ούτε φωνητική, ούτε κρίση ηλικίας. Μέσα σε μία χρονιά αμήχανων πολιτιστικών λύσεων λόγω οικονομικής δυσπραγίας, η Μαρία Φαραντούρη έδωσε (4/6) μία συναυλία στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η οποία ήταν αντάξια και της ιστορίας του Φεστιβάλ και της δικής της. Η Φαραντούρη ήταν πάντα ένα πολύτιμο εργαλείο, γι’ αυτό και είχε την τύχη να επιλεγεί και από τους δύο κορυφαίους Έλληνες συνθέτες, τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Ως εργαλείο, απέδιδε άψογα. Δεν έμεινε όμως εκεί, εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο από ηχείο των συνθέσεων και των ποιητικών κειμένων. Είναι μία καλλιτέχνης που προτείνει, ψάχνεται και δεν επαναπαύεται. Μπορεί να επιμένει στο κλασικό ελληνικό ρεπερτόριο, σχεδόν όμως ποτέ δεν το παρουσιάζει με τον ίδιο τρόπο. Τώρα, έφερε τον διεθνούς φήμης σαξοφωνίστα Τσαρλς Λόιντ και συνέπραξε μαζί του. Πάνω απ’ όλα, η Φαραντούρη είναι μία καλλιτέχνις που κατάφερε να μείνει σταθερή κολώνα πολιτισμού. Σχεδόν από κάθε μεγάλο τραγουδιστή ή τραγουδίστρια μπορείς στις μέρες μας να περιμένεις μία περιστασιακή «αρπαχτή», μία ευκολία, κάτι λιγότερο από αυτό που του αξίζει. Όχι όμως από εκείνη.