Μεγάλο μπελά, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, έχει βάλει στο κεφάλι του ο αρχιεπίσκοπος με αυτή την ιστορία της άσκησης διώξεων σε βαθμό κακουργήματος για την πώληση τεσσάρων στρεμμάτων – εκκλησιαστικών φιλέτων στη θέση «Λιμανάκι Μαλτσινιώτη» στη Βουλιαγμένη. Ήδη, τις αρχικές μουρμούρες διαδέχθηκαν οι ξεκάθαρες δηλώσεις ιεραρχών πως το πράμα δεν θα περάσει έτσι και θα μπει στην τακτική Σύνοδο της Ιεραρχίας τον Οκτώβριο.

Μάλιστα, δηλώσεις έγιναν όχι από όποιους κι όποιους ιεράρχες, αλλά και απ’ αυτούς που τον στήριξαν αποφασιστικά στην εκλογή του 2008 και για ένα μεγάλο διάστημα ήταν οι κυριότεροι συνεργάτες του. Να, όπως ο Φιλίππων Προκόπιος, που βγήκε και τα έριξε χοντρά την περασμένη Κυριακή στην «Ελευθεροτυπία»:

«Ανησυχία, προβληματισμό και σκεπτικισμό προκαλούν τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την υπόθεση» είπε ο Προκόπιος και συνέχισε: «Πρακτικές σαν αυτές, εδώ και πάνω από δώδεκα χρόνια, είχαν σταματήσει. Η εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας, με την επίκληση διαφόρων προσχηματικών λόγων, δεν επιτρέπεται, γιατί έτσι θα επανέλθουμε σε τακτικές παλαιοτέρων χρόνων».

Και δεν έμεινε εκεί.

Και να ήταν μόνο αυτός; Όπως γράφαμε και στο προηγούμενο φύλλο, η σύνθεση της νέας Διαρκούς Ιεράς Συνόδου δεν ευνοεί καθόλου τον αρχιεπίσκοπο, καθώς συμμετέχουν δεσποτάδες έτοιμοι να ζητήσουν αναλυτικές εξηγήσεις για το θέμα αυτό. Τόσο από τον Ιερώνυμο όσο και από τους μητροπολίτες Ιωαννίνων Θεόκλητο (πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής) και Ελασσώνος Βασίλειο (αντιπρόεδρος).

Ο Θεόκλητος βγήκε και είπε ότι όλα ήταν καλά καμωμένα και μάλιστα εγκρίθηκαν από την Ιερά Σύνοδο. Όμως, η ουσία είναι πως ο εισαγγελέας βρήκε «τρύπες» και μάλιστα βαρβάτες. Γι’ αυτό η δίωξη ασκήθηκε σε βαθμό κακουργήματος.

Και το κυριότερο: Μιλάμε για τη Βουλιαγμένη, μια περιοχή που αποτελεί κεντρικό σημείο στην οικονομική πολιτική της Εκκλησίας. Μην ξεχνάμε πως η κεντρική πρόταση, για να μην αλλάξει η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ήταν να αποδεσμευτούν τα οικόπεδα – φιλέτα που έχουν καταπατηθεί και να χαρίσει η Εκκλησία κάποια από αυτά.

Και μέσα σε όλο αυτό το νταβαντούρι να έχεις και τον Άνθιμο της Θεσσαλονίκης να συνεχίζει το βιολί του ως ηγέτης του «δεύτερου πόλου» μέσα στην Εκκλησία, με σημαία τα εθνικά θέματα. Είναι να μην πονοκεφαλιάζουν στο αρχιεπισκοπικό περιβάλλον;