Με τη ρωσική κυβέρνηση να παρεμβαίνει ανεπίτρεπτα στο έργο της ελληνικής Δικαιοσύνης, επιχειρώντας να προστατέψει τον μο­ναχό Εφραίμ, και θεούσες με κεριά να ψάλλουν το «Τη υπερμάχω» έξω από τον Κορυδαλλό, έληξε και το σίριαλ της προσωρινής κράτησης του ηγούμενου.

Το οξύμωρο είναι ότι κανένας φυσικός αυτουργός των ανταλλαγών δεν έχει ακόμα αντιμετωπίσει τη Δικαιοσύνη, ενώ οι πολιτικοί υπεύθυνοι κοιμούνται ήσυχοι κά­τω από το «πάπλωμα» της παραγραφής. Άλλωστε το αιφνιδια­στικό κλείσιμο της Βουλής τον Ιούνιο του 2008 συνέβαλε ώστε να πάψουν οι ποινικές ευθύνες όσων υπουργών ενεπλάκησαν. Το σί­ριαλ «Εφραίμ», εκτός της πληγής που άνοιξε στις ελληνορωσικές σχέσεις, ανέδειξε ένα ακόμα ζήτημα: το πόσο σάλο μπορεί να ξε­σηκώσει μια δικαστική απόφαση. Γιατί προφανώς και οι δικαστικοί μετά το κράξιμο που έφαγαν από μια σειρά αποτυχιών, όπως η απόδραση Χριστοφοράκου και Καραβέλα, βασικών υπόπτων της υπόθεσης «Siemens», και η εξαφάνιση του «αγαπούλα» Ψωμιάδη, αποφάσισαν να είναι πιο αυστηροί, τουλάχιστον απέναντι σε υποθέσεις που απασχόλησαν έντονα την κοινή γνώμη. Η «υπόθε­ση Εφραίμ» έφερε στην επιφάνεια πάλι τον θεσμό της προφυλά­κισης, όμως κι αυτό συζητείται επιφανειακά και θα ξεχαστεί μόλις σβήσουν τα κεριά έξω από τον Κορυδαλλό και τα «Τη υπερμάχω» επιστρέψουν στις εκκλησίες. Έτσι κι αλλιώς όλα μοιάζουν μαγικά, είναι μαζικά και εμφανώς επικοινωνιακά, για να παραφράσουμε και τον ποιητή…  Α.Χ.